Αιώνιες Μάχες: Σατανικά Παιχνίδια #BKAW18 #WWSA2k2018 #WBC2018

Κεφάλαιο 2, παρτ 3

‘’Κύριε Μόργκαν, προς τι η αργοπορία;’’, ρωτάει ο καθηγητής κλείνοντας το βιβλίο του και κοιτάζοντας το αγόρι. Τα μαύρα του μαλλιά λάμπουν στις ακτίνες του ήλιου που μπαίνουν από το παράθυρο.

‘’Πρόβλημα με την μοτοσικλέτα’’, αποκρίνεται χωρίς καν να τον νοιάζει. Η έννοια του τώρα είναι πως θα βολευτεί στην καρέκλα του.

‘’Βεβαίως’’, τον ειρωνεύεται ο καθηγητής και συνεχίζει την παράδοση. Για μια στιγμή τα μάτια του αγοριού συναντάνε τα δικά μου και από απόσταση παρατηρώ το χρώμα τους. Είναι ένα απαλό γαλάζιο με απαλή απόχρωση και μαύρες κατάμαυρες κόρες. Μου χαμογελάει αισθησιακά και γυρνάω αυτομάτως μπροστά, στρέφοντας το ενδιαφέρον μου στον καθηγητή αν και πιάνω αρκετές φορές το βλέμμα του αγοριού πάνω μου. Η Κάθριν φαίνεται νευρική τις υπόλοιπες ώρες των μαθημάτων. Ανταλλάζει ανήσυχες ματιές με την Σάντρα ενώ τα μάτια της φαίνεται να περιπολούν τους διαδρόμους για οποιονδήποτε κίνδυνο. Δεν καταλαβαίνω για ποιο πράγμα ανησυχεί τόσο. Η Σάντρα φαίνεται πιο ψύχραιμη. Τον Ίθαν δεν τον έχω πετύχει στους διαδρόμους αν και ξέρω ότι είναι ακόμη πιο πολυάσχολος από εμένα. Γυρίζουμε σπίτι μαζί με τα κορίτσια και ανακαλύπτουμε ότι τα σπίτια μας είναι κοντά. Με αφήνουν στο σπίτι και συνεχίζουν στο επόμενο τετράγωνο που είναι το σπίτι της Σάντρα.

‘’Δεν είσαι καλά μου φαίνεται. Πρέπει να ηρεμίσεις’’, αποκρίνεται η Σάντρα στην φίλη της.

‘’Πώς θες να ηρεμίσω; Έπρεπε να δεις πως την κοιτούσε. Ευτυχώς δεν βρέθηκαν πουθενά αλλού αλλά αν την στριμώξει κάπου και…’’, λέει ανήσυχα η Κάθριν.

‘’Δεν θα κάνει τίποτα. Ξέρει ότι τώρα την έχουμε από κοντά. Δεν θα κάνει τίποτα. Αν κάνει κίνηση να την πλησιάσει θα του δείξουμε ότι ήμαστε εμείς μαζί της. Είναι θέμα χρόνου να μάθει η Τζάσμιν ποια είναι και τι μπορεί να κάνει. Αν αρχίσει την εκπαίδευση δεν θα έχει να φοβηθεί τίποτα.’’, λέει ήσυχα η Σάντρα που δεν συμμερίζεται τον φόβο της φίλης της.

‘’Δεν πρέπει να τους υποτιμούμε Σάντρα’’

‘’Ούτε και να τους φοβόμαστε. Είμαστε εξίσου δυνατές.’’, λέει και ανηφορίζει τα σκαλιά του σπιτιού της. Χαιρετάει την Κάθριν και μπαίνει μέσα. Η Κάθριν αναστενάζει και αρχίζει να περπατάει μέχρι το τέλος του δρόμου όπου είναι το σπίτι της.

Το απόγευμα πέρασε ευχάριστα με λίγες εργασίες και πολύωρα τηλεφωνήματα με την Σάντρα και την Κάθριν. Ο ‘Ιθαν είχε βγει εδώ και ώρα με κάτι παιδιά και η θεία Ρέιβεν ετοίμαζε το βραδινό όταν χτύπησε το κινητό μου. Ήταν ο Ίθαν.

‘’Έλα Ίθαν, τι έγινε;’’

‘’Γεια σου Τζαζ, μπορείς να μου κάνεις μια χάρη; Ξέχασα στο σχολείο δυο βιβλία που τα χρειάζομαι για μια εργασία. Μπορείς να πας και να μου τα φέρεις σπίτι;’’

‘’Τώρα το θυμήθηκες; Στις 9 το βράδυ; Πότε θα προλάβεις να κάνεις την εργασία σου;’’

‘’Μην φοβάσαι θα προλάβω .  Σε καμιά ώρα θα είμαι σπίτι.’’

‘’Και που είναι τα βιβλία αυτά;’’

‘’Στο ντουλαπάκι μου, ο κωδικός είναι 67-0-92, στο δεύτερο πάτωμα τέρμα αριστερά. Το σχολείο παραμένει ανοιχτό.’’

‘’Καλά θα πάω. Γεια’’

‘’Σε ευχαριστώ πολύ Τζαζ. Τα λέμε’’, και κλείνει το τηλέφωνο. ’’Ωραία’’, σκέφτομαι. Ενημερώνω την θεία μου ότι θα γυρίσω σε λίγο πριν το φαγητό, παίρνω μια ζακέτα και βγαίνω στο δρόμο. Κατευθύνομαι προς το σχολείο ενώ έξω μόνο ελάχιστα άτομα κυκλοφορούσαν. Έφτασα στο σχολείο μερικά λεπτά αργότερα. Η πόρτες ήταν ανοιχτές και όταν μια καθαρίστρια με ρώτησε τι κάνω εδώ, της είπα ότι ξέχασα ένα βιβλίο. Περπατάω στο δεύτερο πάτωμα και προχωράω τέρμα αριστερά στα ντουλαπάκια. Βρίσκω τα αρχικά του Ίθαν σε ένα από αυτά και σχηματίζω τον κωδικό. Παίρνω τα βιβλία και ετοιμάζομαι να φύγω όταν ακούω έναν απότομο ήχο από κάποια τάξη και πλησιάζω. Μπαίνω στην τάξη από την οποία ακούστηκε ο θόρυβος.