The REVENGE (EDITING AND ON-HOLD)

Chapter 37

             Matapos ang pag-uusap namin ni Hiery sa rooftop. Wala ng sumunod na kumonikasyon sa amin. Tuwing nag-kakasalubong kami sa Hallway tila hangin lang ang turingan namin. Maski ni minsan hindi nag-tama ang mga mata namin dahil ilag kami sa isa't-isa.

             Sino ba naman kasi ang gugustuhing maging kaibigan o maka-usap man lang ang makaka-away ko sa Arena? Uso ang dalawang mukha ngayon. Kung nag-tiwala ka sa isa at na gago ka. Wag ka ng maging tanga ulit para mag-tiwala pa. Once is enough and twice is too much.

              Saka tuwing mag-kakaroon meeting ng mga Former Queens and Kings saka ng mga Heavenly Kings and Queens every evening sa darating na event andoon din ang mga pinuno ng iba't ibang mid gang kasama na si Hiery na tinaguriang Leader ng Trinity 5. Napag-usapan na din namin ang 'Meet and Greet with the Gangs' na isasagawa ngayong gabi sa Kyoto, Japan.

                Matapos naming nag-meeting noong isang araw nag-karoon pa ng kaunting usapan at bantaan sa pagitan namin ni Eliza Chen na siyang lider ng VIPERA GANG galing China. Siya din ang taong hina-hanap ko noong mag-karoon ng gulo sa Richard's Bar at ng mag-sorry sa akin si Seth. Siya ang babaeng kailangan kong maka-usap dahil sa misyong ibinigay sa akin ng pinaka-mataas sa Councils.

             Hindi ko nga alam kung ano at bakit pero kausapin ko daw siya without any scripts! Kaya ayon, imbis na maayos ang pag-usap nag-karoon pa lalo ng away sa pagitan naming dalawa. Oo, alam na niya nang buhay ako kaya lalo siyang nang-galaiti sa galit. But knowing the councils, hindi sila papayag na mag-bigay kalat agad ng balitang hindi dumadaan sa kanila or else mamamatay ka sa mismong araw na pinag-kalat mo ang balitang meron ka. That's why I know na hindi ikakalat ni Eliza na buhay ako. Buti na lang at naka-maskara ako ng full-mask para hindi ako makita ng ibang Kings and Queens ng ibang Gang. At salamat kay Kenji dahil kasama ko siya noong araw na iyon.

             "Welcome to Takamura's International Airlines. We are already here at the Kyoto, Japan at exactly 6:30 in the evening. Kindly please unfasten your seatbelts, and check your items before leaving the plane because the Airlines is not responsible for the items that are lost. Please enjoy staying here
Have a wonderful vacation. Sayounara!"

           Minulat ko ang mga mata ko saka kinalabit si Kenji na pawang naka-sandal sa balikat ko habang natutulog ng maigi.

           Um-ungol naman siya dahilan para tapikin ko ang pisngi niyang parang yebe sa kaputian. Yumuko ako para silipin ang mukha niyang makisig na halos lahat ng babae kaya nitong mapa-ibig pero laking gulat ko ng makita siya naka-mulat at naka-ngiti sa akin.

          "Tayo ka na." Ngiting saad ko saka binawi ang pag-kagulat na reaksyon sa salubong niya sa akin.

           "Sorry ah?" He said saka ginusot ang kanang mata niya. Nag-mukha tuloy siyang bata! Dag-dag pa ang pag-nguso niya.

            Sorry for what? Na nakatulog siya sa balikat ko? Minsan ang gulo ng utak nitong lalaking to. Nung isang araw umamin siya sa akin na may gusto siya. Pero ang nasabi ko lang hindi pa ako handa. Cause I'm still inlove with him. Pero hanggang ngayon nag-aantay pa din siya. I love Kenji, but not as I love Seth.

            "Come on, Martinez. Wala sa bokabularyo ko ang ma-late." I said then I pinched his cheeks caused him to blush.

             Kung mahalin ko na lang kaya siya talaga? Kaso hindi pwede. Ayaw kong mawala si Kenji sa akin. Ayaw kong sa isang iglap mawala ang lahat dahil lang sa konting hindi pag-kakaintindihan. Ayaw kong isipin niyang Re-bound lang siya.

             "Pssh. Mrs. Martinez can you please stop pinching my cheeks? Baka hindi na ako maging pogi sa paningin mo kapag lay-lay na ang pisngi ko ka-babatak mo." Ngusong sabi niya.