The REVENGE (EDITING AND ON-HOLD)

Chapter 27

Lys POV

Hanggang ngayon, naguguluhan padin ako. Dahil sa sinabi ni Akumi at Eiji. Lalo na sa inalok sa akin ni Kenji.

Ininom ko ang wine sa may table saka tumingin ulit sa langit. The starts is so beautiful. Napapikit ako ng dahan dahan at inalala ang sinabi ni Kenji kanina pag tapos ng burol.

'I need you. We need you! Kailangan ka namin para sa darating na laban!'

They need me pero wala akong skills katulad ng ate ko. Wala akong alam sa laban katulad ng ate ko. Hindi ako reflexive tulad ng ate ko. Mahina ako hindi tulad ng ate ko.

I don't know how to use guns.

I don't know how to be a monster kapag asa Arena na.

LAHAT KABALIGTARAN AKO NG ATE KO.

Tapos kailangan nila ako? Anong mapapala ng isang Lyline Ash Santiago?

Baka nga kakatayo ko palang sa Arena napatay na ako. Baka hindi palang ako nakakagalaw may sugat na ako. What if pa kaya kung nag salita na ako?!

Kilala ko na lahat ng tao sa Arena last time ng manuod ako. They're so fast, strong and wild.

Walang hindi magaling, walang hindi matindi. They're all strong and fast.

Hindi ako babagay doon. Even though I'm a Mendez.

Lahat sila nakakapang taas balahibo.

Lumabas ako ng bahay saka nag lakad lakad. Gusto kong mag pakalayo layo sa bahay.

Nangungupahan palang ako kasi pinapa ayos pa ulit ang Chateu De Santiago.

Madaming nasira, nawasak at may namatay.

Katulad lang nang nangyari sa Mansion na iyon, ganoon din ang nararamdaman ko.

Sa ngayon hindi pa alam nila Mommy ang nang yari dito. Hindi ko alam, maski anong gawin ko walang connection. It's so hard for me na walang karamay.

Si Shiira, umalis daw. Si Michael hindi naman nag pakita noong burol wala din kaming balita. Si Seth, we're not close. Ang pumunta lang ay ang mga kaibigan ni Ate sa Korea at sa Japan lalo na ang Manager niya sa pag momodel tapos ang barkada ni Seth except for Dylan na kasama daw ang kapatid niya.

Naglakad ako ng naglakad hanggang sa makarating ako sa 7-11. Umorder ako ng Kariman Ham and Cheese tapos umupo na sa upuan.

Nakakalungkot dahil parang nakikiramay ang 7-11 sa nararamdaman ko. Wala kasing ka tao tao maski music ang lungkot din.

I will be here ba naman! Langya lang.

"Miss.."

Napalingon ako sa boses na tinatawag ako. Echusera ano? Ang gwapo kasi ng boses! Ay landi ni Lyline na mukhang ting ting!

"Yes?" I said.

Paano naka pasok to? Hindi ko siya napansin ah.

"May ibibigay ako sayo."

Nakayuko niyang sabi. Yumuko ako saka tumagilid para makita ang mukha niya.

But the stupid hood covering his damn face!

But i saw his lips curved up and show me his complete white teeth. Then his perfect pointed nose.

Parang naaalala ko siya but I forgot kung saan.

"Ito." He said in a husky voice.

Ibinigay niya sa akin ang isang envelope at saka isinuot ang mask niyang may mukha ng isang demonyo.