YAZGI | DESTİNY

Bölüm 5 • Mecburi Evlilik

Kararını verdi kendi kendine genç kız ve yavaşça annesinin avuçları arasındaki kolunu çekip:

-"B, ben kendi isteğimle buradayım." dedi. Şimal yüzüne tokat yemiş gibi hissetti. Kızının kolunu tekrardan tuttu.

-"Saçmalama Dilan ne isteği baban herşeyi anlattı bana, mecbur değilsin biz herşeyi halledeceğiz kızım." Annesine ümitsizlikle baktı, biliyordu onun için herşeyden vazgeçeceklerini ama bu sefer fedakarlığı onlar değil o yapacaktı. Annesinin avuçlarından kurtulup sol kolundan tutan adamın elini avuçlarına bıraktı. Başını çevirip Baran'a baktı genç adam gözlerini kısarak kızın ne yapmaya çalıştığını kestirmeye çalışıyordu. Dilan, Baran'dan bakışlarını çekip kararlılıkla annesine baktı.

-"Ben onu seviyorum... Evleneceğiz biz anne"
Şimal artık ne yapacağını şaşırmıştı. Kocasına doğru dönüp baktı ama yüzündeki ifadeden bir şey yapmayacağını anlamıştı.

-"Hayır, hayır asla izin vermem! Bu adamla evlenemezsin seni bu aileye bırakmam."

-"Yeter, çıkın artık evimizden yoksa elimden bir kaza çıkacak." dedi Azade. Dilan hemen ailesini kurtarmak istiyordu. Baran'ın avuçları arasındaki elini çekmeye çalıştı ama genç adam daha sıkı tutunca kafasını çevirip yüzüne baktı. Başını gitmiyorum anlamında sallayınca Baran elini bıraktı. Dilan hızlıca annesinin yanına gitti.

-"Ben iyiyim, iyi olacağım lütfen gidin şimdi."

-"Hayır seni burada bırakmam kızım." diyip Dilan'a sımsıkı sarıldı.

-"Baba lütfen gidin!"

Orhan çaresizce eşini bileğinden tutup peşinden sürükledi. Şimal kocasının avuçlarından kurtulmaya çalışıyordu.

-"Hayır, bırak beni Orhan! Kızımı bırakmam burada, Dilan kurtaracağım kızım seni buradan merak etme."

Dilan annesinin arkasından sadece bakakaldı. Dilan tam arkasını dönüyordu ki Baran aniden kızı bileğinden tutup nikah masasına oturttu.

Genç kız ona ne sorulduğunun bile farkında değildi.

-"Kızım kabul ediyor musun?" Baran kızın kucağındaki elini tutup sıkınca Dilan irkildi ve kendine geldi.

-"E, evet."

-"O zaman bende sizleri karı-koca ilan ediyorum, evlilik cüzdanını da gelin hanıma takd..." Adam daha lafını bitirmeden Baran, elindeki defteri hışımla elinden aldı ve Dilan'ın sağ bileğinden tutup peşinden sürükledi.
Baran onu tekrardan ardiye katına çıkardı kapıyı açıp kızı yatağın üstüne fırlattı.

-"Senin hakkettiğin yer burası burada kalacak gözüme gözükmeyecek ama bana 7/24 hizmet edeceksin anladın mı?"

Dilan onu dinliyor ama duymamazlıktan geliyordu. Baran sinirlenip kızı hışımla yatağın üzerinde kolundan tutup kendine çekti. Yine kızın yeşilliklerine tutulmuştu toparlanıp kendine geldi ve kızı kenara doğru ittirdi. Daha sonra kapıya doğru gitmişti ki durup arkasını döndü önce kızı baştan aşağı süzdü ve kaşları çatıldı. Kızın üzerine doğru yürümeye başladı.
Adam kızın korktugunun farkındaydı ama bu onun hoşuna gidiyordu ve daha fazla üstüne gidip onu köşeye sıkıştırdı.

-"Çıkar üstündekini!" Baran'ın söylediği şeyle Dilan'ın kalbi yerinden fırlayacak gibi atmaya başlamıştı.

-"Bu evlilik gerçek değil anladın mı? Yaklaşma bana!"