Şuan bir tane klubedeyiz ve ben Barışlara her şeyi anlatmıştım. Bu klube Adem, Koray ve Barışın gizli klubesiymiş.
Onlara herşeyi anlatırken Barış çatık kaşlarla beni dinliyordu. Herşeyi anlattıktan sonra hiç bir şey konuşmadım, sadece ağladım..
Sessizliği bölen kişi Barış oldu
"Bir planım var"
Hepimiz dönüp Barışa baktık
"Damlayı kaçıracağız" dedi kesin bir sesle. Şaşkınlıkla ona bakıyorduk. Koray atladı
"Vay! Heyecan, aksiyon.. Bayılırım! "
"İyi de nereye kaçıracağız? "
Barış bir süre yere bakıp düşündükten sonra başını kaldırıp bize baktı
"İzmir'e."
"İzmir mi? "
"İzmir mi? "
"İzmir mi? '
Dedik hep bir ağızdan
" izmir. " diye tekrarladı.
"İyide neden İzmir" diye sordu Koray.
"İzmirde bizim gizli bir dağ evimiz var. Yani benim. Bana özel bir yer. Orada kalacağız"
Ağlamaklı gözlerle Korayda, Ademde, Barışta gözlerimi gezdirdim
"Siz.. " dedim
"Siz neden hala beni korumaya çalışıyorsunuz? " diye devam ettirdim.
"Çünkü, biz senin arkadaşınız" dedi Koray.
"Evet, ne yapacaktık siktir git falan mı diyecektik? "
"Ben.. Gerçekten çok ama çok teşekkür ederim. Ama bence en doğru olan şey hapse girmem. "
"Damla saçmalama istersen" diye çıkıştı Barış.
"Ama.. " tam o sırada kapıdan vurma sesleri geldi.
"Kim gelir ki buraya? " dedi Barış kaşlarını çatarak. Kapıya doğru yaklaştığında telsiz sesleri duyduk, daha sonra da polisin sesini.. O an kalbimin durduğunu hissettim
"Polis, aç kapıyı! Açmazsan kıracağız"
Barış hemen elimi tuttu diğerleri de peşimizden geldi. Bu evin arka kapısı vardı. Hemen oradan çıktık ve hızla arabaya bindik. Arabayla hızlı bir şekilde gidiyorduk.
"Çok aksiyonlu, aynı filmlerdeki gibi! "
Dedi Koray
"Senin aksiyon anlayışını sikeyim" dedi Adem sakin ama öldürücü bir ses tonuyla. Ben korkudan ağzımı açamıyordum. Hepsi bir rüya gibiydi ve uyanmak istiyordum.
İzmir'e hoşgeldiniz tabelası nihayetinde görünmüştü.
"İzmir'e geldik! " diye şıkıdı Koray. Ben tepki veremiyordum
"Daha uzun yolumuz var, en az 2 saatlik yolumuz var"
Koray bir iç çekti. Barış açtığı radyonun sesini kapattı ve bana baktı.
"Damla iyi misin? "
Titrek bir bakışla Barışa baktım.
"Midem bulanıyor biraz"
Barış arabayı bir kenara çekti ve gözünü yüzümde gezdirdi.
"Rengin sapsarı olmuş"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
O Olmasa
RandomAnnem ile babamı trafik kazasında kaybettikten sonra 2.5 sene kendime gelemedim ve içime kapandım, kimseyle konuşmadım. Taa ki hayatıma o girene kadar..
