Siyahlar İçinde..

-12- Son

Bölüm şarkısı: Cem Özkan - Olmayacak Bir Hayal / Multimedia Oğuz ve Demir

Kapı çaldı. Hala abimin kolları arasındaydım ve gözümden yaşlar akıyordu. Sessizce ağlıyordum, yine. Mert kapıyı açtı ve kaşları çatıldı.

''Ne işin var senin burada?''

Yiğit'e mesaj atmıştım, sanırım o gelmişti.

''Çık şuradan,'' dedi ve Mert'i itip içeri girdi. Abimden ayrılıp hızlıca ayağa kalktım ve ona baktım. Yanıma geldiğinde önce atkıya, sonra bana baktı. Ona sımsıkı sarıldım. Oda bana sarılıp saçlarımı okşadı. Güven veriyordu ama ben hala ağlıyordum.

''Yiğit,'' dedim gözyaşlarımın arasından.

''Ağlama güzelim lütfen.''

O cümleyi kullanmıştı. Aynı cümleyi.

''Doğru şeyi mi yapıyorum? O sadece annemi ve babamı öldürmedi. Kızımızı da öldürdü,'' diye fısıldadım.''Ona aşık olmakla doğruyu mu yapıyorum?''

''Bak Rüya'yı ikimizde özlüyoruz evet,'' dedi ve ayrılıp gözlerimi sildi.''Ama güçlü kalmalıyız. Bana güven.''

Kafamı salladım ve tekrar sarıldık. Demir, abim ve Cenk benim arkamda kalıyorlardı. Mert'e baktım. Oda benim gözlerime bakıyordu. Dudaklarımı birbirine bastırıp ağlamamı durdurmaya çalıştım ve başardım. Atkı hala elimdeydi. Demir sormasından korktuğum soruyu sordu.

''Rüya kim Hayal?''

Sanırım Demir bunu duymuştu. Ona sarılmak yerine Yiğit'in kollarındaydım. Bu bile yanlıştı. Aslında benim hayatım yanlıştı. Ben cevap vermeyince Yiğit araya girdi.

''Sadece şunu bil Demir Kara. Sen o gün sadece Hayal'in annesini ve babasını öldürmedin. Sen bizi öldürdün, bizim geleceğimizi, yaşam kaynağımızı öldürdün.''

''Y-Yiğit söyleme lütfen. Lütfen..'' Artık sesim titriyordu.

''Merak etme. Ölürüm de bunu söylemem.''

Rahatladım. Ondan ayrılıp atkıya baktım.

''Bende kalsa olur mu? İstediğinde veririm.'' Ona baktım.

''Şey.. Peki tamam.''

''Teşekkür ederim,'' Gülümsedim. Oda gülümseyince abimlere döndüm. Mert de yanlarına gitti. Demir'e baktım.

''O katilin ben olduğumu söyledin mi Hayal?''

Yok canım ne söylemesi. Aaa ben söyler miyim hiç? Çok ayıp ettin Demir'cim ama buna mecburdum. Yiğit'e döndüm.

''Merak etme polise falan söylemem,'' dedi ve alayla güldü Yiğit.

''İyi edersin,'' dedi Demir.''Yoksa olacaklara karışmam.''

Bu sefer de ben onu ''Demir.'' diye uyardım ve bana ''Ne var?'' bakışı atıp omuz silkti. Göz devirdim. Mert hala kaşlarını çatmış Yiğit'e bakıyordu. Mert'e bıkkın bir şekilde baktım.

''Mert. Lütfen öyle bakma çocuğa.''

''Hayal bu konuyu kesinlikle konuşacağız.''

''Tamam, peki konuşuruz.''

''Nasıl bu kadar rahatsın sen ya?''

''Of Mert.''

Başımı Yiğit'in boyun girintisine gömdüm ve oturduk. Onlar da oturunca kafamı kaldırmadan Yiğit'e baktım ve kısık sesle konuştum.

''Özür dilerim Yiğit. Şu sıralar sana ihtiyacım var.''

''Biliyorum. Özür dilemene gerek yok boşver. Alışkınım biliyorsun.''