10 KURUŞ/ Texting

-16-

Medyadaki şarkıyı kesinlikle dinleyinnnn benden size gelsin<3

-

Kim olduğumu, neler yaşadığımı öğrenmeye
hazır mısın?"

Bu soruyu beklemiştim. Hem de çok uzun bir zaman beklemiştim ve nihayet sorulmuştu. Hem de kendisi tarafından.

Duyacağım şeylerden her ne kadar korksam da bununla yüzleşmek istiyordum. Ömer artık tek başına değildi. Ben de yanında olmak istiyordum. Söylediği şeyleri dinlemek ve ardından ona sarılıp geçti demek istiyordum.

"Her zaman hazırdım ve şimdi de hazırım." dedim gözlerinin içine bakıp. Gözlerinin içinden sanki hüzün akıyordu. Beş dakika önceki Ömer ve şimdiki Ömer aynı değildi. Ömer'i ilk defa görüyordum ama şimdi bana gösterdiği Ömer az önce bahsettiği içindeki Ömer'di.

Onu dinlemek istiyordum, hem de sabaha kadar. Yararlarını sarmak ve ona iyi gelmek istiyordum. O da buna çok muhtaçmış gibi karşımda durup acı içinde gözlerime bakıyordu.

Ellerini tutup peşinden yürüdüm ve ikimiz de yatağımın ucuna oturduk. Ömer çok düşünceli görünüyordu. Anlatıp anlatmamak arasında kararsız gibiydi hatta ama bana güvenmek istiyordu sanırım.

"Nerden başlayacağımı bilmiyorum ama sanırım başlamam gerek." dedi yüzüme bakıp gülümsemeye çalışarak.

"Ama anlattıktan sonra bana bakış açın değişmesin lütfen. Şimdi neysen anlattıksan sonra da öyle ol. Bana acıyarak bakma ve sonra da dertlerinle uğraşamam deyip beni bırakma."

Bana yalvarıyor gibiydi adeta. O kız gibi onu bırakıp gideceğimi düşünüyordu. O kız onun sevgilisiydi ama ben onun hiçbir şeyi değildim. Buna rağmen onu bırakıp gideceğimden korkuyordu.

"Asla." dedim elimi tutan elinin üstüne sol elimi koyarak. "Sen beni hep dinledin ve hep yanımda olmaya çalıştın. Seni bırakıp gitmem sence de nankörlük olmaz mı?"

Ömer minnettar bir şekilde yüzüme baktı ve konuşmaya başladı.

"Her şey ben altı yaşındayken başladı." dedi bakışlarını yere çevirip. Ben de derin bir nefes alarak dinlemeye başladım. Duyacaklarımdan ben bile korkuyordum.

Zengin bir ailesi varken neden yurtta kalıyordu, neden ona geçmişi hakkında bir soru sorduğum zaman hep kaçıyordu, neden ailesinden hiç bahsetmiyordu, neden farkında bile olmadan çok uzun zamandır ev yemeği yemediğini söylemişti bunların cevaplarını duyma vakti gelmişti.

"Bir gün ben annem ve babam akşam yemeği yiyorduk. O kadar net hatırlıyorum ki sanki dün olmuş gibi. Annem heyecanla babama bir şeyler anlatıyordu ama annem en sevdiğim yemeği yaptığı için arada bir onları dinliyordum ama hep yemek yemeyle meşguldüm."

"Sonra annem birden dönüp bana baktı ve "Ömer, bir kardeş ister misin?" diye sordu." Ben de heyecanla evet dediğimi hatırlıyorum.

"Babam da benim gibi heyecanla anneme bakıyordu annemin dudağından dökülecek kelimeleri merakla bekliyordu. Sonra annem ayağa kalktı gidip çekmeceden bir şey çıkardı ve bize doğru geldi. Getirdiği şey test sonucuydu ve pozitif çıkmıştı. Bu da bana bir kardeş ve annemle babama yeni bir çocuk demek oluyordu."

"Babam da bundan habersiz olduğu için testi görür görmez ayağa kalktı ve anneme sarılarak etrafında döndürmeye başladı." Bunu hatırlamak yüzünde bir tebessüm oluşturmuştu.

"Sonra babam geldi beni tutup omzuna aldı ve odada koşmaya başladı. O zamanlar en sevdiğim şey babamın omuzlarında bir kuş gibi özgür ve huzurlu bir şekilde uçmaktı."