De ruzie die alles veranderende...

Hoofdstuk 4

Herman POV

"Hoe heet je?" Het meisje kijkt verlegen "Sophie, en hoe heet u?" Ik glimlach. "Ik heet Herman... " ze knikt.

Het is nu al een uur later en er zijn al een paar mensen terug... Ik bijt op mijn lip. Ik weet hoe vreselijk het is om iemand kwijt te raken... Op eens lijkt het alsof ik iemand zie lopen.. "Let even op Sophie... Ik ben zo terug.." Violetta pakt de hand van Sophie en ik ren in de richting de schim. "Tomas?" Dan zie ik een klein jongetje in de bosjes. Hij draait zich om en begint te huilen. "Ik ben mijn mamaaaa kwijt!" Ik til hem op en hij veegt ze tranen weg... "Dan gaan we nu naar je mama toe..." Hij glimlacht. Als ik terug loop zie ik de vrouw huilend op het bankje zitten. Dan ziet ze ons en rent ze op ons af. Ze o helst ons als een gek en bedankt me. "Tomas... Alsjeblieft loop nooit meer weg..." Zegt ze terwijl ze hem omhelst. Sophie komt er ook bij staan en omhelst hem. "Bedankt voor het helpen iedereen... Kan ik iets terug doen? Dat zou ik erg fijn vinden. Jullie hebben me zo geholpen!"

Angie POV

Pablo schud nee maar Violetta geeft hem een duw en geluisterd iets in zijn oor. "Nou... Heb je muziekervaring?" Ik knik "we hebben hulp nodig bij het maken van een muziekshow... Als je het leuk vind mag je mee doen.. "Dat lijkt me super!" Ik omhelst hem en daarna Herman nog een keer. Het voelt zo vertrouwt... "Echt heel erg bedankt..." Zeg ik terwijl ik diep in zijn ogen kijk...

Zelfs na vijf jaar zijn zijn ogen nog steeds de ogen waar ik in wegsmelt..