O Olmasa

13.

Şaşkınlıkla Kaya'ya bakıyordum. Sessizliği Barış bozdu

"Siz.. Tanışıyor musunuz? " dedi Barış çatık kaşlarla. Kaya tam yanıma geldi ve belimden tuttu

"Kendisi kardeşim olur" dedi sırıtarak. Barış şaşkınlıkla bana bakıyordu. Kayanın kolundan kurtuldum

"Kaya, buradan çabuk git"

"Abiciğim çok ayıp" dedi ve güldü

"Hala dalga geçiyorsun! " diye çok sesli olmayan bir şekilde bağırdım. Dikkat çekmek istemedim. Kaya tekrar bana yaklaştı ve saçıma dokundu

"Hadi ama. Küçükken ne oyunlar oynuyorduk" hemen onu ittim

"Pislik herif! Git buradan! " ağlamıyordum, ağlayamıyordum..
Barışın bana baktığını hissettim ve ona döndüm

"B-Barış.. Bunu sana sonra anlatacağım. Söz.. "

Barış kafasını salladı ve önüme geçti

"Kaya bak buradan git elimden kaza çıkacak! "

"Hadi ama eski dostum! Kardeşimin burada olduğunu duyunca hemen geldim"

"Ben senin kardeşin değilim! " diye bağırdım.

"Ah Damla, böyle konuşmakla hata ediyorsun"

Sinirle dişlerimi sıktım. O sırada Koray atıldı

"O senin öz kardeşin değildir, çünkü öz kardeşleri burada duruyor gerizekalı!" diye bağırdı Koray. Etrafıma baktığımda herkes bizi izliyordu.

"Barış.. O benim üvey kardeşim. Tacizci bir pislik. Daha ben sekiz yaşındayken başladı. Ben 10 yaşındayken de bitti."

Barış tekrar Kaya'ya döndü.

"Git lan! "

Adem de atıldı

"Oğlum sen ayaksın lan! Öldürürüm seni! "

"Kardeşimi almadan gitmiyorum." o sırada içeri siyaha bürünmüş adamlar girdi. Herkes çığlık atıyordu ve kaçıyordu. Barış korku dolu gözlerle bana döndü

"Damla yukarı çık! "

"Barış, sana bir şey olur.. "

"Yukarı çık! Söz veriyorum hiç bir şey olmayacak. Odana git ve kapısını kilitle! "

Bir kaç saniye tereddüt ettim

"Hadi Damla! "

Başımı sallayıp hızlıca yukarıya çıktım. Odama girip kapıyı kilitledim.
Korkudan nefesim titriyordu. Yatağıma oturdum ve aynada kendime baktım.

"Lütfen iyi ol Barış.. " dedim kendi kendime.

"İyilik meleğim lütfen bir yara izin bile olmasın" gözümden akan yaşı sildim. Bir kaç dakika kendime baktıktan sonra kapı tıklatıldı. Barış olması umuduyla ayağa fırladım ama ses vermedim.

"Damla oradasın değil mi?" bu ses maalesef Kayanındı. Kalbimin hızlandığını hissettim ve geriye doğru yürüdüm

"Barış elimde. Elimde ise silah var. Eğer o odadan çıkmazsan Barışı öldüreceğim"

O an durdum ve aynadan kendime baktım

"3'e kadar sayacağım"

Gözlerimi aynadaki gözlerimde gezdirdim..

"1.. "

Gözümden akan yaşı bile önemsemedim.

"2.. "

Kendi kendime "Barış için" dedim ve anahtarı çevirip açtım. Karşımda Barış değil, Kaya vardı.

"Barış hani elindeydi"

Güldü

"Bu ufak çaplı bir yalandı" dedi. İki adam beni kollarımda tuttu ve aşağa indirdiler. Merdivenlerden aşağa inerken Barışın Kayanın korunalaeını dövdüğünü gördüm, Adem ve Koray da..
Gözlerimdeki yaşlara hakim olamıyordum. Şuan bağırarak ağlamak istiyordum.

Kapıya doğru ilerlerken Barış beni gördü ve bağırdı.

"Hayır, Damla! " olabildiğince bağırıyordu. Tam beni tutan korumalara vuracakken başka bir koruma Barışıma yumruk attı.
Arkama baktım

"Barış! " yanına gitmek istedim, gidemedim. Adem ve Koray korumalar yüzünden gelemiyorlardı. Ağlayarak dışarı çıkartıldım. Kaya önümüzdeydi.

Siyah bir arabaya bindirildim. Yanımda korumalar oturuyordu, öndeki yolcu koltuğunda Kaya oturuyordu. Arabayı ise şoför kullanıyordu.

"Hiç mutlu olamayacak mıyım? " diye mırıldandım

"Olacaksın, ama benimle" dedi Kaya bozuntusu.

"Aramızda resmen dört yaş fark var ya! " diye bağırdım

"Dört değil, üç" dedi sakince

"Ne farkeder sevmediğim biriyle yan yana olunca. " dedi ve arkama yaslanarak derin nefes aldım. Gözümü kapatınca ilk gözümün önüne gelen Barış oluyordu..

Barışı anlatımıyla

Onu benden almışlardı, onu benden almışlardı..
Çıldırmak üzereydim. Odada bir oraya bir buraya dönüp duruyordum

"Onu bulacağız, her neredeyse" dedi Adem.

"Keşke burada olsada onu tekrar 'sansar' diyerek sinirlendirebilsem"

Dedi Koray salya sümük içinde. Dağdaki evime gelmiştik ve plan düşünüyorduk.

"Kahretsin, neden kızı odasına gönderirsin ki bu durumda" dedim. Ağlayarak yatağa oturdum. Adem teselli etmek için omzuma dokundu. Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Babam 'erkek adam ağlamaz' der. Sevdiğin elinden gidince anlıyorsun bu sözün saçmalık olduğunu..