AŞKINA DİVANE

1.Bölüm : "SAUDADE"

Yeni bir yolun tam başında duruyoruz. Her adımı yüreğinize kadar hissetmeye var mısınız?

İyi okumalar...

Der misin ki bir gün;
"İnşallah çok bekletmedim seni."
Cahit Zarifoğlu

26.09.2023'ten itibaren...

Gözlerim uzun bir süre uzaklara dalması üzerine annemin, "Firuze! " diye bağırması sıçramama sebep oldu.
"Kız alt tarafı bir demlik getirecektin . Nereye kayboldun? Sofrada seni bekliyoruz!" diye devam etti sesini yükselterek.

"Geliyorum!" dediğimde ocağı kapatıp demlikle salona doğru ilerledim. Salona gelip demliği masaya koydum ve her zaman ki oturduğum sandalyeye oturdum. Abimin rahatsız edici bakışları az bir süre içinde bana bir laf söyleyeceğinin habercisiydi . Annem çayı bardaklara doldururken konuştu. "Kızım seni bir gönderdik gelmek bilmedin ." dedi. Babama bir göz attığımda bir parça peynir almıştı çatalıyla .

"Bir an demliğin dibine düştün sandım abicim." daha fazla tutamamış yine laf sokmalara başlamıştı. "Gerçi hava hoş." diye mırıldandı. Benimle uğraşmayı hobi edinen canım abicim beni her zaman darlıyor ve didişmemize sebep oluyordu.

"Anne şu oğlunun kulağını çek . Benimle uğraşmasın. Yoksa ben onun kulağını yerinden sökeceğim!" dediğimde önüme annemin doldurduğu bardaklara yöneldim. Tam kulbundan parmağımı geçirecektim ki abim benim seçtiğim bardağı alınca elim havada kaldı.
Bakışlarımı ona sabitleyip ölümcül bakışlar attım.

"Ya anne oğluna bir şey desene ya!" diyerek sitem ettim. Annem çayından yudum alırken sessiz kalışı beni daha sinir ediyordu. Abim çaktırmadan bana sinsice gülerken masanın altından ayağına sertçe vurdum.

"Ah" diyerek masanın altına götürdüğü eliyle vurduğum yeri ovaladı.

"Serhat!" dedi sessizliğini bozan annem. "Rahat dur . Bir gün de düzgün kahvaltı yapalım ya. Bulaşma kıza . " diyerek devam etti. Zafer gülüşüyle arkama yaslandığımda bu sefer bozulan ve köpüren abim olmuştu.
"Sende öyle sırıtma. Kedi köpek gibisiniz yemin ederim. Elinde kardeşleri var sizin gibiler mi ?" dediğinde anneme hızlıca çevirdiğim bakışlarımı . Yine bizi mahalleliyle kıyaslamaya başlamıştı. Örnek ver desem bir iki örnekten öteye geçemeyecekti halbuki.

"Hanım , kedi köpek gibilerde , nasıl birbirlerini kolluyorlar yeri gelince. Bırak kedi ,köpek olsunlar. " diyen babama hak verdim. Abimle aramda altı yaş vardı.
Belkide aramızdaki bu yaş farkı didişmemize yol açıyordu. Küçüklükten beri abimin dibinden ayrılmaz arkadaşlarıyla top oynarken onlara katılırdım. Takma adım Erkek Fatma'ydı. Diğer kızlar gibi elinde oyuncak bebeklerle evcilik oynamazdım. Yüzümde oluşan gülümsemeye engel olamadım. Küçükken abimin misketlerini çalarlardı. Bende onların arkasından elime taşlar alarak koşardım. Abimle bir olup ona bulaşan çocukları döverdik. Çocuklar abimden ziyade benden daha çok korkaklardı. Abimle ne kadar birbirimizi yesekte asla birbirimizi incitmez ve kırmazdık. Huyumuz kurusun ki bizde birbirimize laf atarak anlaşıyorduk.

Haşlanmış yumurtadan bir parça alarak mideme götürdüm. Önümdeki tabağa kendi zeytinlerini ve yumurtasından koyan abime çevirdim bakışlarımı.

"Ye ,ye. Çubuk gibi kaldın. Azcık midene protein gitsin." dedi geçiştirerek. O anki haline gülerek tabağıma geri döndüm. Abim babam gibiydi. Kendi canından bile daha kıymet verir ama bunu belli etmezdi. Bende sevgimi fazla belli etmezdim . Bu konuda abimle ben babama çekmiştik. Bardağımın dibinde kalan son çayıda içip ayağa kalktım. "Hadi ben okula gideceğim . Öptüm sizi ." diyerek elimi dudaklarıma götürüp annemle babama öpücük attım. Abim bana her zamanki gibi baktığında ona dil uzatıp salondan çıktım. Merdivenlerden hızlıca çıkıp odama doğru ilerledim. O sırada cebime koyduğum telefonum titrediğinde cebimden çıkardım ve gelen bildirime baktım. Whatsapp'tan gelen üç mesajla , uygulamaya girip kimden geldiğine baktım.