Ailem

0.4

Medya:saye
...

Mert ile oturup biraz konuşmuştuk çok iyi gelmişti o hep bana destek olurdu hep yanımda olurdu arkadaştan öte kardeşim gibiydi mert ayrılırken beni bırakmayı teklif etmişti ama evdekiler olay çıkarır diye ben kendim giderim demiştim o da eve varınca aramamı istemişti bende onayladım başka çarem yoktu hayır desem sanki peşimi bırakacaktı salak çocuk yolda yürürken neler yaşadığımı düşündüm kolay şeyler değildi hemde hiç kolay değildi ve devamda edecekti ama 18 yaşıma kadar 1 sene sonra 18 ime basınca ayrılacaktım o evden istemediğim yerde duracak değildim yüzsüz gibi bu yüzden gidecektim yüzsüz değildim ve orada istekli bulunmuyordum yürürken telefonum çaldı abim arıyordu hemen telefonu açtım
"Alo gölgem"
"Efendim abi"
"Müsaitmisin buluşalım mı özledim seni daha bir gün olmadan"
"Ay bulut bey lütfen ben sevgisinden öldüğünüzü bj kadar belli etmeyin" dedim ve güldüm
"Sus be bücür neredesin gelip alayım seni"
"Sahildeyim köfteci Ahmet ustanın orada"
"Ahmet amcanın köftelerini de özledim bir köfte ekmek mi yesek?"
"Valalhi bende özledim sen gel ben köfte ekmekleri söylüyorum o zaman?"
"Tamam bücür söyle bakalim"
"Öptümmm"
"Bende bücür bende" dedi ve telefonu kapattı o telefonu kapattıktan sonra mehmet beye abim ile olacağımı biraz geç gelebileceğimi söyledim ve telefonu köşeye koyup Ahmet ustanın yanına gittim genelde mertle her okul çıkışı burada olur sonra da yerimize giderdik
"Ahmet ustam nasılsın?"
"Ooo saye hanım sizi buralarda görmüyoruz bayadir?"
"Sorma be ustam durumlar çok karışık sen oradan 2 yarım 2 ayran hazirlasana bana"
"Hayırdır kızım midende karadelik mi açıldı?"
"Yok ustam yok birazdan bizimki gelcek ona diğer ekmek"
"Tamam kızım birazdan hazır olur"
"Eyvallah ustam" dedim ve boş bir masaya oturup abimi beklemeye başladım 5dk sonra abim geldi ayağa kalktım ve ona sarıldım çok kısa bir zaman olmuştu gün bile değil saatler olmuştu ama yabancıların içinde kalınca özlemiştim işte
"Ooo nereden geliyo bu sevgi bücür"
"Ay hemen sevinme iki sarıldık diye"
"Hadi hadi" dedi ve masaya oturdu
"Eee köfte ekmekleri söyledin mi" diye sorduğu sırada Ahmet usta
"Buyrunn" diyerek önümüze ekmeklerimizi ve ayranlarimizi koydu Ahmet ustaya dönüp "eyvallah usta" dedim abimde ellerine sağlık diyip yemeğine döndü bir süre sonra bana bakıp "saye iyi misin güzelim?" Sorduğu soruyla afallamıştım ama gülerek dönüp
"Evet abi niye ki?"
"Güzelim o kadar şey yaşadın bu gün nasıl olmamış gibi davranıyorsun yapma böyle"
"Abi sorun yok iyiyim ben hem bak o adamla kadından da kurtuldum erdeme gelirsek konuşmak bile istemiyorum obu cezasını çekecek o birde..."
"Birde ne saye?"
"Benim biyolojik abilerim varmış..."
...

"Yani beni istemiyorlar zaten hen isteseler bile ben senden başka kimsenin kardeşi olamamki sadece biraz kötü davranıyorlar bana o-" daha lafımı bitirmeden abim konusmaya başladı
"Saye bir şey mi yaptılar sana hemen alabilirim seni onların elinden polis fln da umurumda olmaz" dedi endişeyle
"Abi ugrasmani istemiyorum 18 yaşimda o evden ayrılma kararı aldım hem zaten dediklerini umursamıyorum boş ver"dedim
"Bak saye mutsuzsan seni hemen alabilirim beni araman yeterli ama istemiyorsanda hep arkandayım ve eğer bir yere kadar orada kalacaksın o insanlara baş etmen lazım sana dedikleri şeylere aldırma onlarla savaş yeri geldiği zaman onlara hak ettikleri şeyleri soyle yoksa seni almaya gelirim ve senin ne istediğini de dinlemem bu sefer kimse benim kardeşimi üzemez"
"Tamam abi dediğin gibi yapacağım"
"Söz mü?"
"Söz"

Abimle hava kararana kadar konuşmuştuk ve çok iyi gelmişti artık onlarla baş edebilecek gücü bulabiliyordum kendimde bulamasam bile yapmalıydim abime Söz vermiştim şimdi ise sahil boyu düşünerek yürüyordum birazdan taksiyle eve geri dönecektim kafamı kaldırdım ve siyah örtü gibi olan denize baktım çok güzeldi ve harika kokuyordu deniz kokusunu her daim sevmiştim hep deniz gibi kokmak istemişimdir ama işte Allah vermeyince de olmuyor napalm yani ilerden gelen taksiyi görmem ile düşüncelerimden sıyrılıp taksiye el uzattım ve bindim bindim binmesine ama gideceğim yerin adresini bile bilmiyordum ki şoföre bir dakika abi diyip mehmet beyi aradım
"Alo kızım bir şey mi oldu?"
"Yok mehmet bey ben evin adresini soracaktım da "
"Seni çocuklardan biri alsın kızım"
"Yok sağolun mehmet bey ben bindim taksiye"
"Peki kızım" diyerek adresi verdi ve telefonu kapattı verdiği adresi taksici abiye söyledim ve yolu izlemeye başladım Sonunda gelmiştik abimin ayrılmadan önce verdiği paradan taksiye verip indim ve evin kapisina doğru gittim tam kapıyı çalacakken arkadan araba sesi geldi arkamı döndüm arabanın içini görebildiğim kadarı ile gelen onurdu çok oralı olmadım ve kapıyı çalıp beklemeye başladım bu sırada onur da yanıma gelmiştim yüzüne bile bakmadan beklemeye devam ettik onur kulağıma eğilip "beni kandirabileceğini mi sandın aptal herkesi kandırabilirsin ama beni asla" dedi ne diyordu bu ne kandırması tüm cesaretimi toplayıp
"Ne diyorsun sen ya" dedim ama sultan abla kapıyı açmış tı bile onur ise birazdan görürsün aptal diyerek arkasına bakmadan gitmişti koşarak arkasından gittim salona girdi ve bende arkasından
"Ne diyorsun düzgünce söylesene sen şunu?" Diyerek yanına adimladim k cevap vermeden mehmet bey
"Ne oluyor çocuklar?" Diye sordu onur
"Bu kız var ya hani kardeşiniz diye getirdiğiniz para avcısı bu kız daha ilk günden kendini ele verdi bak bak da gör bu kız için bize nasıl davrandığını" diyerek masaya telefonunu fırlattı telefonu yavaş yavaş elime aldım mertle sarılırken, abimle yemek yerken abimin bana para verdiği fotoğraflar vardı telefonu masanın üstüne atıp konusmaya başladım
"SEN NE DEDIGININ FARKINDAMISIN BENI NE SANIYORSUN BILMIYORUM AMA BEN SENIN SANDIKLARINDAN DEGILIM ANLADIN MI ZATEN FOTOĞRAFLARDAKILERI NE ZANNETTIN BILMIYORUM AMA BEN SOYLIYIM BIRI ARKADASIM BIRI ABIM OLDU MU?" Diyerek nefes nefese kaldım kafamı kaldırdım ve gözlerine baktım bana yaptığı iğrenç imayi anlayabilmesi için
"Telefonda konuşurken öyle anlaşılmıyordu ama" diyince iyice sinirlendim birde telefonumu dinlemişti ne kadar iğrenç insanlardı bunlar daha ilm günden gördüğüm muameleye bak
"GERÇEKTEN TELEFONUMU DINLEDIGINE INANAMIYORUM NE KADAR IGRENC NE KADAR PIS BIR INSANSIN BANA YAPTIGIN MUAMELEYI DIGER INSANLARADA YAPIYORMUSUN EGER OYLEYSE SENI INSANLARDAN UZAKLASTIRMALILIAR KIMSEYI DUSUNMEYEN BENCIL BI INSANSIN SEN HE TELEFON KONUSUNA GELINCE EN AZINDAN BENI DUSUNEN BI INSAN VARDJ GUNUMUN KOTU GECTIGINJ BI ANDA HAYATIMIN ALT UST OLDUGUNJ ANLAYAN VE BENIM YANIMDA OLMAK ICIN BENI ARAYIL BENIMLE GUZEL KONUSTIGU ICIN YANLIS ANLADIGIN BI INSANDJ O BEN BABAMDAN DAY-bosversene ben sana bunları niye anlariyorumki mehmet beyin haberi vardı başka kimseye bir şey demem gerekmiyor ama şunu bil o kadar bencilsin ki kimse seninle konuşmak istemez kendini biraz değiştir olur mu?" Dedim nefes nefese kalmıştım ama şaşırtıcı bir şekilde gözümden tek bir damla yaş gelmemişti onlara karşı güçlü durabilmiştim arkamı döndüm ve kapiya ilerledim o sırada arenin sesi duyuldu
"Babamdan bir şey diyordun öylece yarım bırakarak gidemezsin"
"Sanane seni ne ilgilendirir sen aynı abin abilerin gibi ön yargılarına devam et ama ne olursa olsun bana bulaşma anladın mj istersen düşman ol istersen olma istersen nefret et istersen çok sev ama sakın!sakın bana hiç bir şeklide yaklaşma anladın mı?" Diyerek arkamı döndüm ve salondan çıkarak öykü hanımın bana verdiği odaya gittim ve yatağa girip tavanı izlemeye başladım