Bir türlü yaralarını saramayıp durmadan kanatan herkese gelsin 🥀
~
Boğazım düğüm düğüm, sözler lal etti sanki beni içime akıtıyorum gözyaşlarımın herbirini...
~
Bazılarının kabuk bile tutmayan, tutamayan durmadan kanayan yaraları vardır. Uğruna he...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~ Bir yaz güneşi gibi eritir hep o terk edişler🥀 ~
|Sezen Aksu ~ Son Bakış|
2. Bölüm
"SON BAKIŞ"
AŞKI YERLE BİR EDEN O GECE
27 Ekim 2020 |İtalya
İtalya sonbahar mevsimine rağmen bu zamana kadar hiç mi hiç görmediği bir soğukla karşı karşıyaydı.
Gök öyle bir gürlüyordu ki sanki olacakları haykırıyor ve anlatmaya çalışıyordu. Bu hiç durmadan yağan sağanak yağmur da acımasızca sert taneciklerini evin soğukla bir bütün haline gelmiş olan penceresine vuruyordu.
Bu gece öyle bir geceydi ki seven kalpler son kez birbiri için delicesine çarpacak ve son kez yan yana birbirleri için atacaklardı. Bu gece her yer karanlığa mahkumdu, sanki gelmekte olan kötü günleri anlatmak ister gibi.
Bu gece hiçbir zaman unutulmayacaktı. Çünkü bu gecenin sabahı, genç bir kadını acımasızlığa sürükleyecek ve büyük bir acıya hapsedecekti.
Bir gece ve o gecenin sabahı ne kadar kötü ya da ne kadar korkunç olabilirdi ki?
Oluyordu işte.
Genç adam ailesinden aldığı o hayatını karartacak, kötü telefon konuşmasıyla yıkılmış ve ne yapacağını bilemenişti. O iğrenç konuşmayı sonlandırarak onu bekleyen o çok sevdiği karısının yanına yani ait olduğu yere doğru gitmeye karar verdi. Sadece bir an için her şeyi unutmak ve aşkında kaybolmak istedi.
Bu gece kalbi acıyı tadacak ve o çok sevdiği kokudan maalesef çok uzun bir süre mahrum kalacaktı. Çünkü ondan kalbini acımasızca bedeninden koparmasını istemişlerdi.
🥀
"Aden" diye hüzünle seslendi sevdiğim adam, ama bu seslenişi öyle tuhaftı ki içim titremişti sanki ardından usulca arkamı döndüm ve baktım ona, benim için yıldızlar gibi parıldayan güzel maviliklerine.
Ses tonunda olduğu gibi gözlerine de hüzün çökmüş ve o güzel gözlerini gölgelemişti. Ne olmuştu da bir anda hüzün esir almıştı sevdiğim adamı? Bilmiyordum. Ama ben o söylemese bile anlamıştım onu. Çünkü ben onu hep en iyi anlayandım ve sevmekte buydu zaten her koşulda sevdiğini anlayabilmek. Sevdiğim adamın canı sıkkındı hem de öyle böyle basit bir sıkkınlık değildi bu, büyük bir sorun vardı ortada. Bu çok belliydi çünkü benim için her zaman yıldız gibi parlayan gözleri bu sefer parıltılardan uzak ve hüzünle gölgelenmiş bir şekilde bakıyordu bana.
