Αιώνιες Μάχες: Σατανικά Παιχνίδια #BKAW18 #WWSA2k2018 #WBC2018

Κεφάλαιο 11, παρτ 2

Γυρνάει γρήγορα μπροστά και βλέπει την Ελένα να μας κοιτάει έκπληκτη. Μακάρι να εξαφανιζόμουν αυτήν την στιγμή, να με κατάπινε η γη. Κοιταζόμαστε για ένα λεπτό και νιώθω σαν να έχει περάσει ένας αιώνας. Η Ελένα τελικά κάνει ένα βήμα πίσω και εξαφανίζεται. Ο Ζάντερ φωνάζει το όνομα της αλλά είναι αργά. Κοιτάω το πάτωμα και προσπαθώ να συνειδητοποιήσω τι έγινε. Μας είδε. Μας είδε έτοιμους να φιληθούμε. Δεν έπρεπε να το δει αυτό. Δεν έπρεπε να το κάνουμε δεν έπρεπε. Ο Ζάντερ γυρνάει και με κοιτά. Δεν ξέρω τι μπορεί να σκέφτεται. Ίσως τα ίδια με εμένα. Νιώθω την ανάγκη να αφήσω τα δάκρυα μου και το κάνω. Ο Ζάντερ έρχεται γρήγορα δίπλα μου και μου σκουπίζει απαλά τα δάκρυα που κυλούν στα μάγουλα μου.

''Όχι, σε παρακαλώ μην κλαις'', λέει και με κοιτάει γλυκά.

''Ζάντερ δεν έπρεπε να το δει αυτό, θα το πει στο συμβούλιο και θα μας εκτελέσουν'', λέω μέσα απ' τα δάκρυα μου.

''Τι;'', λέει ανήξερος.

''Το διάβασα, ίσχυε τότε και το ίδιο και τώρα. Αυτό που κάνουμε ή μάλλον θα κάναμε είναι προδοσία. Είναι απαγορευμένο Ζάντερ''

''Δεν με ενδιαφέρει! Δεν υπάρχει συμβούλιο στον κόσμο που θα με κάνει να σταματήσω να σε αγαπώ!'', λέει έντονα και τον κοιτάζω ξαφνιασμένη. Με αγαπάει;

''Τι;''. Δεν γίνεται να άκουσα καλά, δεν μπορεί να το εννοεί!

''Αυτό ακριβώς. Δεν θα απαρνηθώ τα αισθήματα μου για σένα για κανέναν λόγο. Σε αγαπάω, κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό!'' Κάνει κίνηση να με πλησιάσει αλλά τότε ο ήχος του κουδουνιού αντηχεί γύρω μας. Τον ακούω να βρίζει χαμηλόφωνα και να κοιτά γύρω που οι πίσω διάδρομοι γεμίζουν με παιδιά.

''Καλύτερα να φύγω, πρέπει να μιλήσω στην Ελένα'', λέει και γνέφω καταφατικά. Με κοιτάει ξανά με στενάχωρο βλέμμα. Δεν θέλει να φύγει. Το νιώθω, ούτε εγώ θέλω. Με αγκαλιάζει στα γρήγορα και εξαφανίζεται. Παίρνω μια βαθειά ανάσα και προσπαθώ να ηρεμίσω. Μα πώς; Πριν λίγα λεπτά ήμασταν μόνοι μας, εμείς οι δυο έτοιμοι να φιληθούμε μέχρι που μας είδε η Ελένα... Τι θα κάνω; Πιάνω το κεφάλι μου απ' την απελπισία.

''Έι, είσαι καλά;'', ακούω την γλυκιά ανήσυχη φωνή και όταν σηκώνω το κεφάλι μου το βλέμμα μου συναντά το βλέμμα της Κάθριν.

''Ναι, μια χαρά'', λέω ψέματα.

''Είσαι σίγουρη; Δεν φαίνεσαι καλά'', λέει και έρχεται πιο κοντά μου. Με περιεργάζεται από πάνω ως κάτω και μετά με κοιτά.