Siyahlar İçinde..

-13- Adam

Multimedia Hayal ❤

Kalp, hayata benzer. Önce kırılır, sonra hayatına biri girer, parçaları tek tek yapıştırır..

Kalp, yaraya benzer. Önce acır, sonra kabuk bağlar hissetmezsin bile..

Kalp, yapboza benzer. Parçalarını tek başına birleştirmek zordur, biri yardıma gelir, kolay birleştirirsin..

Kalp, cesurluktur. Önce umursamazsın bile, sonra fark etmeden onun için her şeyini ortaya koyarsın..

Kalp aşk demektir. Gün gelir o senin kalbini çalar, yerine kendi kalbini koyar. O kalbi kırmamak için yaşarsın, sırf onun için..

Aşktan gözün kör olur, onun için ölümü göze alırsın, bu hayattaki yarandır. O yaradaki cesurluğun..

Yaranın kabuğunu çıkartırsın, paramparça olur dağılır. Aynı yapboz gibi. Ama birini bulursun o yapbozu birleştirirsin. Bu ise hayattaki aşkındır..

Hayata bir kere geliriz ve aşk hayattaki mucizemizdir. Beyaz'ın Siyah'ı, Siyah'ın Beyaz'ı bulduğu bir hayat..

Kim bilebilirdi ki iki kırık kalbin, birbiri için atan iki kırık kalbin bizim kalplerimiz olacağını?

Kim bilebilirdi ki birbirimizin yaralarını sarabileceğimizi, kim tahmin edebilirdi?

Kimin aklına gelirdi Siyah'ın Beyaz'ını bu şekilde bulacağını?..

Oğuz bana ''Dalga mı geçiyorsun?'' bakışı atıp Demir'e baktı. Bu bakışların hepsini biliyordum. Nereden mi? Bilmem anlıyorum işte. Dahiyim ya.

Kafasını salladı ve tekrar gözlerime baktı.

''Yap şunu lütfen,'' dedim kısık ve titrek bir sesle.''Oğuz, abin için yap hadi. Kurtulun benden.''

''Hayal di değil mi? Bak Hayal seninle benim işim var. Abim yapamazsa seni ben öldüreceğim. Ama şimdi değil, zamanı gelince,'' dedi ve silahını beline yerleştirdi.''Senden kurtulmamız uzun sürmeyecek zaten hiç merak etme.''

Sesi Demir gibiydi, güvenli ama her an seni öldürebilecek kadar tehlikeli. Demir'in yanına gitti. Yutkundum. Bir şeyler konuştular ve Oğuz'un sesi yükseldi. Demir karşıma geçti.

''Oyunu bitiremedik Demir Kara,'' dedim ve ona baktım.

''Sen az önce ne yaptın?''

''Yapamadım Demir. Yapamadım.''

Arkama dönüp Oğuz'a baktım.

''Sana yap demiştim.''

''Kes sesini.''

''Oğuz neden yapmadın neden!''

''Çünkü öyle istedim kapat çeneni!''

Yere dizlerimin üstüne çöktüm. Demir yerinden kıpırdamıyordu. Sadece Oğuz'a bakıp benden uzaklaştı ve bir ağaca yaslandı. Bakışlarıyla sanki Oğuz'a bir şeyler anlatıyordu. Oğuz ise yanıma eğildi ve bana baktı. Ona bakmadım, başımı eğdim. Gözümden bir yaş aktı. Çünkü sinirleniyordum ve bir şey yapamıyordum. Elinden bir şey gelmediğinde ağlayan tiplerdendim ama bu sefer güçlü kalacaktım.

Eliyle çenemi tuttu ve başımı kaldırıp ona bakmamı sağladı. Diğer eliyle gözümü sildi.

''Yapma şunu. Ağlayan kızları sevmem, nefret ederim. Ah, sana söylemeyi unuttum değil mi? Seni güçlü bir kız haline getirmeyi düşünüyorum. Demir'le kavga ettiğin zaman ya da canını sıkan bir şey olursa bana gel. O Yiğit'le sakın görüşme Hayal. Şimdi kalk. Benim evime gidiyoruz,'' dedi ve kolumdan tuttu, kulağıma eğilip fısıldadı.''Ve seni öldüreceğimi sanıyorsan yanılıyorsun kötü kız.''