De ruzie die alles veranderende...

Hoofdstuk 7

Clara POV

We kletsen nog een hele poos en als ik in de richting van Sophie en Tomas kijk zie ik dat ze in slaap zijn gevallen. Ik glimlach en wijs ze aan zodat Herman ze ziet. "Wat zijn ze schattig" fluistert hij. "Ik ga maar naar huis... Het is al laat en ze slapen en..." Hij onderbreekt me en legt zijn arm op de mijne. "Blijf hier slapen. Als je ze nu mee neemt worden ze wakker. Ik bijt twijfelend op mijn lip. "Ik weet niet of dat zo'n goed idee is." Ik zucht "tuurlijk wel. Ik help ze met naar bed brengen. Als jij Sophie pakt pak ik Tomas kom mee..." Ik knik "oke dan" hij glimlacht en ik doe het zelfde.

Ik pak Sophie rustig op en ik zie dat Herman het zelfde doet. Ik volg hem op de trap naar boven. We lopen de kamer van Violetta in en kijk verbaasd om me heen. Er was heel veel veranderd. Er stond een tweepersoonsbed en er waren veel spullen weg. "Van wie is deze kamer?" Vraag ik zachtjes terwijl ik Sophie onder de dekens leg. "Deze kamer was van mijn dochter maar die woont nu samen met haar vriend..." Ik knik en glimlach. Er is echt veel veranderd in de tijd dat ik er niet was...

We lopen de kamer uit den doen de deur zachtjes dicht. "Waar moet ik eigenlijk slapen?" Ik bijt op mijn lip... "Je kunt eigenlijk alleen bij mij in bed ik heb verder geen bedden meer... " ik trek mijn wenkbrauwen op... Er is echt nog wel plek... Mijn ouder kamer dan? "Oke dan..." Ik voel dat ik rood word. "Je bent schattig als je bloost" zegt Herman terwijl we zijn kamer in lopen. Ik glimlach en dan geeft Herman me een shirt. "Hier kun je wel in slapen. Kleed je maar om in de badkamer. Ik knik en loop de badkamer in. Als ik klaar ven loop ik naar buiten en kijk ik naar een half naakte Herman. Hij heeft zijn shirt niet aan en ik kijk naar een sixpack. Ik bijt op mijn lip en dan ziet Herman me. "Sorry..." Hij doet zijn shirt aan en gaat dan in bed liggen. Ik ga naast hem liggen en kijk hem diep in zijn ogen aan. Ik voel het warm worden van binnen. "Mag ik iets vragen?" Herman kijkt me vragend aan. "Waar is de vader van je kinderen?" Ik zucht. Hier voor me natuurlijk... Maar nu ben ik Clara geen Angie... "Ik weet het niet.... Hij maakte het uit, hij vertrouwde me niet... En toen ik weg was kwam ik er achter dat ik zwanger was..." Ik zucht. "Wat vreselijk..." Zegt Herman medelevend. Hij is echt lief... Wacht Angie niet zo denken! "Welterusten...." Zegt Herman dan "welterusten" zeg ik en dan draai ik me om. Op eens geeft hij me een kus op mijn wang. Ik voel tintelingen over mijn lijf gaan. "Waar was dat voor?" Ik draai me weer on en kijk hem aan. "Een nachtzoen..."