Αιώνιες Μάχες: Σατανικά Παιχνίδια #BKAW18 #WWSA2k2018 #WBC2018

Κεφάλαιο 4, παρτ 4

Μπήκα γρήγορα μες το σπίτι μου και είδα την θεία να συμμαζεύει το σαλόνι.

''Που ήσουν; Σε έψαχνα. Τρόμαξα όταν είδα ότι έλειπες απ' το σπίτι'', λέει και έρχεται κοντά μου.

''Καλά είμαι απλώς πέρασα απ' την Κάθριν για να μου δώσει κάτι'', λέω και την προσπερνάω πηγαίνοντας πάνω.

''Τόσο νωρίς; Έχεις φύγει εδώ και ώρα.''

''Είχαμε κάτι να συζητήσουμε. Πάω να ετοιμαστώ. Γεια'', λέω και τρέχω πάνω. Μπαίνω στο δωμάτιο μου, κλείνω την πόρτα και σωριάζομαι κάτω. Δεν μπορεί όλα αυτά να είναι αλήθεια. Είναι όλα ένα σενάριο, κάτι φανταστικό. Δεν υπάρχουν μάγισσες. Ούτε δαίμονες. Ούτε υποβολή, ούτε μαγεία, ούτε τίποτα. Κάθομαι στο γραφείο κου και ανοίγω των υπολογιστή. Πατάω στην αναζήτηση ''Μάγισσες στο Σάλεμ''. Πολλές ιστοσελίδες εμφανίζονται και για ώρα διαβάζω την κάθε μια προσεκτικά.

 ''Οι μάγισσες όπως πίστευαν οι τότε κάτοικοι εμφανίστηκαν στο Σάλεμ της Μασαχουσέτης  το 1693 και το κυνήγι τους συνεχίστηκε μέχρι τον τωρινό αιώνα κάτι που πολλοί πιστεύουν ως παράνοια των κατοίκων. Οι μάγισσες θεωρούνταν εχθρικά και μοχθηρά πλάσματα με δυνάμεις κακές και σατανικές που τρόμαζαν τους ανθρώπους και τις χρησιμοποιούσαν για κακό. Κάτοικοι του Σάλεμ πήραν πρωτοβουλίες και τις περισσότερες τις παγίδευσαν ή τις απαγχόνισαν με πιο σύνηθες την καύση στην πυρά. Μέχρι σήμερα δεν έχει εμφανιστεί κάτι και οι έρευνες έχουν σταματήσει.''

Αυτά ήταν τα κύρια γεγονότα και παραρτήματα που αναφέρονταν παντού. ''Εχθρικά και μοχθηρά πλάσματα'' , ''με σατανικές και κακές δυνάμεις που τρομοκρατούσαν ανθρώπους''. Ίσως όλα αυτά είναι παραποιημένα. Όχι ότι πιστεύω αυτά που μου είπαν η Σάντρα και η Κάθριν αλλά θέλω να έχω μια ολική εικόνα. Όμως στην Μασαχουσέτη; Μένουμε στο Όρεγκον. Ακόμη κι αν υπήρχαν πράγματι μάγισσες, θα είχαν εμφανιστεί μόνο στις Ανατολικές Η.Π.Α.Είπαν ότι η υποβολή έκανε τους ανθρώπους να πιστεύουν διαφορετικά πράγματα από τα αληθινά.  Ίσως αυτό να είναι αλήθεια. Όχι η υποβολή αλλά ίσως μερικοί αιρετικοί –όχι δαίμονες- έκαναν ένα κίνημα ενάντια σε κάποιους ταχυδακτυλουργούς του τότε αιώνα. Χα, όλα μοιάζουν τόσο παράξενα και γελοία. Πως θα μπορούσε κάποιος να πιστέψει όλα αυτά; Αποφασίζω να μην πάω σχολείο αλλά να κάνω μια βόλτα στην πόλη και ίσως μια επίσκεψη στην βιβλιοθήκη του σπιτιού. Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορείς να βρεις. Θα ήθελα να το ψάξω. Μπορεί να μην είναι αληθινά αλλά η ιστορία έχει ενδιαφέρον.

Έχω βαρεθεί. Δεν υπάρχει τίποτα στην βιβλιοθήκη του σπιτιού που να μιλάω για τον παλιό καιρό στο Σάλεμ (το δικό μας τουάχιστον) ή τις μάγισσες ή κάτι παρόμοιο. Είναι απόγευμα και εγώ κάθομαι στο γραφείο μου τελειώνοντας την εργασία των Αγγλικών. Ο Ίθαν μου έφερε τα μαθήματα και με δικαιολόγησε στους καθηγητές μου. Η θεία δεν έκανε πολλές ερωτήσεις όταν της είπα ότι δεν ένιωθα καλά. Σκέφτομαι ότι ίσως υπάρχει κάτι στην τοπική βιβλιοθήκη και κατεβαίνω στο κάτω όροφο. Η θεία μου ετοιμάζει το δείπνο στην κουζίνα και πηγαίνω κοντά της.

''Το δείπνο θα είναι έτοιμο σε  45 λεπτά. '', λέει και μου χαμογελάει.

''Θεία, υπάρχει τοπική βιβλιοθήκη εδώ στην περιοχή;'', την ρωτάω και κάθομαι σε μια καρέκλα.

''Ναι γιατί; Δεν είναι πολύ μακριά, κανένα  15λεπτο μόνο''

''Έχω μια εργασία και θα ήθελα βρω κάποιες πληροφορίες''

''Χμ, περίεργο. Όταν το σύστησα στον Ίθαν είπε ότι το ίντερνετ είναι πιο βολικό από ένα σωρό βιβλία''

''Ναι, αλλά δεν βρήκα τις απαραίτητες πληροφορίες και είπα να ψάξω και αλλού.''

''Ωραία λοιπόν κάτσε να σου γράψω την διεύθυνση.'', παίρνει ένα κομμάτι χαρτί και γράφει.

''Όπως πας για το σχολείο στρίβεις δεξιά και κατηφορίζεις τον δρόμο μέχρι που την βλέπεις στα αριστερά σου'', μου λέει και μου δίνει το χαρτάκι.

''Ωραία, σε ευχαριστώ!'', λέω και την φιλάω  στο μάγουλο.

''Θα γυρίσω εγκαίρως'', της φωνάζω καθώς βγαίνω απ' την κουζίνα. Παίρνω το τζάκετ μου και το κινητό μου και φεύγω. Δεν περνάει πολύ ώρα και φτάνω στην βιβλιοθήκη. Ρωτάω την βιβλιοθηκάριο για το ''ιστορικό τμήμα'' και πηγαίνω και ψάχνω.