İçimizden biri

9 Bölüm-Biri Eksik

Çok fazla vakit kaybetmeden diğer bölümü yazdım.Geçen bölümde dediğim gibi bu bölüm aslında vardı ama uzun olacağı için yazılmadı şuan yolluyorum.Okumaya geçmeden önce yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın kuşlarım.Bölüme geçelim.

---

9 Bölüm-Biri Eksik

"O zaman  niye yanımdasın?"

---

Şu an yatağımda oturuyorum.Sırılsıklam bir şekilde.Evet noldu diye sorucaksınız.Noldu?Niye odandasın?Ne konuşdunuz?Niye üzerini değiştirmedin? gibi.Söyliyeyim.Ben gerçekten rezil bir insanım.O kadar şeyden sonra onun yanından kaçdım.Evet ondan kaçdım.Ayaz'ın.Bana en iyi gelen kişinin.

Kafanız yandı.Niye kaçdım,niye onunla değilim? gibi sorular doldu kafanıza.Dedim ya ben rezil bir insanım.Dün ne mi oldu? Anlatayım.

Dün sokağın ortasında sarılıb ağlarken kurduğu cümle üzerine "O zaman niye yanımdasın?" değib onu itdim.Ardından özür dileyib ağlayarak yurda girdim.Odama çıkdım.Şu anda sırılsıklam bir halde yumruk yaptığım elimi kafama vurarak oturuyorum.Ya siz?

"SALAK!" diye bağırıyordum bilmem kaçıncı kez. "Salaksın sen çocuk ömrü boyunca senin yanında oldu,seni sevdi,sana değer verdi sende onu itib orada öylece bıraktın!" Çok fazla bağırıyordum.Yurtdaki her kes yakında ayaklanacakdı.Hatta yan odamdakiler duvara vurmaya başlamışdı.O kadar sinirliydimki duvara yumruk atdım.Karşı teref hemen sustu.

"Susmanız ve başkalarının işine karışmamanız için illa sizi uyarmalımıyım!" 

Tamam artık Aysu. Adam ne halde olduğunu gördü.Duygusuz değil ya anlar.

Tanıştırayım bu benim iç sesim.Nam-ı değer Polyanna.Her şeye dolu tarafından bakar.En sinirli olduğum anlar haricinde benimle konuşmaz bile.O bile bana değer vermiyor.Çok fazla onunla yüz göz olmıyacaksınız.Ama arada sırada böyle varlığını gösteriyor işte.Ama niyeyse bu hikayede en büyük arkadaşım olacakmış gibi hiss ediyorum.Yıllardır yoktu ve bu sefer pek de gideceğe benzemiyor.Neyse boş verin şimdi onu.

Yarım saat,evet tam yarım saat boyunca oturdum.Oda o kadar sıcakdı ki,kiyafetlerim üzerimde kurumuşdu bile.Açıkcası onları çıkarıcak halim yoktu.Zatürre olucakdım belli ki ama inanın hiç umrumda değildi.

Sonunda dayanamadım ve ayağa kalkıp banyoya gitdim.3 saatlik sıcak bir duş sonrası kendime gelmişdim açıkcası ama üşüyordum.Hemen yorganın altına girdim.Kafamda havlu,sırtımda battaniye,üzerimde yorgan.Ne kadar üşüdüğümü siz düşünün.

Salı sabahı.

Ne ara uyudum ne ara uyandım inanın hiç hatırlamıyorum.Tek bildiğim üşemim geçmiş olması. İçtiğim ilaçlar iyi gelmiş olmalıydı.Beni her sabah uyndıran o iğrenç alarmın sesini duyuyorum ama o alarm bana ninni gibi geliyor. 

Kızım sen bitmişsin.

Evet qaliba ben gerçekten bitmişim.O ses yüzünden kaç saat parçalamış,kaç gün sinirli bir şekilde uyanmışdım.Ama şimdi o ses bana ninni gibi geliyordu.

Daha fazla dayanamdım.Ayağa kalkıb her sabah yaptığım gibi telefondan rastgele bir şarkı seçdim.O şarkı gene Madrigal grubundandı.Bu grup beni anlatıyor.Geçme artık sokağımdan.

O sırada aklıma o geldi.Pencereyi hafifce araladığımda gene bir şok yaşadım.Dün onu terk etdiğim yerde oturmuş öylece camıma bakıyor.Perdenin kıpırdadığını görüp ayağa kalkmasıyla içeri doğru gitdim.Karşısına çıkacak yüzüm yoktu.