PSİKOLOG

Günün yorgunluğunu nasıl attım?

1 ay sonra...

Demirle kahvaltımızı yapmıştık bugün demirle ev arkadaşı oluşumuzun neredeyse 1.ayındaydık ve demire karşı olan tutumum çok daha yakın olmuştu onunla olan seanslarım devam ediyordu neyse ki o olduğu zaman hiç kriz geçirmemiştim.

Bunun dışında elimden geldiğince ev işlerinin hepsini ben yapmaya çalışıyorum tabi demir her ne kadar izin vermese de-ki elimden gelip yaptığım işi alıyor.şimdi de kitaplarımın tozunu aldım ve demirin evinde kocaman bi kütüphane vardı bunu ilk gördüğümde çok şaşırmış ve sevinmiştim hatta öyle ki en sevdiğim köşe burası olmuştu.

Kitaplığın tozunu da almam gerektiğini düşünerek sandalyeye çıktım ve tozunu almaya başladım tam ayağımın burkulmasıyla çığlığı basıp kaderime göz yummuştum ki belimden tutulmamla gözlerimi irice açmam bir oldu karşımda Demiri gördüm beni indirirken gözlerimin içine bakıp

"Daha dikkatli olmalısın."dedi.

Demirle ilk kez bu kadar yakın olmuştum ve bu çok değişik hissetmeme neden olmuştu.Ardından Demir çıktı ve ben elimi kalbime koyarak atışlarını dizginlemeye çalıştım.

Bugün demirle ikimizin de nöbeti vardı bu yüzden hazırlanıp çıkmamız gerekiyordu ama saate bile bakamamıştım işlerden dolayı.Demir'in seslenmesiyle ev işi dünyasından çıkıp son tabağı da dizdikten sonra makineyi kapattım.

"Hadi Almila saat geç oldu."

"Geliyorum."

Hızlıca hazırlandım ve odadan çıktım şimdi Demirle onun arabasında hastaneye gidiyorduk biraz yorgun görünüyor olmalıydım ki Demir konuştu:

"Almila bir daha iş yaptığını görmek istemiyorum zaten nöbetin var,temizlikçiyi de gönderdin niye yoruyorsun kendini."

"Ben yapmak istedim de ondan.Demir senden bir şey isteyebilir miyim?"

"Tabii ki"

"Nöbet çıkışı bana uyku ilacı yazabilir mısın?"

"Sorun nedir Almila?"

"Sorun yok sadece uyumakta zorluk çekiyorum o kadar."

"Nasıl bir zorluk?"

Demirin ciddileşmiş yüzüne bakarken gerildim onun da bunun farkında olduğundan emindim.

"Uyuyamıyorum işte neyse beni kötü etkileyecekse gerek yok."

Cidden bir kaç gündür uyuyamıyordum ve bu artık fazlasıyla yormaya başlamıştı beni,Demire söylemeye çekinmiştim.

Aslında Demir yazmazsa ben kendim alırdım.o da bunun farkında olmuş olacak ki;

"Aklından geçenleri sil tamam sende doktor olabilirsin yazabileceğini biliyorum ama doktorunun ben olduğumu unutmamalısın."

"Pekâlâ pes ediyorum."

"Bugün bekliyorum seni yanıma."

"Tamam gelirim."

O sırada hastaneye varmıştık ben kıyafetlerimi aldım Demirde arabayı kapattı birlikte hastaneye girdik.

Vedalaştıktan sonra hızlıca nöbet alanıma geçip işimin başına geçtim yoğun bir nöbetin ardından molaya çıkmıştık ama artan baş dönmemle yürümekte oldukça zorlanıyordum hatta vertigo olabileceğimi bile düşündüm bi an o sırada koridorda Demiri gördüm beni bu hâlde görmese iyi olacağını düşündüm ve tam geri  döndüğüm sırada yer ayaklarımın altından kaydı o sırada son hatırladığım şey birinin beni kucağına almasıydı...

Helloooo sizlere bölüm yazdım iyi okumalar yıldızımızı doldurmayı unutmayın emek var :)

Sizce Almilayı kucağına alan kimdi?