Buraları düzenleyip bu bölümün TMI'ını verip gideyim. 🫡
Bu bölüm 3631 kelimelikmiş. Daha önceleri yazdığım iki kurgunun bölümleri hep 6bin küsür kelimelik olunca bu çok kısa geldi fkfkdkkdl
TMI'ımız bitmiştir. O zaman ben kaçar..
Öbüldünüz <3
__________
First and Last Tear
ep.2
Kurtuluş
_________
O günün sabahından beri Chan'ın içinde bir sıkıntı vardı geçmek bilmeyen. Çok erken saatlerde spor salonuna da gitse, tüm gün kayıtlar üzerinde de çalışsa da içindeki sıkıntı kaybolmamış, aksine daha da artmıştı. İçindeki sıkıntıyı atmasına ihtiyaç vardı. Ama ilginçtir ki bu sefer bunu tek başına yapmak istemiyordu. Akşam saatlerine doğru herkesi toplayıp birkaç sene önce yine içindeki sıkıntıları atmak için dışarı çıktığında yakalandığı yağmurdan kaçmak için girdiği ilk dükkana götürecekti. Şehrin kalabalığından biraz uzak, aynı zamanda çok samimi bir sahibi ve eşi benzeri olmayan bir sistemi olan kareoke salonuna gideceklerdi.
Herkes toplandıkları yurttan çıkarken Chan birden odasına koşup çok sevdiği gömleği aldı, sanki birkaç saat sonra ihtiyacı olacağını hissetmişcesine. Herkes arabaya bindikten sonra hızla yola çıktılar ve kısa sürede dükkana vardılar.
Sekiz maskeli adam birden dükkana girdiğinde yardımcı çocuk onları başta hırsız sanıp korkmuştu. Ama hepsi çocuğun bu hareketine gülüp maskelerini çıkardılar. Onları tanıyan çocuk rahat bir nefes alıp dükkan sahibi kadına haber vermeye gitti. Kısa süre sonra kadın geldiğinde hepsi selam verip ayaküstü sohbet ettiler. Sonrasında da o an boş olan odalardan birine girip kendilerini koltuklara attılar.
Chan'ın içindeki sıkıntı ise dükkana girdikleri anda onlarca kat artmıştı. Daha önce hiç böyle olmamıştı, o yüzden korkuyordu da. Biraz daha sürerse bu sıkıntı ertesi gün doktora gitmeye karar verdi. Belki kalbinde bir sıkıntı oluyordu ama o bunu sadece his sanıyordu.
Çocukların bazısı masaya gelen yiyecek ve içecekleri hazırlarken diğerleri de odanın köşesindeki dolaptan eğlenceli aksesuarları çıkartıyorlardı. Happy Birthday yazılı gözlük ve taçlar, sahte tüylerden yapılmış atkılar, kırtasiyeden alınmış küçük çocuk zilleri ve nice diğer eşya. Jeongin bu aksesuarları oldu olası seviyordu. Bu yüzden önce başına inek kulakları gibi gözüken tacı, sonrasında içerisi karanlık olmasına rağmen üç boyutlu palmiyesi olan güneş gözlüğünü taktı. Onun bu halini komik bulan Hyunjin de kendisi için köpek balığı şeklinde olan şapkayı aldı. Diğerleri onların bu haline gülerek taklit ederken aynı zamanda resim çekiyorlardı.
Bir kişi hariç. Bir kişi ne kadar çok ailesine uyup eğlenmek istese de yapamıyordu. Kolunu kaldırmaya bile mecali yok gibiydi.
Dükkan sahibi kadının bu tarz durumlar için yaptığı bir içecek vardı. Önceki gelişlerinden birinde öğrenmiş ve içmişti. Gerçekten de işe yaramıştı. Şimdi de yarar belki diyerek ayaklandı. Bu sırada onun sıfır aksesuarlı olduğunu fark eden Jeongin kolundan tuttu ve mızmızlanmaya başladı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
first and last tear | bang chan
Fanfictiongerçekten intihara meğilli miydim, yoksa sadece bunun arkasına saklanan ve mutlu olmayı isteyen biri mi? "Gittin, bulamadım seni bir daha. Neredesin? Nerdeyim? Neredeyiz? Seni bulmak için buraya geldim. Buluşabilecek miyiz bir daha? Söyle bana benim...