İçimizden biri

5.Bölüm-Kim o?

Her kese merhabalar.Bu hafta bölüm biraz gecikdi.Çünki bu hafta hem okulda sınavlarım vardı,hem de kendimi denemek için ara-sıra bazı sınavlara katılıyorum.Bu hafta sonu bir sınava gideceğim.Onun için çalışıyorum.Yani biraz yoğun bir hafta oldu benim için.O yüzden önümüzdeki hafta telafi ediceğim.Bu hafta böyle olsun.Fazla beklemeden bölüme geçelim. Yukarıdaki şarkı bölümde geçiyor.O kısımda açarsanız güzel olur.Madrigal benim en sevdiğim gruplardan biri diyebilirim.Neyse hadi çok uzatmıyım.Bölüme geçelim.

---

5.Bölüm-Kim o?

Bir kişi gelir,bir kişi gider,mühüm olan kimin gelib,kimin gittiğidir.

---

Evet o gün yaşadığım o aydınlanmadan sonra napıcağıma karar vermişdim.Geçmişim günümü takib ediyordu ve ben kafamdaki sorulara yalnızca böyle cevap bula bilirdim.Biliyordum.Pes etmeyecekdim.Bir gün,bir gün her şeyi öğrenecekdim.

Aptal gibi davrandığım için kendime kızıb,sınıfa geri döndüm.O anda Sibel'le Rüzgar'ı gördüm.En arka masanın bi önüne oturmuşlardı.En arka sıra boş olduğu için hızlıca oraya geçdim,bu sınıfa ilk girdiğimde de orada oturmuşdum.Tam o sırada bu masada bir ruh gibi otururken Sibel'in söyledikleri geldi aklıma.Bu sırada kulaklarım tanıdık bir ses sezdi.

"Aysu hanım orası Sibel hanım tarafından seçilmiş bir yer.Aslında orası benim yerimdi.Ama sen orayı kapdın."

"Benim yanımda oturmakdan memnun değilmisin Rüzgar?" Rüzgar bir anda Sibel'e döndü.

"Hayır ondan bahs etmiyorum." Ardında öfkeli bir tarzda bana geri döndü. "Kız geldiği ilk gün yerimi kapdı ya ve sen de ona hiç bir şey demiyorsun." Kime söylediğini anlamıyordum.Merakla baktığı yere bakınca az önce çantamdan çıkardığım kitabları gördüm. Anlamayarak Sibel'e döndüğümde kitabları kenara çekti ve altında tıpkı Rüzgar'a benzeyen bir çizim gördüm.Çokda güzel olamsada aynı Rüzgar'a benziyordu ve bunu büyük bir ihtimal,yok ya ne ihtimali kesinlikle Rüzgar çizmişdi.Mutlu-mutlu şarkı söyleyen bir Rüzgar.Bi an Rüzgar'ı böyle hayal edince gülmeye başladım.

"O bence seni daha çok seviyor,çünki sana çok benziyor." Rüzgar'a kaçamak cevap verdim.Rüzgar'sa hala sinirliydi,bu konuyu çok ciddiye almış gibiydi.

"Ne sevmesi,baksana ağzı kulaklarında.Bana benzediği için beni kıskanıyor,o yüzden senin orda oturmana çok sevindi.Onu ben yaratdım,benden iyi kimse tanıyamaz onu.Seni gidi yılan seni.Seni silince görürsün gününü!"

"O sadece bir çizim biliyorsun dimi Rüzgar?!" Sibelin verdiği yanıta daha da kızdı Rüzgar.

"Sibel o bir çizim değil,aramızda bir bağ olduğunu sanıyordum bana nasıl ihanet edersin?Hiç mi beni düşünmedin?Küstüm senden." Trip atar gibi arkasını dönünce gülmeden duramıyordum. Sonunda Sibel'de bana göz kırpıb önüne döndü.Tam o an fark etdim.Ayaz sınıfda yokdu.

"Sibel Ayaz nerde?" Sibel anlamayarak bana taraf döndü.Sonra bir şey hatırlayıb bana açıklama yapmaya başladı.

"Ayaz bizden iki yaş büyük.Dolayısıyla o başka sınıfda okuyor." Bir an hatırladım.Kalb ritmim hızlandı.Benim tanıdığım Ayaz'da benden,yani bizden iki yaş büyükdü.Bu ihtimali daha da büyütmüşdü.Yinede çok fazla ümitlenmemeliydim.O olmasa yıkılacakdım.O yüzden tüm ihtimalleri göz önünde bulundurmalıydım.

Geri kalan saatler onlarla sohbet ederek geçdi ve ben daha fark edemeden gün bitdi.Okulun kapısında durdum.İlk defa bu kapıda durduğum anı düşündüm.Her kes,her şey yabancıydı ama dediğim gibi artık buraya her geldiğimde gözlerim hep aynı tanıdık gözleri,tanıdık yüzleri arayacakdı ve hepde bulacakdı emindim.