✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨
İnsanları tanımak o kadar kolay mıdır? Bir insanı çözmek ne kadar zor olabilir? İnsan? Bir insanı tanımak için ne kadar zamana ihtiyacımız olabilir? Sanırım düşünüldüğü gibi bir zaman dilimi koymak imkansız.
Aşk? Aşk bir insanı ne kadar etkileyebilir? Ya da bir tâbir vardır ya "aşkından kör oldum" gerçekten de kör edebiliyor mu? aşk, bir insanı tanımanıza engel olabilecek kadar kör, sağır ve dilsiz kılabiliyor mu ?
Başka açıklama bulamıyorum. 2 yıl! Dile kolay 2 yıl bir insanı tanımaya yetmemiş veya aşk insanı gerçekten de kör ve sağır edebilmiş.
Tanıyamamışım. Aşık olduğum adamı tanıyamamışım... Kör olmuşum adeta sağır, dilsiz. Ama buna mecbur bırakılmışım gibi. Kendimi kandırıyorum. Onu tanıyamamış olmama bir bahane arıyor,bir kılıf uydurmaya çabalıyorum oysa sadece kendimi kandırıyorum. O çok güçlü . Fazla güçlü. Kraldı o.. Her türlü örterdi gerçek yüzünü ona aşık dahi olmasaydım yine gizlerdi kendini. Gücünün sınırı yok. Bu onun için çok kolay bir şekilde olmuş olmalı hatta onun için çocuk oyuncağı gibi bir şeydi. Bende onun oyuncağı..
Rüzgar saçlarımı uçuruyor aynı zamanda da tenimde yavaş yavaş hissettiğim soğukluk beni kendime getirmeye çalışıyor, çıkamıyorum ama bu düşüncelerden. Çok fazlalar . Çok, çok fazlalar kaldıramıyorum artık o gücü kendimde bulamıyorum. Bitmişlik var içimde, yılların yorgunluğu var omuzlarıma çöken beni yere doğru ittiren ağırlıklar..
Tenimde hissettiğim yabancı bir tenin dokunuşuyla kendime geldim. Ekin vardı karşımda endişeli duruyordu. konuştu "özür dilerim yenge seslendim o kadar cevap vermeyince korktum. İyi misin?" Ne zamandır burdayım zamanın farkında değilim tenim git gide daha da üşümeye başladı kabanıma sıkıca sarıldım. Ekin'i daha fazla endişelendirmemek için konuştum "iyiyim Ekin dalmışım"
Yeni idrak edebildim Ekin'in ne işi vardı burda. Bakışlarımdan anlamış olsa gerek konuşmaya başladı " abimi biliyorsun yenge o yüzden şaşırma yanında olmama ." Sinirle soludum "Mağdem takip ettiriyor gözüme sokmasın sizi yeterince bunaltıcı kendisi, nefes almaya çıktığımda bari bunaltmasın" gözüme sokmasın sizi dedikten sonra yüzü düştü kırıldı ama bunu dememe hak da veriyor çünkü içimde ona karşı da öfkem ve kırgınlığım vardı. Evet emir kuluydu ama 'Mağdem ileride biz bunun yüzüne bir darbe vurucaz fazla samimi olmıyayım daha fazla kırmayalım' düşüncesine girer insan . Canımın fazla yanma sebebi de bu değil mi zaten, darbeyi değer verdiklerimde yemiş olmam..
"Özür dilerim yenge uzun süre kalınca abim 'hastalanacak kalksın daha fazla oturmasın o bankta hava buz gibi' dedi"
Nefes almam battı beyefendiye. Şuan üşüyor olmasaydım buradan onun inadına nah kalkardım da neyse.
Bir parka gelmiştim. Herhangi sıradan bir park. Çocukları izlerken geçmişe dalmıştım yanımdaki Ekin ve arabaların ordaki adamlar daha fazla dikkat çekmemesi için kalktım hızla arabama ilerlerken Ekin'in sesi ile durdum "yengee"Bomboş yüzüne bakarken tekrar konuştu "aramızdaki bu soğukluk daha ne kadar sürecek, abime olan tüm hal ve tavırları anlarım ama ben neden yengemden bu kadar ayrı düşüyorum."
"Soğukluk? Susuyorum sadece Ekin tıpkı senin bir buçuk yıldır sustuğun gibi . Abini anlıyorsan kendini de anla çünkü bir farkınız yok o kurdu oynadı sende sessiz kaldın, gerektiği zamanlar da eşlik ettin "
Sustu bir kaç saniye başı eğik konuşmaya başladı "haklısın, ne dersen ne yapsan haklısın emir kuluyum diyip sıyrılamam çünkü o zaman da samimi davranışlarına tepki vermemem gerekirdi mesafeyi korumam lazımdı değer verdiğin biri olmamalıydım ki bir de benden darbe yemeseydin. Haklısın, geçmişe dönüp baksak abimin her zaman olduğu gibi yine yanında olurdum isteklerini yapardım pişman değilim ama en azından seninle mesafemi korurdum düştüğünde bir de ben vurmasaydım. pişman mıyım samimi olduğumuza, hayır, tek pişmanlığım seni üzmeme. Umarım affın çabuk olur çünkü ben yengemi bırak kardeşim ile aramda bu soğukluğu kaldıramıyorum. Umarım kardeşim çabuk affeder. "
