De ruzie die alles veranderende...

Hoofdstuk 8

Clara POV

Als ik wakker wordt voel ik twee sterke armen om me heen. Ik voel het warm worden van binnen. Ben ik nou weer verliefd op Herman? "MAAAMAAAAA!" Herman schiet overeind en ik ren de kamer uit naar de kamer van de kinderen. "Mama waar zijn we?" Vraagt Sophie huilend. Tomas kijkt bang im zich heen. "Rustig.... We zijn nog bij Herman... Jullie waren heel erg moe en toen zijn we hier blijven slapen... Sophie veegt haar tranen weg en dan komt Herman binnen. "Gaat het wel?" Vraagt Herman en de kinderen. Ze knikken verlegen ja. "Is het goed als ik even schone kleren ga halen voor ons?" Vraag ik aan Herman. Hij knikt en ik loop naar zijn kamer. Ik kleed me om en loop er dan weer uit. "Clara" ik draai me om en kijk recht in het gezicht van Herman. Ik deins achteruit. "Je liet me schrikken..." Zeg ik terwijl ik mijn hand op mijn borst leg. "Misschien klinkt dit een beetje raar want ik ken je pas maar... Je mag ook hier blijven wonen in de tijd dat je hier bent.... Want het is dichtbij de studio en dan hoef je je appartement niet te huren dat is nogal duur... " Ik bijt op mijn lip "maar mijn kinderen kunnen nogal druk zijn en..." Hij legt zijn vinger op mijn lippen. "Dat maakt niet uit... Ik ben wel wat gewend van toen Violetta nog klein was..." Lacht hij "weet je het zeker?" Vraag ik. Hij knikt... "Oke dan..." Ik glimlach en geef hem een kus op zijn wang. "Een ochtendzoen..." Zeg ik lachend dan dan loop ik naar beneden en de deur uit...

Als ik terug kom heb ik onze koffers bij me. Ik bel aan en Herman doet open. "Ik help wel even..." Hij trekt de koffers van de kinderen mee naar binnen en ik de mijne. "Ik til ze wel even naar boven..." Ik knik en loop dan met mijn koffer achter hem aan. Als we boven zijn lopen we naar de kamer van de kinderen. "Mamie!" Tomas en Sophie omhelzen me. "Gaan jullie je nu omkleden luie kindjes? Het is al bijna middag en jullie lopen nog in jullie pyjama." Ze lachen en dan pak ik hun kleren uit de koffer. Ik had me al omgekleed in het appartement. Dus ik ben al klaar. Als de kinderen ook klaar zijn lopen we de kamer uit. Waar was mijn koffer gebleven?" Ik bijt op mijn lip. Ik kon mezelf wel tegen mijn kop slaan... Ik sliep natuurlijk bij Herman...

We lopen naar beneden en gaan de ontbijttafel zitten waar Herman ook zot. "Goeiemorgen slaapzakken" zegt Herman waardoor de kinderen moeten lachen. We maken een ontbijt en eten die op. "Zullen we zo naar de studio gaan?" Ik knik... "Ik denk dat ik een oppas moet gaan zoeken boor de kleintjes... Want ik kan ze niet overal mee naar toe slepen..." Hij knikt. "Misschien willen Olga en Roberto wel oppassen." "Dat zou fijn zijn..." Herman staat op en loop richting de keuken waar Olga en Roberto aan het discussiëren zijn. "Mamie ik vind meneer Herman aardig" zeggen Tomas en Sophie tegelijkertijd...

"Ik ook...."