* Yeni Başlangıç *

Hastane

Semih'i korkuttuktan sonra Semih oyunbozanlık yaptı. Gıcık işte. Beraber okulun bodrumundan dışarı çıktık. Tabii ki ben kafamı telefonuma gömdüm ve önüme bakmadan yürümeye başladım. Korna sesiyle irkildim. Arabanın farları gözümü alıyordu. Bir anda her şey kayboldu. Sadece karanlık ve ben vardık.

Gözlerimi açtığımda Semih sandalyede uyuyordu. Ayağa kalktım. Semih gözlerini açtı. Hemen kalktı. Kolumdan tuttu.

"Hemen yatağa geri dön." omuz silktim.

"Pelin nerede? Bana olanları anlatması lazım." endişeli bakışları üzerimde dolaştı.

"Pelin'le konuşamazsın. Şu anda olmaz."

"Neden?" cevap vermedi. Yatağı işaret etti. Bana ölümcül bakışlarını attı. Yüzümü yıkadıktan aynada kendime baktım. Yüzümde kesikler vardı. Başım dönmeye başladığı için uyumaya karar verdim.

Doruk'un sesi uyanmama neden oldu. Endişeli görünüyordu. Kendime geldiğimde Doruk'un yanına gittim.

"Pelin nerede?" aniden gözleri doldu. Kanlanan gözleri yeterince şişmişti "Doruk, Pelin nerede!" endişelenmeye başladım. Kimse Pelin'in nerede olduğunu söylemiyor!

"Ameliyatta." Furkan'ın sesi kafamın içinde yankılanıyordu. Şimdi hatırlamaya başladım. Araba gördüğümü hatırlıyorum ama araba çarpsa bile bu kadar yaralanmayla kurtulamam.

Semih koşarak yanımıza geldi. Beni kendine çekti. "Aslı eşyalarını aldım. Evime gidiyoruz."

"Evine falan gitmiyorum. Pelin ameliyatta ve sen gelmiş bana "Evime gidelim" diyorsun. Saçmalama." derin bir nefes aldıktan sonra Furkan'a döndüm. "Neden ameliyatta?"

"Araba sana çarpacakken seni çekip arabanın önüne atladı. Atlaması daha fazla yaralanmasına neden oldu. İç kanaması olduğu için ameliyata aldılar."

"Yani hepsi benim yüzümden. Neden böyle bir şey yaptı ki orada ben olmalıydım. S*ktir."

Doktor olduğunu sandığım adam yanımıza geldi. "Aslı neden ayaktasın. Odanda olman lazım." adımı nerden biliyor. Semih konuşmaya dahil oldu.

"Aslı. Benim özel doktorumdu ama artık senin ve benim için çalışıyor." özel doktorum mu oldu? Yok artık!

"Özel doktorumuzsa bu hastanede ne işi var."

"Her hastaneyle bağlantısı var." hmm.

Doktor konuşmaya başladı. "Pelin'in durumu iyi. Tehlikeyi atlattık." bu sözleri az da olsa rahatlamamı sağlamıştı. 23.00 gibi okuldan çıktığımıza göre saat 01.00 falan olmuştur.

"Semih saat kaç?" telefonunu bana verdi. Ne! Saat 04.15! Şaka mı bu? Kaç saat uyudum acaba? Neyse. Benim telefonum nerede?

"Semih telefonum nerede?"

"Bende. Popi Jojuk diye biri seni aradı." sırıtmama neden oldu.

"Açtın mı?"

"Evet"

"Ne dedin?

"Aslı'yı bir daha ararsan seni öldürürüm dedim. Coo Görl'üm diye başladı konuşmaya ben bir şey demeden." dil çıkartıp. Doktorun yanın gittim. Hemşireyle konuşması bittiğinde beni fark etti. Bana döndü. "Pelin'in durumu nasıl?"

"Gayet iyi. Endişelenmeniz gerekmiyor." ondoşolonmonoz gorokmoyor. Mal doktor. Pelin benim birtanem. Ona bir şey olmasına zaten izin vermem. Semih yanına gittiğimde Doruk hastanedeki koltuklardan birini kaldırmış fırlatmak üzereydi. "Prensesim hakkında bilgi verin bana! Pelin'imi geri verin bana!" diye bağırıyordu. Güvenlik geldi. Güvenliğin önüne geçtim.

"Sadece endişeli. Sakinleşmesini sağlarım." güvenlik beni dinlemedi. Beni itip Doruk'a doğru yürümeye başladı. Semih güvenliğe seslendi. "İşine geri dön!" güvenlik güldü.

"Dönmezsem!"

"Sen bilirsin." Semih birilerini aradıktan sonra birkaç adam geldi. Öndeki adam Semih'e yaklaştı. 5-6 dakika konuştuktan sonra güvenliğin yanına gitti. Güvenlikle konuştuktan sonra geri gitti tabii ki güvenlikte onla gitti. Semih'in yanına gittim.

"Ne dedin de gitti?"

"Söyleyemem." dedi ve Doruk'un yanına gitti.

—-

Pelin'i odasına almışlardı. Birkaç gün gözetim altında bulunması gerekmiş ama Pelin bunu kabul etmedi. Pelin'in odasına doğru yöneldim. Odaya girdiğimde Doruk, Pelin'i güldürmeye çalışıyordu. Beni görünce kalktı ve Pelin'e "Hastaneden çıkınca seni süprizler bekliyor olacak." dedi.

"Pölön. Özür dilerim. Benim yüzümden bu haldesin. Gerçekten çooook özü-" cümlemi tamamlayamadan Pelin sözümü kesti. Makasla. dasfda

"Aslöğ. Önemli değil. Ben iyiyim."

"Hıhı Pelin sen iyisin." güldü. Güldürmüş olabilirim ama kendimi çok suçlu hissediyorum.

4 Gün Sonra

Saat 03.00 te film izlemek kadar ekşınlı bir şey yoktur. Özellikle korku filmi ise. Ben tabii ki de korku filmi izliyorum. Mesaj sesiyle dikkatim dağıldı. Sanki sınavdayım da dikkatim dağıldı. Neyse.

Gönderen: Semöh

Okulun kapısına gel. Hadi. Bekliyorum.

Gitsem mi acaba? Gidiyim. Sonra bana atarlanır falan. Filmi kapattım. Pelin'in uyanmamasına dikkat ederek odadan çıktım. Sonra pijamalarımla olduğumu hatırladım. Tekrar odaya girme zahmetinde bulunmadım. Okulun kapısında arabanın içinde Semih'i gördüm.

"Hadi Şebek. Bi arabaya. Bu arada pijamaların çok güzelmiş." dil çıkartıp arabaya bindim. Gözlerim kapanmaya başladı. Sanırım çok yorgundum. Kafamı cama yasladım ve gözümü kapattım.

—Semih'ten—

Aslı'nın uyuduğunu anlayınca evime getirdim. Kucağıma alıp odama çıkardım. Pijamalı olduğu için şanslıydı yoksa ben üstüne başka şeyler giydirecektim.

Yatağıma yatırdım. Sadece tişörtümü çıkartıp Aslı'nın yanına yattım. Ona sıkıca sarıldım. Çok masum görünüyordu. Uyurken ara sıra mırıltılar çıkarıyordu. Çok tatlı. Nefes alış verişini duyana kadar ona yaklaştım. Saçını okşadım ve yanağından öptüm. Diğer kızlara benzemiyor. Aslı farklı. Sırf babasına gıcıklık olsun diye ona yaklaşmıyorum.

Çağlar kapıyı açtı. Aslı'ya hala sarılıyordum. Bize baktı. Sırıtmaya başladı. "Semih. Kuzen. Aslı'yı paylaşmak ister misin? Mesela bende Aslı'yla yatsam. Saçını okşasam. Yanağından değil de dudağından öpsem."

"Çağlar seni dövmeden önce çık odadan. Hatta evden git sen." yatağa iyice yaklaştı. Yataktan kalktım.

"Oooo Semih. Bide üstünü çıkartmışsın." dedi. İçimden Çağlar'a saydırırken o da üstünü çıkartı.

"Giy üstünü. Benim odamdasın."

"Senin odandayım ve sen bensiz bir kızla yatıyorsun."

"Saçmalama ve çık odamdan." Çağlar'ı ilk kez böyle görüyordum. Önceden bana karşı çıkmazdı ve sürekli ortadan kayboluyor. Yatağa tekrar uzandım. Aslı'yı saatlerce, haftalarca uyurken izleyebilirdim. Ama uykum gelmeye başladı. Bende gözlerimi kapattım.