-ჯიმინ..
-ბატონო..
-ზემოთ არ აიხედო..
-რაა?
-თავი ზემოთ არ აწიო..
-ჯონგუკ რა ხდება?
-თანამგზავრიდან დაგინახავენ და შენი სახის ფოტოს გადაიღებენ.. არც გაბედო თავის აწევა..
-შენ სულ გააფრინე ხო?! რა მოწიე?!
-არაფერი ჯიმინ.. სერიოზულად გეუბნები.. ისედაც ვერ ვიტან სხვები შენს სახეს რომ ხედავენ და მისით ტკბობა შეუძლიათ.. ახლა ისღა მაკლია, გუგლის ფოტოებშიც გამოჩნდე და მილიონებმა დაგინახონ..
'მართლა გააფრინა ღმერთო..' - ჩაილაპარაკებს მისთვის ჯიმინი და შუბლში ხელს იკრავს.. ''მეტის ღირსი ხარ.. აბა რა გეგონა ამ მესაკუთრე ავადმყოფს რომ ირჩევდი პარტნიორად..'
-ჯიმინ რას ბუტბუტებ?
-არაფერს.. - ამბობს ხმამაღლა ჯიმინი და თვალებს ატრიალებს..
-და მაინც..
-ღმერთო ჯონგუკ.. ნერვებზე ნუ თამაშობ თორე თანამგზავრს გავუღიმებ და ჩემი გაღიმებული ფოტოს დანახვა ყველას შეეძლება.. - ამბობს და სიცილი უტყდება როცა ჯონგუკის დამანჭულ სახეს ხედავს ამ სიტყვების შემდეგ..
-არც გაბედო.. - ცრის კბილებში ჯონგუკი სრული სერიოზულობით, რაზეც ჯიმინს კიდევ მეტად ეცინება და სულს ძლივს იბრუნებს..
მხოლოდ იუმორით მიდგომა ატანინებს ამ ავადმყოფურად ეჭვიან და მესაკუთრე ბაჭიას და კიდევ სიყვარული.. თორე რა გაუძლებდაა..
