Ailem

2.3

Yavaş yavaş kendime gelirken üzerimdeki örtüyü açtım ve yatakta oturur hale geldim aklıma dün gece olanlar gelince gülümsedim uzun süre sonra ilk defa eğlenmiştim gerçekten bu bana çok iyi gelmişti artık abimle konuşup barışmaya hazırdım kapımın çalınması ile konuştum

"Geeeel" kapı açıldığında gelen arendi galiba ilk defa geliyordu buraya ama gelmesinin amacı neydi bilmiyorum onları hemen affettiğimi dusunuyo olamazdı
"Günaydın kahvaltı hazır seni bekliyoruz" dediğinde boş boş yüzüne baktım cevap vermeyecektim

"Dün akşamdan sonra hala mı saye?" Diye sordu ne sanıyorlardı beni bir lunaparka götürdükleri için onları affedecegimi mi çok beklerlerdi ayağa kalktım
"Ne bekliyorsunuz aren beni bir lunaparka götürdünüz diye bütün olnlari unutup sizi affedecegimi mi çok beklersiniz" diyerek odamdan çıktım sinirle elimi yüzümü bile yıkamayı unutmuştum hızla kattaki lavaboya girdim ve elimi yüzümü yıkayarak lavodan çıktım

merdivenlerden aşsagi indim hafta sonu olduğu için pijamalarim sorun olmayacaktı yemek odasına girdim herkes oturmuş beni bekliyordu dikkatimi çeken şey ise can da pijamalarıileydi ve odama geldiğinde sinirden fark edemediğim aren aynı zamanda barış'da ne oluyordu bunlara yüzüme yayılan gülümsemeyi gizlemek için kafamı sola çevirdim ve alnımı kaşır gibi yapıp eski ciddigiligme geldikten sonra yerime oturdum öykü hanim konuştu
"Günaydın güzel kızım nasılsın?" Çatalımı zeytine batiriken konuştum "iyiyim öykü hanim siz nasılsınız?" Dedim öykü hanim
"Bende iyiyim kızım ama sana bir şey söylemem gerek bugün benim ve babanın senin yardımına ihtiyacı var" demesiyle ağızımdaki lokmayı yutup catalımı tabağının kenarına bırakarak öykü hanıma baktım ne yardimiydi bu
"Ne yardımı tam olarak?" Dediğimde öykü hanımda agizindaki lokmayı yuttu ve konuştu
"Babanın araba tamirinde ve temizliğinde benim ise kafede olan işlerde biraz yardıma ihtiyacım var" dedi tamam da oğulları var dı ya işte beni rahat bıraksınlar dı
"Öykü hanim size bunlar yardım etse?" Derken işaret parmağım ile digerlerini gösterdim öykü hanim sanki ayıp bir şey demişim gibi
"Aaaaa olur mu kızım bu gün onların işi var onur ve poyraz şirkete gidece barış nöbete aren arkadaşlarıyla kütüphaneye ders çalışmaya can da bateri kursuna gidecek" Maşallah bu evde bir tek ben boş gezenin boş kalfasıydım ayrıca arenin ders çalışacağına kim inanırdı ki tek kaşımı kaldırarak arene baktım o sırada o da bana baktı ama lütfen yalanımı ortaya çıkarma der gibiydi ben bilirdim o yalanları ustası olmuşum gözümden kaçar mı? Ama ele vermeyecektim abim Yaptiginda onu boğmak isterdim çünkü
"Tamam öykü hanim ben size yardım ederim" dedim daha sonra masada sohbetler eşliğinde kahvatlj devam etti

Kahvaltımı bitirip odama gelmiştim ve ders çalışmaya çalışıyordum aklım almıyordu ama oflayarak elimdeki kalemi masaya bıraktım anlamıyordum sürekli silip tekrar yazmıştım belli bir yere kadar gelmiştim ama sonrası ilerlemiyordu o sırada kapı çaldı
"Geeeel" kapı açıldığında içeri barış girdi ne isi vardı burada
"Ne var barış?" Dediğimde masadaki kitaplara bakıyordu
"Ders mi çalışıyorsun?" Diye sorduğunda soruyu cozememenin de verdiği sinirle konuştum

"Kör değilsen evet zaten bir türlü şu soruyu çözemedim birde seninle uğraşamam ne için geldin?" Diyerek önüme gelen saclarımı geriye attım
"Bakayım bir soruya" diyerek yanıma geldi barış tam yanıma dikilecek kalemi eline aldı soruyu çözmesini istediğim için ses cikartmadim çünkü ben çözemiyordum

"Bak burada işlem hatası yapmışsın 5 değil -5 olacak oradandan sadeleşecek ve cevap 2 olacak" dediğinde elimle alnıma bir tane patlattım basit bir hatadan çözememistim soruyu sen o kadar işlem yap bir hatadan soruyu bulama barışa döndüm ve
"Görmemişim teşekkür ederim ama gerek yoktu ne için geldin?" Diye sordum bu sefer daha sakin bir şekilde
"Ben şimdi çıkacağım nöbete babam da seni araba tamir etmeye çağırıyor"