(Peki onu hala seviyor musun?)
İlk günkü gibi saf, temiz. Göz kapaklarımdan öperdi beni.
O benim yüreğimdeki kentin sahibiydi, ruhum onundu. Düşlediğim her yarınım da dahi başrol oydu bana fedakarlıktan bahsetme, ben çok sevdim. Şu lanet hayattan dilediğim tek şey aynı çatı altında dizlerimizin dibinde yaşlanmaktı, yüzümdeki çizgileri sorduklarında adını anmalıydım anlamım oydu. Aşk başkalarına tebessüm edip mutluluk vaad ederken sırtında gizlediği ayrılığı yüzüme vurdu. Onsuz geçirdiğim her geceyi sayfalara ağlıyor, ona kelimelerde sarılıyor kirpiklerini satır arasındaki boşluklarda sessizce öpüyorum. Biliyor musun? O gittiğinden bugüne dek toprak yağmur tanelerine karışarak artık eskisi gibi büyüleyici kokmayı beceremiyor, bu yüzden pencerede beslediğim tüm çiçekleri susuzluğa mahkum ettim. Susuyorum haftalarca, aylarca bir konuşursam eğer, tüm alfabeyi intihara sürükleyebilirim.
