Ailem

0.8

Bulut'tan
Saye ile birlikte ekiplerin olduğu kısıma gelmiştim hızla arabama yürümeye başladım
"Bulut oğlum ne oldu?" Arkadan gelen mehmet beye bakmadan saye yi arka koltuğa yatırdım ve arabayı hastahaneye sürdüm

Kısa bir süre sonra hastahaneye gelmiştik hemen saye yi kucağıma alarak indim ve koşarak hastahaneye girdim ilk gördüğüm hemşirenin yanına gidip
"2 gündür kayıp bulduğumuzda bilinci yerindeydi fakat bayıldı" dedim hemşire hemen telefonunu alarak birini aradı ve sedye istedi sedye geldikten sonra hemen saye yi sedye ye yatırdım hemşireler onu hemen yoğun bakım odasına götürdüler koşarak peşlerinden gittim içeri girmeye çalıştım ama almadılar sinirle bağırıp duvara tekme attım şuan mantıklı düşünmeliydim eğer böyle hareket edersem işler daha da karışırdı yoğun bakım odasının karşısındaki koltuklara oturdum ve başımı ellerimin arasına aldım umarım ona bir şey olmazdı eğer kardeşime bir şey olursa o onur denen şerefsizi öldürürdüm kardeşim benim için çok değerliydi hayatımdaki tek sevdiğim kişiydi annem ile babamı saye ye yaptıkları yüzünden sevmezdim her ne kadar beni sevselerde saye yi sevmediklerinde beni de sevmiyolarmis gibi düşünürdüm çünkü saye canımdan bir parçaydi gölgem di o benim
"BULUT ABI" bağıran mertin sesini duyduğumda kendime geldim sonunda gelmişlerdi mert koşarak yanıma geldi
"A-abi ne oldu saye ye?" Dedi kekeliyordu sıkıntılı bir nefes alarak
"Bilmiyorum aslanim bilmiyorum yoğun bakıma aldılar tek bildiğim bu" dedim bende sadece onlar kadar biliyordum tabi ormanda bayılması hariç mert yanıma oturdu sonra onun hemen arkasındaki mehmet bey konuştu
"Onur anlattı olanları umarım hiç bir şeyi yoktur merak etme oğlum iyileşecek" dediğinde kafamı ağır ağır aşağı yukarı salladim ve
"Umarim" dedim sonra mehmet bey onur mert ve ben koltuklara oturup beklemeye başladık.
Bir süre sonra mahmet beyin eşi yani adını yanlış bilmiyorsam öykü hanim ve can gelmişti öykü hanim koşarak yanımıza gelirken "kızım nerede" diye bağırıyordu mehmet bey hızla ayağa kalktı ve öykü hanimin yanına gitti ellerini tutarak
"Güzelim ben sana eve git demedim mi? can ı da alıp gelmişsin" Dedi nazik bir sesle
"duramadim mehmet ev dar geldi benim kızım hastahanede yatarken ben nasıl durayım" dediğinde sesi yalvarır gibi çıkmıştı mehmet bey ellerindeki öykü hanımın ellerini öperek
"Kızımız iyi olacak güzelim eminim ki o da güçlü bir kadın dır senin gibi lütfen sakin ol" dedi. öykü hanim dolu gözlerle mehmet beye sarıldı mehmet bey ise karısının saçlarını okşuyordu bu görüntü ile buruk bir tebessüm ettim bizim evde hiç annem le babam sarilmazdı hatta yüzlerine bile bakmazlardi birbirlerinin zorla evlendirlimisti onlar birbirlerini sevmiyorlardi biz evde hiç bu tür sahnelere şahit olmazdık aklımda sadece sayenin dayak yediği benim ise onu kurtarmaya çalıştığım sahneler ya da annem bana sarılırken ki sayenin dolu gözleri vardı. Kötü bir aileydik. en azından saye için kötü bir aileydik...

2 saat olmuştu 2 saattir içeri hemşireler doktirlar girip çıkıyor ama kimse bize bir şey demiyordu elimizden tek gelen beklemekti çıldırmak üzereydim yağa kalktım ve koridorda bir sağa bir sola volta atmaya başladım açılan kapı sesi duyduğumda kafamı kaldırıp sayenin odasına baktım bir hemşire çıkıyordu hızla oraya yürüdüm ve hemşireye seslendim
"bakar mısınız?" Dedigimde bana döndü
"Buyrun?" Diye arkasını dönüp bana baktı
"İçeride kardeşim var 2 saat oldu haber vermiyor kimse merak ediyorum Kardeşimin durumunu artık bir şey söyleyebilirmisiniz?" Dediğimde evet anlamında kafasını yavaşça salladı
"Hastanın sağlık durumu ile ilgili bazı testler yapıyoruz son bur testimiz kaldı test sonuçlarına göre normal odaya alabiliriz ama alacağımız kesin değil alamaya da biliriz" dediğinde yavaşça kafamı salladim hemşire ise iyi günler diyip arkasını dönüp gitmişti bende sessizce tekrar yerime oturup beklemeye devam ettim

Açılan kapı ile hızlıca ayağa kalktım 3 saat geçmişti hemşireyle konuşmamın üzerinden kapıyı açan doktora baktım sanırım bizimle konuşacaktı
"ilk öncelikle geçmiş olsun sayenin durumu şuanlık iyi ama...yaptığımız bir kaç test sonucunda" dedi ve derin nefes aldı bir şey olmuştu saye ye bir şey olmustü
"saye hanımın kalp hastası olduğunu öğrendik" Nasıl ne demek kalp hastası nasıl olabilir peki ya bundan sonra ne olacak? Ne yapacak? Ya yenemezse o zaman ne olacak? Kalp krizleri geçirirse?
"Ne demek kalp hastası?!" Ben hala olayı sindirmeye çalışırken aramızdan ilk tepki veren mehmet bey oldu sesi inanmak istemiyor gibiydi bende inanmak istemiyordum aklım almıyordu saglıklıydi
"Bakın bu işin şakası yok bu dakikadan sonra çok dikkatli olmanız lazım ve bir an önce ilaç tedavisine başlamanız lazım kalp hastalığının göğüs ağrısı nefes darlığı bayılma çarpıntı tıkalı damarın beslediği yani kan taşıdığı organ ile ilgili sıkıntılar gibi belirtileri görülür ayrıca kolesterol diyabet sigara kilo genetik miras gibi faktörler kalp krizini tetikleye bilir kalp krizinden once merdiven çıkarken kosarken soğukta yürürken yemekten sonra göğuste baski yqnma ağirlasma olabilir bu agirliğin yurumeyi biraktiginiz an 5 dakika icerisinde hafiflemesi gerekir bunlara dikkat etmeniz gerekir ve en kötüsü ise ani ölüm şikayetlerin beklenmedik bir şekilde başlamasıyla 1 saat içinde gerçekleşebiliyor çok zor ce çok özen gösterilmesi gereken bir durum ayrıca dediğim gibi hemen ilaç tedavisine başlanılmalı" dediğinde şoktaydık hiç kimse bir şey diyemiyordu nasıl olabilirdi aklım almıyordu son zamanlarda hiç şikayetlerini görmedim duymadım sanırım ona yeteri kadar iyi bakamamıştım benim suçumdu
"Şimdi normal odaya alıyoruz kendisine sizin söylemenizin daha uygun olacağını düşündük normal odaya alındıktan sonra yanına girebilirsiniz" dedi ve arkasında bir yıkım bırakarak gitti suçluydum ona iyi bakamamıştım peki ya şimdi ne yapacaktım? Üstelik şimdi yanımda bile değilken ona nasıl daha iyi bakabilirdim ki? Düşünceler aklımı karıştırırken saye nin odasının kapısı açıldı saye yi çıkarıyorlardı hemen sedyenin yanına gittim ve onunla birlikte ilerlemeye başladım odaya geldiğimizde hemşireler saye yi yatağa bırakıp çıktılar hemen sayenin baş ucundaki koltuğa oturdum diğerleri de bir süre sonra gelip diğer koltuklara oturdular ellerim sayenin kumral saçlarındaydı özlemiştim evde onun sesini duymayı daha 3 gün olmuş olsa bile bizim onunla kan bağına ihtiyacımız yoktu bizim kardeş bağımız varken kan bağına ne gerek var dı ki zaten saye yaşadığı onca şeye rağmen neşeli cana yakın eğlenceli samimi bir kızdı ama bir o kadar da inatçı gururlu hırslı ve sinirliydi sen ona nasıl davranırsan oda sana öyle davranırdi benim gibiydi işte abisine çekmişti... elimin altında kıpırdanan saçlar ile kendime geldim uyaniyordu hemen ayağa kalktım mehmet bey de ayağa kalkmıştı arkamdaydı sayeye bakıyordu o da saye sonunda kendine gelmeye başlıyordu kaşlarını çatmış yavaş yavaş kafasını hareket ettiriyordu daha sonra yavaş yavaş gözlerini açmaya başladı
"Abi"

Saye'den
Gözlerimi açtığımda burnuma o iğrenç keskin koku geldi Hastahane kokusu !!! Sahi ben bayilmistim sağ tarafıma bakınca bana bakan iki çift göz gördüm abim ve mehmet bey
"Abi" dediğimde onun yerine sanki bana ölmek üzereymisim gibi bakan abim ve mehmet beye içimden ne ölmesi kardeşim bayılmışım amk demek gelse de ne yeri ne de zamanıydı abim hızlıca yanıma geldiğinde taramli tüfek gibi konusmaya başladı
"İyi misin ağrın var mı bi yerin ağrıyor mu istediğin bir şey var mı dokto-" diye konusmaya başladığında onu durdurdum
"Abi dur iyiyim ben bir şeyim yok sakin ol ölmedim altı üstü bi gittim geldim" dediğimde tam bana kizacakti ki öykü hanim lafa girdi
"Ne demek kızım o ne kadar korktuk haberin var mı?" Dediğinde sudan çıkmış balık gibi baktım hadi ya cidden mu
"Tamam tamam sakin olun iyiyim ben hadi ayakta beklemeyin yerinize oturun" dedim tabi bu uyandığımdan beri hiç buralı olmayan hala oturan hödük onur için geçerli değildi mafya kılıklı herif
Herkes yerine oturduğunda abim baş ucuma oturmuştu ve saçlarımı oksuyordu abim bee çok seviyorum bu çocuğu mehmet bey boğazını temizlediginde ona baktım
"Kızım bizim sana bir şey soylememiz gerekiyor" dediğinde tek kaşımı kaldırmaya çalışarak yüzüne baktım tamam yapamiyorddum ama en azından deniyordum
"Ne soyliceksiniz ki?" Dedigimde yutkundu kaçacak yer arıyor gibiydi sanki ama kaçamıyordu
"Bunu sana abinin söylemesi daha doğru olur. Bulut abinin." Dediğinde abim ona bakarak gözlerini kocaman açtı sanki böyle bir şeyi beklemiyormus gibiydi yutkundu ve derin bir nefes alıp bana döndü gözlerime bakarak şöyle söyledi

"Gölgem...sen..sen kalp hastasisin"

Selaaaaam nasılsıniz uzun süredir bölüm gelmiyo okuldan dolayı atamıyorum ama ben bıraktım diyene kadar devam merak etmeyin ve okuldan dolayı bölüm atamadığım için bir karar verdim haftanın 3 günü sadece bölüm gelecek bu günler pazartesi,perşembe,cumartesi işte bu günlerde bölüm gelecek beklemede kalabilirsiniz

Neyse bu günlük bu kadar oy ve yorumlarınızı bekliyorum perşembe günü görüşürüzzz 🏃‍♀️🏃‍♀️🏃‍♀️