Artık ne seninle olabilirim, ne de senden başkasıyla. Çok acıdan geçtim, çok zehir içtim yanlışları doğru bilip sevmişim oysa. İnandığım tek doğrumken koca bir yalana dönüşmen senin eserin. Gitme dedim sana gitme sandığın kadar güçlü biri değilim, kaldıramayacağım yükleri bırakıp yüreğime gitme. Acının üstesinden nasıl gelebilir ki, aynalara dahi bakmaya korkan biri. Seni unutmaya bile üşeniyorum. Unutmak isterken acının o dikenli çemberinden geçeceğimi biliyorum. Gücüm kalmadı direnmeye bu yüzden aksın diyorum, zamanda gözyaşlarım gibi akıp gitsin öylece. Ne kalbim dayanabilir, gittiğin gece yaşattığın o cinnet dolu dakikaları düşünmeye, ne de aklıma sığabilir acıları unutup seni yeniden sevmek. Bu yüzden olur ya, gittiğin o kentte aşk basmazsa seni bağrına, dilediğin gibi sevemezlerse saçlarını, hiçbir duan kabul olmazsa uzağımdayken. Başını eğip gelme, dönme bu şehre. Uğrama geçtiğim sokaklara, bekleme başıboş soğuk kaldırımlarda. Dedim ya yoruldum. Sensiz geçirdiğim gecelerde kendi gözyaşlarımda boğuldum. Yokluğuna mahkum ettiğinde, çok şey keşfettim düşlerimde hiçbiri aşk değildi. Yeniden sevdiremediler seni. Umudumdun, oysa şimdi unutuldun...
