YAZGI | DESTİNY

Bölüm 12 • Karıma Güveniyorum

Merhabalar arkadaşlar bugün size iki bölüm atmayı düşündük ve günün ikinci son bölümü de geldi yine heyecanlı bir bölümle geldik size yorumlarınızı bu bölüm içinde aşırı merak ediyorz. Biz yazarken aşırı keyif aldık yine umarız sizler de beğenirsiniz. Sınırı bu sefer bir tık arttırdık o yüzden sizlerden bu bölüme bolca oy ve yorum bekliyoruz. Şimdiden keyifli okumalar ve iyi haftasonları geçirmeniz dileğimle:))

°°°

-"C-Cihan senin ne işin var burada?" Elif ve Şimal, Cihan'a sorgulayıcı gözlerle bakıyordu. Cihan hışımla önlerine geldi ve

-"Az önce abim hakkında bir şey dedin. Abime ne oldu?"

-"Bilmiyorum, ama eminim iyidir şimdi Cihan endişelenme." Cihan öfkelenip hışımla evden ayrıldı Elif'te hemen peşinden gitti. Şimal arkasından seslenmişti öylece.

-"Elif, Dilan o nasıl.."

Cihan evin önüne geldiğinde arabasına binmek için hızlandı ama Elif'in sesini duyunca durakladı.

-"Cihan bekle." Cihan yerinde durdu ve Elif yanına gelince yüzüne sorgulayıcı baktı.

-"Özür dilerim ben böyle olsun istemezdim ben sadece Dilan'ı.."

-"Abime ne yaptınız bilmiyorum ama eğer bir şey olduysa sizi asla affetmicem Elif." dedi ve arabasına binip gitti.

-"Cihan ben.." Elif arasından bakakalmıştı. Elif, Cihan'ın o konakta neden olduğunu bilip bilmediğinden şüphe duymuştu. Cihan, Dilan'ın o konakta neden olduğunu öğrense ne yapardı kim bilir Dilan'a.

~~~~~~~~~~

Kulübenin kapısı hışımla açıldı ve içeri elinde av tüfeğiyle bir adam girdi. Baran Dilan'ın önüne kalkan olmuştu.

-"Ne işiniz var benim kulübemde? Hırsız mısınız yoksa siz?"
Dilan Baran'ın arkasından başını hafifçe yana kaydırıp adama baktı ve cevapladı.

-"H, hayır biz.. O yaralandı ondan girmek zorunda kaldık özür dilerim izinsiz girdik ama.." Adam önce Baran'a ardından Dilan'a baktı. Elindeki silahı indirip gülümsedi.

-"Anladım ben sizi." dedi Dilan ve Baran birbirine bakıp afallamıştı. Adam kulübesine girip ocağa baktı. Dilan, Baran'ın onaylaması ile yatağın ucuna geçip oturdu. Baran da kenara uzandı.

-"Durun size sıcak bir şeyler kaynatayım siz oturun." Dilan yardım etmek için kalkmaya yeltelenmişti ki adam ısrar etti. Bir süre sonra adamın kaynattığı çorbayı içmeye başladılar.

-"Benim adım Enver çocuklar. Burada yanlız yaşarım. Ee anlat bakalım delikanlı bu güzel kızı kaçırdın mı şimdi sen?" Adamın sorusu Dilan'ın,boğazındaki lokmayla öksürmesine, Baran'ın ise afallamasına sebep olmuştu. Baran başını kaldırıp önce adama sonra da Dilan'a baktı. Dilan utanmıştı. Başını önüne eğmiş ve yüzünün nasıl kızardığını saklamaya çalışıyordu. Dilan başını hafifçe adama çevirip,

-"Hayır yanlış anladınız." demişti ki adam üstelemeye başladı.

-"Utanma kızım, delikanlı kaçırmış işte seni." Adamın imaları genç kızı terletip uyandırıyordu. Genç kız tekrardan başını önüne eğdi.

-"Hayır kaçırmadım çünkü o zaten benim..." Dilan kafasını kaldırıp Baran'a baktı.

-"O benim karım." Dilan yutkundu. Baran'ın ise yüzünde anlamsız bir özgüven ve mutluluk vardı.