Siyahlar İçinde..

-7- Hastalık

Bölüm şarkısı: Pinhani - Çok Aşık (Karışık yerlerden) hiç yorum yapmayın zaten hıh -,-

Yiğit, Demir'in üstündeki ölümcül bakışlarını bana çevirdi. Bana baktığında ölümcül bakışları yok olmuş, yerini ifadesiz bakışlar almıştı. Demir'in elini bırakıp Yiğit'e doğru bir iki adım attım. Oda aynısını yapmıştı. Birbirimizin gözlerinin içine bakıyorduk. Kesinlikle her şeyi görmüştü ve bu Demir'in planıydı.

Demir'e baktım. Plan yapmışcasına bana bakıyordu. Onun tuzağına düşmüştük ve artık bunlardan bıkmıştım. Yiğit'e döndüm.

''Senin ne işin var burada Yiğit?'' dedikten sonra önce çiçeklere, sonra bana baktı.

''Yaptığım hata için senden özür dilemeye gelmiştim. Ki, yeni sevgili yapmışsın.''

Ne? Yaptığı hata için özür dilemek mi? Bende saf gözü mü var? İçimden bir ses Evet var. Dedi. İçimdeki sesi sevmiyorum. Demir'i sevgilim mi sanıyordu? Hah. Daha neler. O benim mafyam oğlum delirdin mi sen?

Aramızdaki mesafeyi aynı Demir gibi kapattı ve gözlerini gözlerime sabitledi. Bir şarkının herhangi bir bölümünü fısıldamaya başladı.

''Affetmek aşkın içinde var

Gururun gardını kollar

Gururum delik deşiktir, sana.''

Bu bizim şarkımız(dı). Bizim şarkımızı söylüyordu. Bir nefret kaynağı daha. İstemsizce fısıldadım yoksa bağırırdım yani.

''Yapma kes şunu.'' dedim ama ben yokmuşum gibi devam etti.

''İçimdeki kötü fısıldar, acıt acıtabildiğin kadar

Acıt acıtabildiğin kadar, kanar.''

Şarkıyı karışık olarak söylüyordu. Hey bu şu an yaşadıklarımıza çok uygundu.

''Ama ben çok, çok, çok aşığım, aşığım sana.''

''Yiğit yapma. Lütfen kes şunu.''

Söylemeyi bıraktı. Bana yaklaştığı an Demir'e ne kadar muhtaç olduğumu fark ettim. İşe bakar mısınız? Mafyama muhtacım. Beni öpmesine 2-3 santim kalmıştı ki Demir'in Yiğit'e attığı yumrukla ayrıldık. Yiğit'in kaşında bir iki dikiş vardı ama o kadar da belli olmuyordu. Sanırım Yiğit'in bu hareketi Demir'in planında yoktu ve planı bozulmuştu. Bunu anlamıştım çünkü Demir'in suratında sinirli ve nefret dolu bakışlar vardı. Beni önemsiyor muydu? Saçmalama Hayal sadece kan davası..

İkiside birbirine bakıyordu. Ben ise Demir'in yanına gittim ve kolundan tuttum.

''Bırak Hayal!''

''Demir lütfen yapma. Herkes bize bakıyor.''

Gerçekten bu çocuk nasıl polislere yakalanmıyordu? Bir gün sormalıydım.

''Umrumda gibi mi gözüküyor? Bu adam sana dokunamaz.'' Bana baktı ve fısıldadı. ''Kurbanıma benden başka kimse dokunamaz.''

''Ne diyorsun sen ya? Yürü hadi çok konuşma.'' Yiğit'e döndüm. ''Çık artık hayatımdan Yiğit. Kullanacak başka birini bul.''

Lafımı bitirdiğim an Demir elimden tuttu. Bana destek mi oluyordu? Ona bakışlarımla en içten sevgilerimi ve teşekkürlerimi yollayarak göz devirip Yiğit'e baktım. Kilitlemiş olduğumuz ellerimizi kaldırıp ona gösterdim.

''Beni unut Yiğit. Ben senin kuklan değilim. Yeni bir hayata başladım ve içinde sen yoksun ve olmayacaksın.''

Yiğit susmuş şaşkınca beni izliyordu. Ben Yiğit'e bakarken Demir araya girdi.