The REVENGE (EDITING AND ON-HOLD)

Chapter 25

Shiira's POV

I'm here at the De Rama's Manor. Pinatawag kasi ako ng Papa ni Michael dahil sa hindi na daw ito umuuwi sa Mansion nila. Kinakabahan na nga daw ang Mama ni Michael na nasa Switzerland kaya ang Papa na niya ang humarap sa akin.

"Iha, can you talk to my son?" Tanong ni tito Mico.

Hindi ko maiwasang mapatitig sa kanya dahil kamukhang kamukha niya si Michael. Their both like a God dahil sa mala italianong pag mumukha nila. They have a perfect curved of pinkish lips. Brown almond eyes, perfect pointed nose.. Those.. those..

GRABE! IS THIS REALLY ME?! PINAG NANASAAN KO SILA?! I MEAN.. YEAH! SILA!

"P-po?" I don't know what i'm going to say. Na blanko ako dahil sa kakaisip ng pag mumukha ng lalaki na iyon!

"I said do you mind kung puntahan mo si Michael sa dorm niya?"

Medyo na patanga pa ako sa pag sabi niya ng Michael kasi Mikael ang pag pronounce niya although yun Mikael naman talaga ang tamang pag pronounce. Mas masyado kasi akong nasanay sa Michael maliban nalang kapag may umaaligid sa bestest friend ko at nag kakaroon ako ng endearment sakanya.

"Y-yes tito Mico."

"I hope you can manage him, Iha. Alam mo naman kung papaano siya mag wala hindi ba?" Tanong ng papa niya habang iniinum ang wine.

I know him. And i know i can manage him. Why? It's simple because i love him. Sadyang mala coconut shell lang ang balat ng puso niya kaya manhid siya.

Ano nga ba naman ang mapapala ng taong nag mamahal pero one-sided-love?

Nga nga! Kahit anong gawin nila, or should i say NAMIN, nothing will happen.

They can't love us back. And i hate it!

Nakakakilig right?

I hate my situation but not him.

How could i hate him? If he's the reason he turned me into something?

From nothing to something. Awesome right?

Samantalang ako.. i did nothing, Kasi hindi ko alam kung anong gagawin ko. Dahil natatakot ako sa mga move na magagawa ko.

"Of course tito. I was there when he's going to kill the hindi-ko-kilala man." Natatawang sambit ko.

Yes, he was going to kill that man kung hindi ko pa siya sinapak sa mukha. Nakalog nga utak eh kaya ayon, natigil din. Pero hindi naman natigil ang pag talon talon ko non, sakit sa kamao e!

"So please. Alagaan mo ang anak ko at wag siyang iwan. Iyon lang ang hinihiling ko sa iyo."

Of course tito. Since birth ready na ako sa tungkulin na iyan! Binubuo palang ako naka tadhana na ako maging ano niya.. ano.. ano nga ba?

"Nako tito! Kahit mag hiling ka pa na pakasalan ko ang anak mo go na go ako!"

Bigla naman ang napatakip ng bibig ko dahil sa sinabi ko. I-AM-SOOOO-DEAD-LIKE-A-LIFELESS-MEAT!

Napatawa naman si Tito sa sinabi ko at hinampas hampas pa ang couch. Really? Joke ba sinabi ko? TOTOO KAYA IYON!

"Shiira Iha. Antayin nating si Michael ang mayaya ng kasal sayo." Kung yayayain ako..

"Ahehe. Joke lang yon tito. Imposible yun eh, NEVER IN MY WILDEST DREAM." Sabi ko na ikinatawa niya nanaman. Grabe, kota na to ah? Isang De Rama na papatawa ko? Samantalang si Michael laging masungit sa akin. Except kay Louise..