1 ay sonra
Adem yalnız yaşadığı için evinde rahatça kalıyorduk. Barışı unutamıyordum, o bir anda değişmişti. Onu tanıyamamıştım...
"Damla! "
Mutfaktan gelen Korayın sesiyle daldığım pencereden gözlerimi ayırıp hızla mutfağa gittim. Adem ile Koray bir yemek yakmıştı
"Bu salak yangın çıkardı! " dedi Adem
"Siz ne yaptınız! Ocağı kapatın"
Ocağı kapattılar ve su döktüm yangının üstüne.
"Size mutfağa benden başka kimse girmeyecek demedim mi?! "
"Sadece su almak istemiştim. Dolapta et gördüm ve canım et çekti" dedi Koray.
"Ya ilahe illallah. Neyse saat kaç olmuş Adem baksana"
"Saat.. " Adem saate baktı ve bana döndü
"Saat 00:18"
"Geç olmuş. Ben yatıyorum"
Yattığım odaya ilerlerken telefonumun titrediğini hissettim. Ekrana baktığımda gözlerim kocaman açıldı. Kocaman "BARIŞ ARIYOR.. " Yazıyordu. Şoku atlattıktan sonra telefonu açıp kulağıma götürdüm
"Ne var"
Arkada müzik sesleri olduğunu duydum.
"Ne olur geri dön sevgiliğiğim! "
"Barış sen iyi misin? "
"İyi miyim?? "
"Barış ne sevgilisi biz hiç sevgili olmadık"
"Ha öyle mi? Ama ben sana delicesine aşığım! " Barış çok bağırıyordu. Sarhoş olduğunu anlamıştım.
"Barış neredesin sen bu saatte"
"Bardayım ama yüzüm sensiz gülmüyor Damlam! "
"Barış konumunu at"
"Konum nasıl atılıyor? "
"Barış boşver konumu sen ya. Her neredeysen seni bulup geleceğim. " telefonu kapattım ve üstüme hızlıca bir mont geçirip evden çıktım. Kimseye haber vermedim.
Şuana kadar 3 bara girip çıktım ama hiç birinde Barış yoktu. Dördüncü bara girdim ve etrafa bakınmaya başladım. Tam çıkacağım anda onunla göz göze geldim.. Hızlıca ona doğru yürüdüm. Sızmak üzere olan Barışın yanına geldiğimde dikeldi
"Barış gidiyoruz! "
"Damlam gelmiş! Damlam!!"
Hemen koluna girip bardan çıkardım. İlk taksiyi durdurup bindik. Taksiciye yolu söyledim ve gitmeye başladık
"Damlam.. Damlam.. Benim Damlam.. "
Başını omzuma koydu.
"Bana o kadar aşıksan neden başkasına gittin Barış Öztürk.. "
Diye mırıldandım. Barış çoktan uyumuştu. Gözümden akan yaşı hızlıca sildim ve yolu izlemeye başladım
Evin önüne gelmiştik. Barışa dokundum ama uyanmadı. Taksinin kapısını açtım ve Barışı yaka paça indirdim.
Dairemizin önüne zor gelmiştik. Kapıyı çaldığım an açıldı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
O Olmasa
RandomAnnem ile babamı trafik kazasında kaybettikten sonra 2.5 sene kendime gelemedim ve içime kapandım, kimseyle konuşmadım. Taa ki hayatıma o girene kadar..