a LOVE that comes once in a LIFETIME [Completed]

☘︎ (5)

Unicord
~

" မရိုက်ပါနဲ့ မေမေရဲ့ ညီလေးက ကလေးမလို့ဆိုးတာပါ"

"ဟျောင်းရေကယ်ပါအုန်း"

"နင်အဲလိုတွေ အ‌ရှေ့ကကာနေလို့ အဲ့ကလေးဆိုးသွမ်းနေတာ..ဘယ်နဲ့ သူများအိမ်ကသရက်သီးသွားခူးရတယ်လို့...နင့်ကိုငါတို့အငတ်ထားနေလို့လား..."

"အဲ့ခြံထဲကသရက်သီးကပိုစားကောင်းလို့ပါမေမေကလည်း"

ဆူဘင်းနောက်ကကွယ်ကာ နှုတ်ခမ်းထောပြီး တစ်ခွန်းမခံပြန်ပြောနေသည်။

"ဘောမ်ဂယူး တိတ်စမ်း အမေ့ကိုခံမပြောရဘူး"

"မေမေလည်းတော်တော့ စကားနဲ့ပြောလည်းရတာကို ကလေးကိုဆိုအမြဲရိုက်ဖို့လုပ်နေတာပဲ အတင်းချုပ်ချယ်လွန်းလို့ ကလေးကခိုးလုပ်နေတာ..."

"နင့်ညီကသရက်သီးတွေ မတရားစားပြီးဗိုက်အောင့်အုန်းမယ်ပြီးရင် ပြောစကားမှနားမထောင်တာ ရိုက်ရတာပေါ့"

"ဒါဆို နည်းနည်းပဲကျွေးရင်ရတယ်လေ ညီလေးကအရမ်းစားချင်နေတာကို.."

"သခင်မကြီး ...သခင်မကြီး...အိမ်ရှေ့စံမင်းသားကြွမြန်းလာတယ်"

"ဟေ..ငါတို့အိမ်ကိုလား..တည်ခင်းဧည့်ခန်းဖို့အမြန်လုပ်ကြစမ်.."

"မင်းသားရယ် အကြောင်းမကြားဘာမကြားနဲ့ ‌ကိုယ်ရံ‌တော်နဲ့နှစ်‌‌ယောက်တည်းအန္တရာယ်များရလို့ လာမယ်ဆိုဟျောင်းကိုပြောတာမဟုတ်ဘူး"

ဆူဘင်းဟျောင်းပြောတာကို နားထဲကြားတစ်ချက်မကြားတစ်ချက် ဆူဘင်းဟျောင်းနောက်က သူ့ကိုမမြင်အောင်ဟျောင်းနဲ့ကွယ်ထိုင်နေတဲ့ အစွာလေးက ခုနကတော့သူမဟုတ်တော့တဲ့အတိုင်း....

"သေပါပြီ ခုနကလူကအိမ်ရှေ့စံမင်းသားတဲ့လား ချွဲဘောမ်ဂယူးတော့ ခေါင်းပြတ်တော့မယ် ..."

ဆူဘင်းက အိမ်ရှေ့စံမင်းသားနဲ့အတူ ဓားရေးလေ့ကျင့်နေကြဆိုတော့ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်ပင်မဲ့ ဘောမ်ဂယူးကိုတော့နာမည်ပဲကြားဖူးရုံသာ..

"သရက်သီးကစားကောင်းလား"

ဘောမ်ဂယူးကိုကြည့်ပြီး မေးလိုက်တာမလို့ ဘောမ်ဂယူးလန့်ဖြန့်ပြီး ကြမ်းပြင်ကိုပြားပြားဝပ်ပြီး တောင်းပန်ပါတော့သည်။