Dolaptaki Kız [Harry Potter]

Bilinçli Bir Aptallık

Ferzan
-Yani sen şimdi diyorsun ki biz ya Allah deyip duvara kafaüstü dalcaz?

Umut
-Kızım şunun neyini anlamadın ya? Sanki daha önce yapmadığın birşey.

Ferzan
-Ne yani daha önce sihirli bir duvardan mı geçtim?

Buğra
-Hayır ama duvara kafaüstü daldın. Heh, şimdi o aptallığı bilinçli bir şekilde yapmanı istiyoruz.

Ferzan
-Kapar mısın çeneni?

Buğra
-Sen sordun.

Berra
-Baba! Rose sabit durmuyor.

Ferzan
-Kim?

Buğra
-Kedi.

Ferzan
-Kedinin adını Rose mu koydun?

Berra
-Ne var sen baykuşun ne ad koydun?

Ferzan
-Daha koymadım.

Buğra
-Benimki İsmail.

Ferzan
-Kurbağanın adını İsmail mi koydun?

Buğra
-İsmail YK forever beybisi.

Ferzan
-Bak bi daha beybisi de, ağzına bi çakarım forever bi uykuya dalarsın.

Umut
-Büyünün en çok ne yanını seviyorum biliyor musun?

Beren
-Ne?

Umut
-Eminim Ferzan'ın çenesini kapatacak kadar güçlüsü vardır.

Ya Hak deyip Umut'un koluna vurdum.

Ferzan
-Umut'un en çok hangi yanını seviyorum biliyor musun?

Beren
-Hangi?

Ferzan
-Her zaman bir susturma tuşu oluyor.

Babalar sonunda bavul arabası getirdiğinde bavulların üzerinden indik. Hayvan kafeslerini alarak (Buğra dışında çünkü bu gerizekalı arkadaş kırbağasını cebinde taşımaya karar vermişti.) kenara çekildik.

Anneanne
-Arabanı kendin sürebilir misin?

Ferzan
-Tabi ki.

Anneanne
-Emin misin? Önünü görebiliyor musun?

Ferzan
-Ya anneanne ya. O kadar kısa değilim!

Diyerek girişe doğru yönelmiş Onur Amcanın arkasından arabayı itmeye başladım. Ama tabi ki benim altın madeninde bok bulmamı sağlayacak o müthiş şansımla başka birinin arabasına daldım. E tabi çarpışmayla bir götümün üstüne düştüm sonrasında arkamdan gelen Buğra arkadaşımda durmayıp kafama dalınca... Hoş olmuyor yani. Hiç hoş değil. Anlatılmaz yaşanır. Anneannem beni kolumdan tutup kaldırmaya çalışırken ben kimin kime niye bağırdığını anlamaya çalışıyordum. Anneanneme baktım, bana bağırıyordu. Deniz amcaya baktım, Buğra'ya bağırıyordu. Çarptığım yere baktım, Türk anası potansiyelinde olan bir teyze oğulları olduğunu düşündüğüm ikiz abilere bağırıyorlardı.

Kızıl Teyze
-George ve Fred Weasley kardeşinize bulaşmamanız gerektiğini söyledim. Şimdi ise küçük bir kızın arabasına çarpıp onu yere düşürdünüz.

Kızıl Amca
-Anneanniz haklı çocuklav.

Kızıl Teyze kızıl abileri kulaklarından tutarak anneannemin silkelediği benin yanına getirdiği. Yanlış duymadınız anneannem bildiğin beni silkeliyordu. Hayır ufak tefek de değilim ki, nerden geliyor bu güç bu kadına yarabbi.

Kızıl Teyze
-Özür dileyin.

Fred veya George Weasley 1
-Kusura bakma bizim asıl amacımız küçük kardeşimiz Ron'du.

Fred veya George Weasley 2
-Sen sadece ödenmesi gereken küçük bir bedeldin.

Ferzan
-Hı?

Başka Bir Kızıl
-Çocuklar durumu daha kötü hale getiriyorsunuz. (bana dönerek) Kardeşlerimin davranışı için özür dilerim.

Fred veya George Weasley 2
-Ooh, çünkü Percy her zaman en iyi çocuktur. Ah ah ah...

Kızıl teyze kulaklarını çekerek onları geri çekti. Kızıl amca Elif Teyzeye giderek özür diledi ve kızıl ailesi bağırmış çağırış yollarına devam ettiler.

Anneannem
-Yi enneenne yi. İ kidir kisi diğilim. Önünü göremiyorsun önünü. Al şu baykuşunu, yürü kenardan kenardan! (baykuşuma) Yazık kıyamam nasıl da korktun sen ya.

Anneannemin uzattığı kafesi aldım ve Buğra'nın yanından yürümeye başladım.

Buğra
-İyi misin? Duramadım kusura bakma.

Ferzan
-Yok ya, sadece ufak bir beyin sarsınıtısı... Bu arada senin kolun kırık değil miydi?

Buğra
-Günaydın. Siz oturmuş köşede büyü kitaplarına bakarken ben büyücü hastanesine gittim.

Ferzan
-Öyle birşey mi var?!

Buğra
-Tek bir asa sallayışıyla kolumu düzelttiler. Hatta orada kulaklarıyla gözleri yer değiştirmiş bir adam bile gördüm. Bir de...

Gülten Teyze Buğra'yla benim omzuma dokundu.

Gülten Teyze
-Dikkatli izleyin.

Biz kafamızı döner dönmez Berra ve annesiyle babası vardığımızı fark etmediğim 9 ve 10. platformlar arasındaki duvara doğru koşmaya başladı. Bir sonraki saniye ise ortada yoklardı. Anneannem beni kolumdan tutarak kendine çekti.

Anneannem
-Hadi sıra bizde.

Yavaşça duvarın karşısına geçtiğimizde Esma Teyze kafesi elimden aldı.

Esma Teyze
-Koşarken yük olur.

Ferzan
-Hııı... Bir de koşcaz mı?

Anneannem
-Hadi kız sen neler yaptın, bunu mu yapamican? Bismillah de, bismillah. 3 deyince de koşcaz.

Kafamı salladım.

Anneannem
-3!

Ben daha ne olduğunu anlamadan anneannem arabaya asıldı ve ben de arabaya tuttuğundan için peşimden sürüklemeye başladım. Ben daha Bismillah'ın Bi sindeydim ki. Duvarın içinden geçtik. Mecazen değil ha bildiğin geçtik yani içinden.

***Bu bölümü bir günde sırf birinin "Yazar yaşıyon mu?" yorumunu gördüğüm için yazdım. İnsanların kitabıma ilgi duymaları beni gerçekten çok mutlu ediyor. Kusura bakmayın kısa oldu ama sınavlarım bittikten sonra eskisinden çok daha sık yazacağım. :) Thanks herkese.