PSİKOLOG

Bir küçük hastane meselesi

Psikologla aramız iyi gidiyordu her gün randevum olmasa bile konuşuyordum stajım bitmişti atamam olmuştu ve yeni evimin yakınındaki tek hastane psikoloğun hastanesi olduğu için göreve orada başlayacaktım (atama işini geçiyorum) ona onun hastanesinde çalışacağımı söylememiştim sebebini bende bilmiyorum belki de çekindim işte bende böyle biriydim çekinilmeyecek yerde çekinirdim keşke böyle bir özelliğim olmasaydı bugün o hastanedeki ilk görev günümdü bunu kutlayabileceğim bir annem ve babam yoktu belki de en acısı budur

Hayatı sevmiyorum her şey boş cidden her geçen saniye oldukça boş geliyordu ben yıllardır etrafımdaki renkleri unutmuştum bana biraz renk katan sadece o'ydu kimden bahsettiğimi az çok anlamışsınızdır benim için kısa sürede değerli olmuştu ve gerçekten onunla aynı yerlerde bulunmayı seviyordum onunla konuşmayı seviyordum onun yanına terapiye bile gitmeyi seviyordum belki de onu seviyorumdur

Aslı ile Tolga'ya orada işe başlayacağımı söylemiştim bunu duyunca Demirle aynı hastanede olduğuma sevinmişlerdi belki onları Demirle tanıştırırdım ama o kadar samimi değildik o yüzden bu konu biraz geri planda kalıyordu.

Hızlıca hazırlanıp çıkmıştım Şimdi yeniden otobüsle gitmeyi seçmiştim aslında yürüyedebilirdim ama bugün çok yorulabileceğim düşündüm psikoloğa geldiğim hastaneye can kurtarmak için gelmiştim hayat ne garip değil mi ?hastaneye geldiğimde bir kaç kişiyle tanışmıştım Burak ve Yasemin gerçekten ikisi de iyilerdi hastane fazlasıyla büyüktü ve ben henüz her yeri tanımıyordum hem ezberim de berbattır zaten b12 vitaminim yerlerde aslında doktor olmama rağmen vitaminsizdim yemek yemeyi sevmiyordum

Bugün sarı alandaydım yoğunluk orta derecedeydi ilerleyen zamanlarda bir yerde sabit olacaktım yani belli bir bölümde aslında zaten bir bölüme sahiptim kardiyoloji.

Öğle saatlerinde hastane baya yoğunlaşmıştı hepimiz o hastadan diğer hastaya koşuyorduk pansuman malzemesi bitmişti bende burağa nerede olduğunu sormuştum hızla bir yerleri tarif etmişti ama anladığımdan emin değildim çünkü henüz hiçbir yeri bilmiyordum koridorlarda nereye gittiğimi bilmeden hızlıca yürürken koca bir bedene çarpmıştım ve elindeki kahvesi ikimizin üzerine de dökülmesin diye tutmaya çalışırken elime dökülmüştü kafamı kaldırıp kim olduğuna baktığımda ise
Karşımda Psikoloğum Demirle karşılaşmayı beklemiyordum.

Birden gözlerindeki tedirginlik büyüdü

D:Almila iyi misin?

A:iyiyim evet
Şaşkına dönmüştüm

Elime hafifçe dokunup elin yanmış dedi

Aslında çok hissetmemiştim belki de o an ki şoktandır ardından kolumdan tutup bir odaya çekti etrafıma baktığımda buranın bir pansuman odası olduğunu anlamam uzun sürmemişti
Elimi tutup musluğa yaklaştırdı suya tuttuktan sonra kağıt havluyla kuruladı ben sessizce yaptığı şeyleri izliyordum
Ardından pansuman yaptı ve sardı ona baktığımda o da bana bakıyordu sessizliği bozan ben olmuştum.

A:teşekkür ederim

D:teşekkür mü ediyorsun?

A:evet

D:dalga mı geçiyorsun benimle Almila madem bu hastanede görev yapmaya başladın neden benim haberim yok ?

A:yeni başladım zaten

Kafasını sinirle sallayıp çıkıp gitmişti ben ise öylece kalmıştım ondan böyle bir tepki beklemiyordum

Mola saatim geldiğinde çatıya çıktım Demirle kavga etmek moralimi bozmuştu ve hava almak için bende böyle bir yönteme başvurmuştum

Çatıda otururken Demir yanıma gelmişti ardından hemen tedirgin ama dizginlediği sesiyle konuştu

D: Almila hemen in oradan

A:merak etme psikolog kendimi atmam henüz o raddede değilim

D:o raddede olmadığını bende biliyorum ve ben hayatındayken o raddede olamazsın hiçbir zaman da öyle bir durum yaşanmayacak asıl şimdiki duruma gelecek olursak elimi tut düşeceksin

A:paranoyak mısın sen ya

D:aynen canım ondan hadi tut şu elimi

A:neden tutuyormuşum elini hem kızgındın en son bana

D:o konuya hiç girme Almila suçlusun şimdi in oradan konuşacağız.

Elini tutup inmiştim

Elini tutmuştum

Benden kavga etmemi beklemeyin artık

Aramızda çekim olduğunu tescilledik arkadaşlar (alkış efekti)

Şimdi saf saf sırıtıyordum

D:neye gülüyorsun Almila

A:hiçbir şeye

D:neden söylemedin bana

A:neyi

D:ne demek neyi ne olduğunu biliyorsun Almila

A:sadece çekindim

D:benden mi çekiniyorsun ve böyle bir şeyde çekinilir mi Almila

Ona biraz bir şeyleri açıklamaya çalıştım

Sinirliydi ama ona rağmen sakin konuşuyordu sanırım beni kırmak istemiyordu ama kalbim zaten paramparçaydı ve daha fazla parçalanamazdı belki o yaralarımı sarardı şimdiden biraz da olsa öyle hissediyorum umarım ömrüm boyunca öyle hissettirirdi çünkü benim böyle hissetmeye fazlasıyla ihtiyacım vardı.

Merhabaaa güzel ve özel bir bölüm attım sizlere umarım sizlerde beğenirsiniz

Bu arada oy sayıları çok düşük lütfen oylayalım.