Ailem

1.9

Medya: mert

Yavaş yavaş gözümü açarken yerimde kıvranmaya başladım gözümü açtığımda yatakta oturur hale geldim ve salak salak etrafıma bakındım ben abimle yatmıştım ve abim şimdi yoktu en son birisi ile konuştuğunu duymuştum ama uyku sersemi olduğum için kim olduğunu anlamamıştım belki de abim o kişi ile konuştuktan sonra gitmişti telefonumu elime aldım ve saate baktım 6 yi 7 geçiyordu ve yüksek ihtimalle şuan akşam yemeği yiyorlardı ayağa kalktım ve odamdan çıkarak yemek odasına ilerledim kapının önüne geldiğimde açık olan kapıdan içeri girdim ve masaya baktım abim gitmemişti yemek yiyordu
"Abi" dediğimde aynı anda iki ses çıkması beni sasirtmisti biri abim di diğeri ise baris pekala neler oluyordu barış yanlış mı duymuştu bilerek mi lafa
Atlamisti
"Abi dedim barış demedim" diyerek abime döndüm
"Abicim sen gitmedin mi?" Dediğimde abim ağzındaki lokmayı yutarak
"Hayır güzelim seninle uyuyordum bende seni yemeğe kaldırmak için geldiklerinde sen uyanmadın bende assagi indim" dediğinde usul usul kafamı salladim daha sonra mehmet bey atladı lafa
"Günaydın güzeller güzeli kızım hadi oturda bir şeyler ye" bana iltifat etmesi içimde bir duvarı yıkarken kafa salladim ve abimin yanına oturdum ardından öykü hanim konuştu
"Prensesim ne istersin ne koysunlar sana?" Dediğinde kaşlarım çatıldı ne oluyordu bunlara bir anda bana ne için böyle davranmaya başlamışlardı
"Çorba alabilirim öykü hanim sağ olun" dedim ama hala bir şeyler aklimi kurcalıyordu ilk baştaki barışın tepkisi daha sonra mehemet beyin tepkisi şimdi ise öykü hanim ne oluyorduk ayrica oturduğumdan beri onur poyraz ve barışın sesi çıkmamıştı bana laf atmiyorlardı aklıma gelen fikirle abime baktım onlara bir şeyler mi anlatmıştı abim yapmazdı bana sormadan yapmazdı
"Saye iyi misin daldın gittin?" Diye soran can ile kendime geldim ve abime döndüm
"Abicim bi şey mi anlattın?" Dediğimde abim alt dudağını isirdi ve elini ensesine atarak kaşıdı biliyordum abim yapmaması gereken bir seyi yaparken yakalandığında bu tepkiyi veriyordu yapmış olamazdı önceki hayatımı anlatmış olamazdı şuan hazır değildim
"Saye ben yarın ki dava olayını anlattım" dediğinde rahat bir nefes verdim eğer o söylemese birazdan ben söyleyecektim zaten yarın illaki öğreneceklerdi evet bu gerçek midemi bulandırsa da canımı yaksa da yüzleşmeliyidim derin bir nefes aldım ve masaya döndüm
"duydunuz yani daha doğrusu abimden duymuşsunuz olay hakkında konuşmak bana zor ve ağır geliyor" dedim sesim boguklasıp gözüm dolarken ve devam ettim "bu yüzden bu konu hakkında konuşmayacağım" dedim ve hızlı bir şekilde kafamı eğerek bir anda önümdeki çorbayı içmeye başladım ağlamamak için masada herkes susmuştu kimseden ses çıkmıyordu sessizce yemeğimizi yedik çok tuhafı beni orospu belleyen onur bu akşam kuyruk salladığımı fln ima etmemişti belki de o da anlamıştı ama bu benim için önemli değildi istediğini anlayailirdi yemeğimiz bitince masadan kalkarak içeri geçtik abim oturmadan konuştu
"Ben gideyim artık bütün gün buradaydim size de rahatsızlık verdim özür dilerim güzelim yarın mahkemede görüşürüz merak etme her şey mükemmel olacak kazanacağız" dediğinde ayağa kalktım o sırada öykü hanim konuştu
"Ne rahatsızlığı oğlum sen sayenin abisinin her zaman rahat rahat gelebilirsin istersen bir akşamda kalmaya gel saye özlemiştir senin ile kalmayı" dediğinde kafamı olumlu anlamda salladim özlemiştim
"Neyse ben abimi geçireyim"
diyerek abimin yanına ilerledim o da iyi akşamlar diyerek kapiya yoneldi bahçeye kadar sessiz bir şekilde ilerledik onun arabasının yanına geldiğimizde abim gülümseyerek kollarını açtı kollarının arasına girdim hemen ve kollarımı ona sardım daha sonra abimin fisildadigini duydum
"Özür dilerim güzelim" hemen kendimi geri çektim ve abimin yüzüne baktım
"Ne için özür diliyorsun abi?" Dediğimde tekrar yakalandığında yaptığı hareketi yaptı elini ensesine atarak kaşıdı ve alt dudağını ısırdı ne oluyordu bu gün abime
"Güzelim ben senden habersiz söylediğim için çok özür dilerim ama sadece 1 aydır bu evdesin ve artık bilmeleri gerektiğini düşündüm senin iyiliğin için yemin ederim seni düşündüğümden" sanırım dava olayını bahsediyordu bu konuda kendini bu kadar üzmemeliydi zaten söylemese yarın illaki haberleri olacaktı
"Abi önemli değil artık zaten sen söylemsende elinde sonunda haberleri olacaktı üzme kendini bu kadar lütfen" dediğimde abim bana sarıldı pekala bunu beklemiyordum daha sonra benden ayrıldı ve
"Yarın mahkeme de görüşürüz bücür" dedi ve arabaya bindi yine yapmıştı bj çocuk beni sinirlendirmek için elinden geleni yapiyordu ama bende sayeysem boş durmazdım
"Görüşürüz aptal sarışınım" dedim ve kahkaha attım aptal sarışınım dememe uyuz oluyordu eee uyuz etmekte bizim işimizdi
"Saaayee" dediğinde ona öpücük yolladım o ise sabır çekti ve arabayı çalıştırdıktan sonra gitti giden arabanın arkasından bakarken barış evin kapısından çıktı bir yere gidiyordu galiba amaaan canım bizene diyecekken barış yanıma geldi pekala bu durumda bizene olamazdı
"Nasılsın?" Ne gerçekten ne oluyordu bu çocuğa benden uzak dursundu ne gerek vardı
"Sanane barış bir ay sormadın şimdi mi soruyorsun? Sanane" diyerek arkamı döndüm ve eve yürümeye başladım arkamdan ismimi sesleniyordu ama duymamazlıktan gelip eve yürümeye devam ettim açık kapıdan içeri girdim ve salona yürüdüm salona geldiğimde mehmet bey ve öykü hanim tekli koltuklarda onur poyraz aren bir koltukta can ise diğer koltukta tek oturuyordu canın yanına gittim ve oturarak telefonumu elime aldım mertten mesaj vardı