Kadınım!
Gözlerinde arıların uyuduğu bal güzelliğim.
Ben sende kaybettiğim anamı,
Aradığım çocukluğumu buldum.
Bana sevilmeyi doğurduğun o sancılı günlerde,
Bir evlat gibi bağlandım sana.
Senin yanında senin uzağına düşünce,
Kağıdından ayrılmış bir kalem gibi,
Kalbimin iç cebine akıyor mürekkebim.
Ondandır sol göğsümdekii şiir lekesi.
Kadınım,
Soyadımın bahçesi,
Evimi adının yanına kurdum.
Artık bütün atlasları reddediyorum.
Çünkü;
Benim dünya haritam,
Senin boydan çekilmiş fotoğrafın.
Vücudunun her yanı başka bir ülke,
Soluk soluğa koştuğum...
