Gittim de sordum seni kendime, defalarca yoktun. Ama bitmemiştin, benden çoktun. Sonra bir cümle içine koydum seni. Cümlemizin başı sağ idi, ancak sonundaki ölüm bir tek bana vardı. En sonunda da sevmelerden yorulduğumu anımsadım. Çünkü ne zaman bir sevdalı görsem, sağlı sollu mutluluk vurmuştu şansına. En çok da o sıralar geldin aklımın ucundaki uçuruma. Sen düş'sen, bana uyanmak kalmıştı. Sen düşsen, bana çoktan ölüm varmıştı...
