PSİKOLOG

Komşum da komşum.

Kiracı olduğum ev beni çıkmam için zorlamıştı hayır sorunlu bir kiracı olduğumdan değil de önceki kiracının da aidatlarını bana ödetmeye çalışmasındandı bir süre kabul ettim ama artık tahammül edilecek gibi olmadığı için ev değiştirmiştim bu sefer bir siteye taşınmıştım bütçesi beni aştığından annemden yardım almıştım taşınalı bir iki hafta kadar oluyordu memnundum bu evden.

Evdeydim bugün bizimkilerle dışarı çıkacaktık üşeniyordum ama yapacak birşey yoktu gidecektim artık giyindim ardından kızlar aradı açtığımda ise yeniden geç kaldığımı söylediler bende onlara gelmek üzere olduğumu söyledim bilirsiniz bu milli yalanlarımızdan biridir evden çıktım ama kapıyı tam kapatırken o an birşeyin farkına vardım anahtarımı evde unutmuştum ve yedek anahtarım yoktu hafif bir küfür savunduktan sonra unutkanlığım sürekli kafamdaki düşüncelerden dolayı yenileniyordu ~bunu yakışıklı psikoloğuma danışmalıydım~genellikle içeri girdiğimde dış kapıda unuturdum anahtarı ama bu sefer tam tersi olmuştu telefonum yeniden çalarken artık gitmem gerektiğinin farkına varıp binadan ayrıldım gelince mecburen çilingir çağıracaktım.kızlarla cafeye gidip oturmuştuk harika tatlıları olan bir yerdi bir tane mozaik pasta siparişi vermiştim kızlarda pasta tarzı şeyler sipariş etmişti o sırada birden aklıma yakışıklı psikolog geldi şimdi adamın ismi yok mu diye soruyorsunuzdur var tabii ama ben yakışıklı psikolog demeyi daha çok seviyordum:)

Kızlarla takılmak gerçekten eğlenceliydi soğuk esprilerimize o kadar gülüyorduk ki tam gülerken kafamı çevirdim ve bizimle aynı kafede erkek bir arkadaşıyla oturan yakışıklı psikoloğu gördüm  o da bana bakıyordu gerçekten şaşırmıştım ve gülmeyi bırakmıştım birbirimize kafamızı eğip selam verdik neyse ki kızlar fark etmemişlerdi etselerdi cidden rezil olurdum çünkü o ortada soru yağmuruna tutarlardı kızlarla yine koyu bir sohbete dalmıştık arada yakışıklı pskikologla bakışıyorduk ve hemen geri çekiyordum gözlerimi ardından kalkmaya karar verdik saat geç olmuştu hem yakışıklı paikolog da gitmişti ayrıca zaten yarın yarım gün nöbetim vardı ve ek olarak psikologla seansımız vardı.

Yolda giderken çilingiri aramayı unutmuştum gerçekten bu unutkanlık olayı fazlasıyla canımı sıkıyordu.

Eve geldiğimde kapıyı açamadım bilin bakalım niye

Evet doğru bildiniz anahtar yoktu neyle açacaktım kapıyı (kola şişesi zkskslwl)

Kapıda kalmak kadar sinir bozucu birşey yoktu yahu

Çilingiri arıyordum ama açmıyordu oh ne güzel şans bendeki de o sırada bende kapıyı itiyordum en son sinirlenip tam yumruğumu geçirirken biri alayla bana seslendi

"Kapıda kalmış gibisiniz"bu sesi tanıyordum.

"S-siz psikolog bey"

"Demek komşuymuşuz aymila hanım"
Ne şans bu kardeşim

"Evet sanırım öyleymişiz"

"Sevindim buna kapı sorunu nedir anahtarınızı mı unuttunuz"

Sevinmeni yesinler aslanım...

"Evet tanıdığınız çilingir var mıydı acaba aradım ama açan olmadı"

"Yok maalesef ayrıca bu saatte bulabileceğinizi de sanmıyorum"

"Ben ve mükemmel şansım yine birlikteyiz sanırım"

Bu söylediğim onu güldürdü

"İsterseniz bugün misafirim olun sabah ilk iş çilingir çağırırız size"

"Yok ben rahatsızlık vermeyeyim arkadaşımı arayayım"

"Saat geç oldu almila hanım ne rahatsızlığı lütfen buyurun"

İki dakika düşündükten sonra hemen ikna olmuştum ehehe lxmsldöe

"Pekâlâ ne kadar teşekkür etsem az"

"Ne demek rica ederim"

Ardından onun evindeydik hayır ben anahtarı nasıl unutabilirdim ki.

Merhaba arkadaşlar yeni bölümle karşınızdayım umarım beğenirsiniz ve lütfen vote vermeyi unutmayın ne kadar çok vote olursa bende doğal olarak o kadar motive oluyorum ve daha fazla bölüm yazıyorum beğendiyseniz hikayemi arkadaşlarınızla da paylaşabilirsiniz

Şimdiden teşekkür ederiim hepinizi öpüyorumm