အခန်း၂၀(uni+zaw)

26.5K 455 13
                                    

(unicode)

အဆင်းရဲ့ ရင်ဘက်လေးတွေသည် စိတ်လှုပ်ရှားမှုဖြင့် နိမ့်ချည်မြင့်ချည်ဖြစ်နေရသည်။သူမဘက်က ပြီးသွားပေမဲ့ အတော်ကြာအောင်ထိ ဦးစက်က ထိုအရာလေးပေါ်မှာ ဝဲလည်နေတော့ မျက်နှာလေးတစ်ခုလုံးရဲပလောင်းခက်ကာရုန်းလို့လည်း မရဘဲ ငြိမ်သက်နေရသည်။

''ဦးစက်...လူဆိုးကြီး..လူညစ်ပတ်ကြီး...''

သူမ ပြောလိုက်မှ ထိုအရာနဲ့ထိတွေ့ထားတဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို ဖယ်လိုက်ကာ မျက်နှာမော့လာတော့သည်။ ဦးစက်ရဲ့ နီမြန်းမြန်း နှုတ်ခမ်းကို
အကြည့်ရောက်မိတော့ အဆင်းရဲ့ရင်ထဲမှာ သိမ့်ခနဲဖြစ်သွားရသည်။ထိုနှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ သူမရဲ့အရာလေး။ ထိုအပြုအမူကိုပြန်တွေးရင်း ရင်တွေအဆမတန်ခုန်လာရကာသူမရဲ့တစ်ကိုယ်လုံး ကျင်ခဲတုန်ယဥ်လျက်။

''အခုလည်း နည်းနည်းလေး ဆက်ဆိုးမလို့''

''ဟင်..ဘာလုပ်အုံးမလို့လဲ...''

သူမရဲ့အရာလေးကို နမ်းရှုံ့ပြီးချိန်တွင် သူရဲ့ထိန်းချုပ်ထားတဲ့ စိတ်တွေကို ဘယ်လိုမှ ဆက်ထိန်းထားလို့မရတော့ပေ။ဆရာဝန်ကိုလည်း သေချာမေးမြန်းထားလို့ ကြမ်းတမ်းစွာ မဆက်ဆံဖို့ကလွဲရင် အကုန်လုံးအဆင်ပြေပါတယ်တဲ့။
ထို့ကြောင့် ဒီညတွင်တော့ သူမလေးကို လွှတ်ပေးဖို့ စိတ်ကူးမရှိပေ။မထိတွေ့ရတာ ကြာပြီဖြစ်လို့အရမ်းတမ်းတနေမိသည်။

''ဦးစက်..အဆင်းမေးနေတယ်လေ..''

သူမရဲ့ခြေရင်းမှာ ဒူးထောက်အနေအထားနဲ့ အင်္ကျီရောပုဆိုးရော ချွတ်ပစ်ပြီး၊ boxerတစ်ထည်ဘဲရှိတော့တဲ့ သူမရဲ့အမျိုးသား။ဖုဖောင်းနေတဲ့ အောက်ပိုင်းကြောင့် အဆင်းရဲ့မျက်နှာလေး ပူနွေးသွားရကာ ပါးပြင်လေးတွေပါ ရဲတွတ်လာရသည်။ဘယ်ကို ဦးတည်တော့မယ်ဆိုတာ သိလို့ သူမ ခေါင်းလေးခါယမ်းရင်း။

''မဖြစ်ဘူးနော်..ဟင့်အင်း...''

''ရှုး...ကိုယ်သေချာ မေးလာခဲ့ပြီးပြီ၊ ဘာမှမဖြစ်ဘူးတဲ့...အဲ့ဒါကြောင့်  စိတ်မပူနဲ့နော်''

''ဦးစက်နော်..မရပါဘူးဆို..''

''ကိုယ် အရမ်းတင်းနေပြီ..ခွင့်ပြုပါကွာ..''

ကမ္ဘာလွှမ်းသော နှလုံးသား(completed)Where stories live. Discover now