GİRDAP.

BÖLÜM VI. 🌪️

Yazar'dan.

"Mahir, biz bunu kabul edemeyiz. Yıllar sonra gelip alırsın onu bizden."

"Almayacağım. Tek istediğim kızıma iyi bakmanız. Onu anne baba sevgisinden mahrum büyütmeyin. Güçlü, sağlam karakterli, iyi bir kadın yetiştirin. Ayakları her daim yere sağlam bassın, başını kimseye eğmesin. Ne olursa olsun adalet duygusunu kaybetmesin. Bu olayı da hiçbir zaman öğrenmesin."

"Yapmak istediğinden emin misin?"

"Daha fazla sorgu sual yapmayın. Alın artık."

Yeni evli çiftin çocukları olmuyordu. Şu an yaşanan şey onlar için mucizeden farksızdı. Genç kadın ve Mahir'in yıllara dayanan güzel bir dostlukları vardı. Sürekli bir aradalardı. Hatta 11 kişilik kalabalık da bir arkadaş grubuna sahiplerdi.

"Pekâlâ, tamam. Ona iyi bakacağız."

Genç adam yeni doğmuş, henüz 1 haftalık olan güzeller güzeli kız çocuğunu puseti ile birlikte alıp, eşine verdi.

Kadın yaşanan olayın şokunu atlatamamış da olsa, bebeği kucağına alınca içinde büyük bir sevinç tufanı koptu. Anne olmuştu.

Mahir, minik kızına tekrar baktı. Çok güzel bir bebekti.

"Ayla beni asla affetmeyecek." Kendi kendine mırıldandığı cümlenin getirdiği düşüncelerden kafasını hafif sallayarak kurtuldu.

"Mahir, hâlâ vazgeçebilirsin."

"Hayır. İyi bakın ona. Dediklerimi unutmayın, size güveniyorum."

"Adı var mı?"

Dolu gözlerle yavrusuna döndü.

"Nazenin," diyebildi sadece. Ardından derin bir iç geçirdi.

"Nazenin olsun demiştik. Ama siz adını değiştirin. Ricamdır."

----

"Kalk hadi, hızlı ol." Maral anlamsız bakışlar atarak karşısındaki adama bakmaya devam etti.

"Hızlı ol dedikçe inadına mı yapıyorsun, anlamadım."

"Sana güvenmem için bir sebep sun bana."

"Başka çaren varmış gibi sanki şimdi bunu mu tartışalım Maral?"

"Sen her çaresiz kaldığında tanımadığın insanların çözüm yollarına mı yöneliyorsun."

"Evet, hadi şimdi sen de benim yaptığımı yap. Kalk."

Maral, hâlâ tam olarak ikna olmuşa benzemiyordu fakat dediği gibi, başka bir çaresi de yoktu.

Yattığı yataktan hızlıca kalkıp, üzerine bir şeyler geçirdi. İkisi birlikte pencereye dayanmış merdiveni kullanarak bahçeye çıktı.

Tanımadığı fakat gözünün bir yerden ısırdığı adam Maral'ın kolundan tutup eğilerek hızlı adımlarla az ilerideki arabaya koştu. Maral ise sadece uyum sağlamayı tercih ediyordu. En azından bu seferlik burnunun dikinin sunduğu yol yerine uzanmış olan yardım elinin yolundan gitmeliydi.

Arabaya varmaları uzun sürmemişti. Gizemli adam arabanın arka kapısını açıp, Maral'ın içeri geçmesi için bekledi.

Maral hızlıca arabaya bindiğinde adam sessiz olmaya özen göstererek kapıyı kapatıp, kendini de ön koltuğa yerleştirdi.