Ailem

1.7

Okuldan sonra eve gelmiş ve şuan ise kanepede ayaklarımı uzatmış önümde mısırımla film izliyordum bu gün okulda urasala son konuşmamın üzerinden sonra başka bir şey konuşmamıştık aniden bana böyle davranmasını anlamlandıramıyordum neden bana böyle yapiyordu diye düşünürken arenin ondan uzak durmam gerektiğini söylediği aklıma geldi bununla alakalı olabilir miydi urasın bana karşı olan tavırları ama bu saçma bir düşünceydi çünkü arenin ikizi olduğumu kimse bilmiyordu o zaman neden böyle yapiyordu ve ya aren neden ondan uzak durmamı istemişti kafamda oldukça fazla soru işareti vardı

önümde şıklatılan elle daldığım yere bakmayı kesip silkelendim ve kendime gelip önüme el şıklatan kişiye baktım can dı başka kim olabilir di ki bu evde can ve sultan abladan başka biriyle konuştuğum mu vardı Mehmet bey ve öykü hanımla da sık konuşmazdım yani onlar benimle konuşurdu ama ben konuşmazdım
"Ne izliyorsun bakalım?" Diye soran bakışlarımı cana çevirdim en az 50 kere izlemiş olduğum ve bi ara deli gibi ünlü olan o filmi bilmediğini mi söylüyordu şimdi bana
"Gerçekten bu filmi bilmiyor olamazsın can?" Dediğimde kaşları çatıldı nasıl yani gerçekten bilmiyor muydu şimdi şuan uzaylı görsem daha az şaşırırdım
"Leonardo dicaprio yu da bilmiyorum de de bayılayım" dedim çünkü bu film Leonardo dicaprio nün başrolünde oynadığı beyinleri yakan inception filmiydi can tam ağızını açmış cevap verecekken kapı çaldı sanırım şuan sultan ablanın işi vardı ve ben bakabilirdim elimle cana 1 dakika işareti yapıp ayağa kalktım ve koridora çıkıp
"Ben bakarııım" diye bağırarak kapiya gittim

Kapıyı açtığımda daha önce hiç görmediğim bir adam vardı kimdi şimdi bu
"Saye keskin?" Beni ne yapacaksın kardeşim tanımıyorum seni ben
"Benim" diyerek durdum dava sonra ekledim
"de sen beni ne yapacaksın kardeşim?" Adam başını olumlu anlamda Sallarken cevap verdi
"Ben avukat sarp gündüz erdem kaya davası için buradayım yarın mahkemeniz var" o ismi tekrar duyduğumda şok geçirdim olanlar tekrar yavaş yavaş aklıma geldiğinde ne yapacağımı bilemiyordum olduğum yerde kitlenmiş kalmıştım aklımdan şerit gibi geçen o sahneler tekrar o düşünceler beni rahatsız ediyordu içimde bir şeyleri dağıtma isteği uyaniyordu bu isteği durduramıyorum ellerimi saçlarıma geçirerek saçlarımı çekiştirmeye başladım o sırada etraftaki görüntüler bulanıktı ve nefes alışverişim hızlanmıştı arkadan duyduğum boğuk bir kaç ses vardı sadece
"Saye saye ye ne oldu" daha sonra birinin kollarında hissettim kendimi nereye gittiğim hakkında en ufak fikrim yoktu yumuşak bir yere konulduğumu hissettim hala saçlarımı çekiştirip nefes almaya çabalıyordum saçlarımdaki ellerimin üstünde bir el hissettim daha sonra yine bir kaç ses duydum
"Saye beni dinle tamam mı? Beni dinle" sese odaklanmayı denedim çok zor geliyordu kendimi zorlayarak bir kaç ses daha duydum
"Ben yanındayım her şey daha güzel olacak korkma sıkma kendini abin yanında korkma saye" duyduğum  cümle abimi hatırlattı o mu gelmişti elimi tutan ellerin abim olduğu düşüncesiyle ellerimi bıraktım yanımda olan kişi ellerimi tuttu
"Çok güzel şimdi beraber derin derin yavaş yavaş nefes alacağız tamam mı?" Diye sordu ancak tepki veremiyordum
"Derin bir nefes al ve ver "dediğini bir kaç kere daha yaptım artık kendime geliyordum nefesim düzene girince yavaş yavaş ellerimi çektim ve oturur hale geldim başım dönüyor midem bulanıyordu tek elimle başımı ovalarken karşımdakine baktım ama hayal kırıklığına uğramıştım abim değildi o anki sinir ile konuştum
"Yalancı hani abim yanımdaydi sen benim abim değilsin" dedim kandırılan bir çocuk gibi barış ise gözlerime baktı bir şey söylemek ister gibi bakıyordu gözlerime daha sonra bir şey demeden kalkıp gitti neler oluyordu başım zaten berbat haldeydi bir de bununla mı ugrasacaktım salondakilere baktım aren can poyraz ve avukat pekala tekrar gerçekler le yüzleşme vaktiydi

Can yanıma oturdu ve
"Nasılsın saye?" Diye sordu olumlu anlamda başımı salladım ve bu sırada poyrazın ağızının içinden bir şeyler dediğini fark etti ancak bulanan midem dönen başım ve beni bekleyen gerçekler onunla uğraşmama engel oldu avukta döndüm
"Dışarıda geçirdiğim rahatsızlıktan dolayı sizden özür dilerim sarp bey şimdi konuyu anlatabilirsiniz?" diyerek avukata baktım o da başını sallayarak konuşmaya başladı
"Önemli değil saye hanım kendinizi kötü hissediyorsanız daha sonra gelebilirim demek isterdim ama mahkemeniz yarın"
Ne mahmekemw yarın miydi benim niye haberim yoktu hiç bir şey hazır değildi kaybedecektik ne yapacaktık biz
"Nasıl ya benim neden haberim yok hiç bir şey hazır değil" diyerek ayağa kalktım daha sonra avukat konusmaya başladı
"Sakin olun saye hanım her şey hazır abiniz sizin haberiniz olsun istemedi" Abimin davayı açtığından ve gün beklediğimizdwn haberim vardı ama abim günün henüz belli olmadığını söylemişti hemen elime telefonu aldım ve abimi aradım tek çalışta açtı
"Efendim güz-" diyemeden sözünü kestim
"Abi davanın yarın olduğunu neden daha önce söylemedin?" Dediğimde telefonun diğer ucundan sıkıntılı bir nefes geldi
"Güzelim ben aslında sana söyleyecektim ama kalp hastası olduğunu öğrendikten sonra vazgeçtim biliyorsun kalbini çok yormaman gerekiyor bir de onun için stres yap istemdim" dedi haklıydı beni düşünüyordu madem her şey hazırdı bir sorun olmazdı
"Tamam abi seni anlıyorum sadece biraz panik yaptım bir anda olanları tekrar hatırlayınca o kadar" diye cevap verdim
"Saye yine panik atak mı geçirdin iyi misin? Yanına geleyim mi?" Diye sordu aslında iyiydim ama sanırım yanımda olmasına ihtiyacım vardı
"İyiyim abi ama yinede yanıma gelsen olur mu" diye sordum ağlamamak için dolan gözlerimi kaşıyarak çocuk gibiydim olanlara anlam veremiyordum ve ya neden böyle davrandığıma da
"Gölgem ağlama bak ben şimdi işten çıktım geliyorum yanına avukat bey sana o sırada dava ile ilgili detayları anlatsın" dedi ellerimi gözlerimden çekerek
"Tamam abi kendine dikkat et görüşürüz" dedim abim ise
"Tamam güzelim birazdan yanındayım gelince görüşürüz" diyerek telefonu kapatti ayağa kalktım toparlanmam lazımdı gözlerinde bu şekilde küçük düşemezdim her zaman olduğu gibi güçlü durmalıydım
"Avukat bey ben sizi toplanti odasina alayım orada özel konuşalım istediğiniz bir şey varmı?" Diye sordum avukat bey hayır sagolun diyerek ayağa kalktı ve beraber salondan çıktık ve mehmet beyin hasta olduğu zamanlar toplantılarını yaptığı odaya doğru ilerlemeye başladık

Toplantı odasına geldiğimizde kapıyı açtım ve avukat beyin yanlis hatilamiyorsam sarp di ismi gecmesi icin elim ile odayı işaret ettim sarp bey geçip tekli koltuğun tekine otururken bende karşısına oturdum ve
"Buyrun başlayabilirsiniz" dedim sarp bey
"Saye hanım her şey hazır şahitler görgü tanıkları her şey bir tek sizin ifadeniz kaldı onda ise olanı olduğu gibi anlatacaksınız kamera kayiti gibi bir şey olmadığı için kazanmamız çok zor ancak karşı taraf bizden daha kötü bir durumda bu yüzden kazanma olasiligimiz yüksek yarın öğleden önce saat 11.30 da dava" dediğinde kafamı salladım her şey hazırdı benim bir şey yapmama gerek yoktu anladım anlamında kafamı salladım
"Bana zaten yapacak bir şey kalmamış  teşekkür ederim geldiğiniz için" diyerek ayağa kalktım sarp bey da ayağa kalkarak elini uzattı ve
"Rica ederim görüşmek üzere" dedi sarp beyin uzattığı eli sıktıktan sonra kapıya doğru ilerledim ve kapıyı açarak aşşağı kata inmeye başladım sarp beyde arkamdan geliyordu kapiya geldiğimizde kapıyı açtım ve yine sarp beyle kısa bir vedalaşma seansından sonra sarp bey gitti tam kapıyı kapatiyordum ki duyduğum araba sesi ile bahçeye baktım abim gelmişti koşarak arabanın yanına gittim abim arabayı park ettikten sonra indi ve kollarını açtı hemen kolları arasına girdim abimi çok özlemiştim abimden ayrıldıktan sonra abim beni kolunun altına aldı ve saçımı karıştırdıktan sonra
"Nasılsın bakalım bücür?" Hadi ama özledim diyorum bana bücür diyoe yok özleme fln özlemedim
"İyiyim aptal sarışınım sen?" Ne yapabilirim abimi gıcık etmek hoşuma gidiyordu ata sporu ata
"Saaaayeee" dediğinde gülmeye başladım
"Tamam tamam demedim bir şey hadi içeri geçelim" dediğimde ikimizde eve doğru yürümeye başladık

Evin açık kapısından içeri girdiğimizde abime döndüm
"İçeride aren ve poyraz var seni rahatsız edebilirler istersen direkt odama çıkalım" dedim abim kafasını hayır anlamında salladı
"Sorun yok gölgem onlarla nasıl başa çıkabileceğimi biliyorum" dediğinde kafamı salladım ve beraber içeri adimladik aren ve poyraz ikili koltukta  oturuyor can ise tekli koltukta oturuyordu hepsi telefona gömülmustu onları umursamadan buyuk koltuğa oturduk hemen abime sarılıp kafamı göğüsüne koydum abimde saçlarımı okşadı bu hissi özlemiştim
"Eee ne var ne yok güzelim?" Diye soran abim ile tüm bakislar ona döndü yeni fark etmislerdi abimin buraya geldiğini can hemen ayağa kalktı
"Kusura bakma abi dalmışım hoş geldin" dedi ve abime sarıldı abimde ona sarıldıktan sonra ayrıldılar

can ve abim konuşmaya başlamişlardı poyraz ve aren ise abime kötü kötü bakiyorlardi pis yamyamlar ben ise hala abimin göğsünde yatıyordum sanırım bütün yorgunluğumu atmak ister gibi bir halim vardı gözlerim kendini kapanmaya zorluyordu ama inadına açık tutmaya çalışıyordum bir süre sonra abim beni fark etti ve
"Güzelim uykun gelmiş sen uyu istersen ben eve gideyim" dedi eve gitmesini istemiyordum benimle uyusun istiyordum
"Abi gitme beraber uyuyalım" dediğimde itiraz edecek gibiydi
"Ama-" dediğinde hemen lafını kestim
"Hadi abi lütfen" artık pes etmiş gibiydi
"Tamam hadi gel odana gidelim" dediğinde sevinçle ayağa kalktım ve abimin önünden odaya ilerledim odaya geldiğimizde hemen çoraplarımı çıkardım ve yorganı açıp içine girdim daha sonra ayakta bana bakan abime bakıp elim ile iki kere yatağa vurdum abim hızla yanıma girdi ve hemen beni kolları arasına aldı bende kollarımı ona sardıktan sonra kendimi derin bir uykuya bıraktım en son hatırladığım şey abim biri ile konuştuğuydu

Selaaaam dayanamadım ve bu haftanın bölümünü hemen attım haftanın daha başındayız belki bu hafta bir tane daha bölüm gelir ama bilmiyorum her neyse yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın görüşürüzzz 🏃‍♀️🏃‍♀️🏃‍♀️