YAZGI | DESTİNY

Bölüm 29 • Geç Kalınmışlık | FİNAL

Selam canlar yine yeni yeniden güzel mi güzel hem de uzun bir bölümle geldim. Bu bölümün benim için yeri apayrı olacak okuduktan sonra fark edeceksiniz. Yanlışlarım olduysa affola. Bolca oy kullanmayı ve yorum atmayı unutmayın. Şimdi lafı çok uzatmadan sizi bölümle başbaşa bırakıyorum
Keyifli okumalar dilerim:))

°°°

Aradan birkaç gün geçmiş ve tüm konak boşanmadan haberdar olmuştu. Kimisi buna sevinirken kimisi de bu duruma üzülüyordu. Herşey tam da onun istediği gibi olacaktı.

Odanın kapısına geldiğimde onu göreceğimi ve ne söyleyebileceğimi çok düşündüm. Hiç beklentisiz içeriye girdim ve onu yatağın üzerinde hareketsiz bir şekilde yatarken gördüm. Belki geldiğimi anlamış ve konuşmak istemediği için uyuyor numarası yapıyordur diye düşündüm. Bir süre sonra bunda bir anormallik sezince onun yanına yaklaştım. En son konuşmamızdan sonra ne diyebilirdim ki arkamı döndüm ve yatağın ucuna oturdum. Ne hâle gelmiştik. Ne durumlara düşmüştük.
Bunu o istemişti ve sonunda bitecekti herşey tam da onun istediği gibi. Tam da kalkıyordum ki kızın bileği elimin üstüne doğru düşünce tenime gelen sıcaklığı hissettim ve dönüp arkama baktım. Onun halen hissizce yattığını fark ettim. Oturduğum yerden kalktım ve yanına doğru gittim. Elimle alnına baktım. Ateşler içinde yanıyordu.

-"Dilan! İyi misin, uyan Dilan!"

Kızın, tepkisiz kalması beni ziyadesiyle endişelendiriyordu. Koşup Kader ablayı çağırdım ve ondan yardım istedim.

Kader, onunla ilgilenirken bende odadan çıktım.

~~~~~~~~~~~~~

Genç kız tüm gün boyunca odada yatmıştı. Baran bir süre sonra koltuktan irkilerek uyandı ve odadan çıkıp çalışma odasına geçti. Dilan yavaş yavaş kendine gelmeye başlamıştı.

Birkaç gün sonra aralarındaki herşey bitecek ve Dilan ailesine ve eski hayatına geri dönecekti.
İstememesine rağmen Baran'a inat dönecekti.

Dilan, yatakta doğrulmaya çalıştı.

Kader odaya elinde bir tepsi yiyecekle geldi.
Dilan'ın kucağına bıraktı ve kendi elleriyle ona yemek yedirdi.

-"Şükür daha iyisin kızım, dün hepimizi korkuttun özellikle Baran bey oğlumu."

Dilan, özellikle sonda söylediği şeye takıldı.

-"Ne? O mu?"

-"Evet Baran beyim kızım tüm gece senin başında bekledi ve sana baktı gözünü bile yummadı oğlum."

Dilan, anlam veremiyordu hiçbir şeye. Boşanmak üzere olduğu başkasını seven Baran ile dün tüm gün boyunca onunla ilgilenen kişi aynı kişi miydi yani?
Dilan, Kader'in söylediklerine inanmak istemiyordu. Kader ne söylerse söylesin Dilan kararını vermişti. Herşey bitecekti.

~~~~~~~~~~~~

Orhan'ın baskıları artık Cihan ve Elif'in karşı koyamayacakları bir boyut almıştı. Elif, Orhan'ın korkusundan evden çıkamıyor Cihan ise hem ailesinin hem de Orhan'ın korkusundan onu göremiyordu.

-"Yenge başka çarem yok yenge. Mecburum, mecburuz. Bende Cihan da buna mecburuz yenge. Seni bırakmak istemiyorum ama amcam beni Cihan'dan ayırmak ve yurt dışına göndermek istiyor. Ondan ayrılamam yenge asla, asla.."

Şimal, Elif ve Cihan'ın ne yapmayı düşündüklerini anlamıştı. Onları hem destekliyor hem de başlarına gelebilecek şeyden korkuyordu.