Przy Tobie | Draken x Emma (PL)

Rozdział 2

Pov. Emma Sano

Ostatnio dosyć często w nocy męczyły mnie koszmary, przez co miałam ogromne kłopoty ze snem, jednak nie chciałam nikomu o tym powiedzieć. Zwyczajnie się obawiałam. Nie chciałam także nikogo obarczać swoimi problemami, bo po co..? Zresztą, i tak nie potrzebowałam niczyjej pomocy. A przynajmniej tak a sobie cały czas wmawiałam. Z myśli wyrwał mnie męski głos, dochodzący z dołu.

- Oi Emma, chodź wreszcie na dół! - Krzyknął mój starszy brat, który po raz kolejny wywołał moje imię. Przekręciłam oczami, jednak mimowolnie i tak podniosłam się z łóżka i zbiegłam na dół, gdzie czekał na mnie Manjiro. Podeszłam do niego.

- Czego chciałeś? - Spytałam z poirytowaniem, krzyżując ręce wokół piersi, bo zamiast przyjść do mojego pokoju, zmusił mnie, abym zeszła na dół. Spojrzał mi w oczy z powagą. Wtedy zrozumiałam, że coś się stało.

- Emma, muszę pilnie pójść na spotkanie gangu. Ty idziesz ze mną. - Odparł niewzruszonym i jakby twierdzącym tonem. Poszłam do przedpokoju i ubrałam buty. Wyszłam wraz z Mikey'm z domu a po chwili razem usiedliśmy na jego motorze.

- Manjiro, a gdzie Ken? Zawsze jechał z tobą na te spotkania... - Powiedziałam, nie ukrywając swojego zdziwienia.

- Tym razem musieliśmy na szybko się zebrać. Nie ma czasu. - Odpowiedział. - Trzymaj się mnie mocno. - Rzekł, a po chwili wyjechał. Złapałam go mocno w pasie.

***

Stałam gdzieś z tyłu, podczas, gdy Mikey ogłaszał swoją przemowę. Obok niego, oczywiście jak zwykle, stał Draken. Nie nazbyt mnie obchodziło, o czym mowa. Zobaczyłam, jak wysoki blondyn z tatuażem smoka na swojej głowie spogląda w telefon, a po chwili szepcze coś do ucha mojego brata. Zaciekawiło mnie to dopiero wtedy, kiedy Mikey nagle spoważniał.

- Dowiedziałem się także, że wśród ludzi tutaj zebranych jest zdrajca bądź szpieg. Ktoś dla nas chce źle. - Usłyszałam głos Manjiro. Rozejrzałam się. Poczułam na sobie czyjś wzrok. Spojrzałam za siebie. Między drzewami stał wysoki czarno-blond włosy chłopak, który się we mnie wpatrywał. Zauważyłam, że jego brwi były skrzywione. Odeszłam do tyłu. Nie przeraziło mnie to, że się patrzył na mnie w ten sposób, tylko to, że wyglądał jakby dopiero co wyszedł z poprawczaka. Na dłoniach miał jakieś tatuaże. W tej chwili nie zwracałam uwagi na to, jakie one były, ponieważ strach mną zawładnął.

Nagle nadepnęłam przypadkiem na jakąś gałąź. Poczułam, jak tracę równowagę, a po chwili upadam na beton. Próbowałam podeprzeć się ręką, co mi nie wyszło. Mój nadgarstek, którym się podparłam, zaczął mnie niemiłosiernie piec. Zrobiła się nagle niezręczna cisza. Słyszałam jedynie lekki powiew, który delikatnie mierzwił moje włosy i krótki kaszel jednego z członków gangu Mikey'ego.

Nawet Manjiro przestał ogłaszać swoją przemowę. Spojrzał na mnie. Ken szepnął coś na ucho Sano. Czułam na sobie wzrok wszystkich ludzi. Moje nogi i dłonie zaczęły się trząść. Do moich oczu napłynęła fala łez, którą czułam, że nie byłam w stanie powstrzymać. Nienawidziłam być w aż takim centrum uwagi. Przerażało mnie to. Blondyn z tatuażem smoka szybko zszedł z podestu i pobiegł w moją stronę. Pomógł mi wstać, a następnie odeszliśmy.

Kiedy zniknęliśmy z pola widzenia i wreszcie byliśmy sami, jasnowłosy pomógł mi usiąść bokiem na motorze, a następnie złapał moje dłonie i je delikatnie uścisnął.

- Co się stało, Emma? - Spytał poważnym oraz ostrym tonem jakby pytał z przymusu, chociaż czułam, że w głębi duszy martwił się o mnie. Po prostu nie chciał tego pokazywać. Spojrzałam na niego że łzami w oczach, nie mogąc się wysłowić. Po prostu patrzyłam się na niego jak jakaś idiotka. Ryuguji także patrzył na mnie, nic nie mówiąc. No i byłam mu za to cholernie wdzięczna, gdyż nie miałam ochoty opowiadać mu o tym wszystkim. Wolałam doznać chwili ciszy.

C. D. N.

---

Hejka wszystkim<3

Życzę wam dobrej nocy bo akurat wstawiam to późno trochę (26 luty 2023 o godzinie 23:41)