the hills | icardi

beş

• •
2019

"her gece bunu mu yaşayacağız?"

her burnuma dolduğunda tekrar tekrar bayıldığım o erkeksi kokusuyla iç çektim.

"neyi?" diye fısıldadı ama yüzündeki sırıtış bildiğini, sadece duymaktan hoşlandığını belli ediyordu.

"ciddiyim, buna bir son vermeliy..."

parmakları eteğimi yukarı çıkartıp bacağımda dolaşmaya başlayınca cümlem yarıda kesildi.

"kişisel bir mevzu değil. halledebiliriz." derken yüzünü boynuma gömdü. dudakları tenime değdiği anda yanmaya başladım.

bana böyle hissettirmesini seviyordum ancak birbirimizi resmen kullanıyorduk ve bu iyi değildi. onunla bir ilişki yaşayamayacağımı biliyordum ama yine de düşüncelerime hiçbir zaman hakim olamamıştım.

minik öpücüklerinin arasına dilini ve dişlerini de ekleyince üstündekine tutundum. deli gibi istiyordum onu ve o da bunu biliyordu. egosunu mu arttırıyordum, yoksa gerçekten bundan hoşlanıyor muydu emin değildim.

"mauro." mırıldandım zorla. dudakları tenimi bıraktı ve bomboş hissetmeyi es geçtim. "ismimi farklı şekilde söyleyebilirsin."

"siktir..." diye inledim. "ne?" dedi o da türkçe küfürüme karşılık.

"hiç," dedim ellerimi boynuna götürüp. "öp beni." sırıttığını görünce ben de hafifçe gülümsedim.

dudaklarını benimkilerle buluşturduğunda hiçbir şey düşünmemek istedim. kafamdaki şüpheler, korkular, endişeler sadece dokunuşlarıyla uçup gidiyordu.

bana dokunmasını seviyordum. parmaklarını ustaca kullanışına, zaaflarımı bilmesine, ellerinin vücudumda gezmesine bayılıyordum.

her sabah onunla uyanmayı istiyordum. aşık mı olmuştum? bilmiyorum, sanırım bir çeşit takıntıydı. bir anda 'her şeyi siktir etme' hissiyatına kapıldım. ve aynen öyle de yaptım, tüm bunların fazlasıyla yanlış olmasına rağmen.

dudaklarımı aralar aralamaz bacaklarımdan tutup beni kaldırdı ve beline dolamamı sağladı. hızlı hızlı yürürken gözleri kapalı olduğundan görmemiş olmalı ki omzumu kolona çarptım.

acıyla inleyip refleks olarak geri çekildim. sık nefeslerinin arasında kıkırdayıp özür diledi. "bir dahakine daha dikkatli olacağım."

"bir dahakinden nasıl bu kadar eminsin?" dedim özenle yaratılmış suratını incelerken. biçimli burnunu kırıştırırken dudaklarını da büzmüştü. sevimli hâline istemeden de olsa kıkırdadım.

"hangi erkek sana böyle hissettirebilir ki?" diye sordu. özgüveni onu olduğundan bin kat daha çekici gösteriyordu. her kadının hayalindeki adamdı mauro.

"emin ol peşimde dolaşanlardan birisi hisettirir." diye takıldım. beni yatağa yatırdı ve kendisi de üstüme çıktı.

gömleğindeki açık düğmelerden gözüken dövmelerinde parmaklarımı gezdirdim. "bu kadar güzel olmanı anlayamıyorum."

şaşkınlığımı dudakları böldü. beni öpmeye başladığında bir cevap beklemediğini anladım ve gömleğini çıkarmaya uğraştım.

"daha önce kimse bana yunan ve türk kadınlarının bu kadar güzel olduğundan bahsetmemişti."

"bahsetseydi?"

"sanırım yine seni bulmak için uğraşırdım."

söyledikleri vücudumun titremesine sebep oluyordu. heyecandan buz gibi olmuştum ve bayılacakmış gibiydim.

bunu anlayınca gülümsedi ve elini kalçalarımdan sırtımdaki fermuara çıkardı. elbiseyi çekip çıkarırken resmen emrine amadeydim. o ne yaparsa eşlik ediyor, ne yapmak isterse müsaade ediyordum.

"tanrım," diye mırıldandı vücudumu süzerken. "gerçekten kusursuzsun." parmak uçları bütün vücudumu yavaşça dolaşırken kesik kesik nefesler alıp veriyordum.

"mauro, beni delirtiyorsun." diye hayıflandım dayanamayıp. itirafım karşısında şaşırmamıştı, sanırım zaten bildiği bir şeydi bu.

daha da eğildi ve karnımda başlayan öpücükleri aşağı indi. dudakları bacağımın iç kısmına değince iç çektim ve gözlerimi yumdum.

bir an önce bacak arama ulaşması için saçlarındaki elimle onu yönlendirmeye çalıştım ancak elimi sıkıca tuttu. "bilerek mi yapıyorsun?" dedim zorla.

"kesinlikle," diyerek sırıttı. "kimsenin seni böyle zayıf düşüremeyeceğini, sana böyle hissettiremeyeceğini anlamanı sağlayacağım."

-

flashbackleri sırasız yazıyorum, her bölüm birbirinden farklı zaman dilimleri oluyor yani. ama bir sonraki 4 ya da 5 bölümü birleşik yazacağım 🫶🏻