De poort naar de geheime valei.

Gevolgd

Toen ik de volgende dag klaar was met school rende ik weer naar het bos. Ik wist alleen niet dat iemand me volgde. Ik hoorde soms voetstappen maar zodra ik stopte met rennen hoorde ik niks meer. Ik snapte er niks van maar ging gewoon door. Ik zei de spreuk weer en stapte door de poort. Toen ik er net door was hoorde ik een harde gil achter me. Ik keek geschrokken naar achter en zag daar Yara staan! "Wat doe jij hier nou?!" Vroeg ik met grote ogen aan Yara. "ik volgde jou gewoon." Antwoordde Yara. Ik zuchtte eens diep"dit kan niet waar zijn!" Riep ik. Ik dacht dat het niet erger kon maar ik had het weer eens fout. Toen ik in de verte keek zag ik Evi en Sterre aankomen! "Onee." Zuchtte ik. "Wat?" Vroeg Yara. Ik reageerde daar niet op en keek verslagen naar de prinsessen die aan kwamen vliegen. Toen ze Yara zagen kregen ze grote ogen "wie is dat?" "Dit is mijn vriendin Yara." "Liza! Je weet dat je geen vrienden mee mag nemen!" "Dat weet ik. Maar ze volgde me!" "Ehm Liza krijg ik nog te weten wat er aan de hand is?" Dit was Yara. Zo kibbelen we nu nog steeds. Opeens zie ik achter Yara een draak aankomen. Ook Evi en Sterre zien het en ze kijken met grote en bange ogen naar de donkergroene draak. Yara snapt er niks van en kijkt vragend naar de meiden en naar mij. Ik loop langzaam naar achter, weg van de draak. Ook de tweeling loopt langzaam naar achter. "Wat is er nou?!" Vraagt Yara boos. "Yara beweeg je niet." Reageer ik. "En waarom niet?!" "Omdat er een draak achter je staat!"

POV. Yara
Ik draai me geschrokken om en zie een super mooie maar grote donkerblauwe draak staan. De draak loopt langzaam naar me toe en ik kan niet wegrennen want mijn benen reageren niet meer van angst. De draak buigt zijn kop naar beneden en kijk me recht aan. Ik kan niet wegkijken. Dan hoor ik opeens een lieve maar sterke stem in mijn hoofd"ik leria zal je dienen en ik zal je blijven steunen, tot het einde." Ik schrik me rot en met een grote sprong sta ik maast Liza. "Zei een van jullie iets?" Vraag ik met een hoog stemmetje. "Nee hoezo?" Ik reageer niet op Liza en liep weer naar de draak. "Niet doen Yara!" Sist Liza. Ik negeer mijn vriendin en vraag aan de draak "praatte jij net tegen me?" Weer klinkt die stem in mijn hoofd "Ja dat was ik. Jij bent mijn berijder. Jij bent de laatste draken rijder en ik ben de laatste draak van de koninklijke familie. Denk het en ik hoor het." Ik vraag nu weer aan Liza " wat zou je zeggen als ik zeg dat ik een draken rijder ben?" De twee meiden naast Liza gillen luid en daar schrikt Leria van. Liza kijkt blij en de meiden ook. "Je bent een draken rijder? Dan ben je de laatste!" zegt Liza met grote ogen. "Ja dat heeft Leria me net vertelt." "Oke we gaan nu naar de koning en koningin!" roept een van de twee meiden naast Liza. "Oja Yara. Dit zijn Evi en Sterre ze zijn tweeling en de prinsessen." Ik buig voor ze en we beginnen met lopen. Leria loopt soms en andere keren vliegt ze met ons mee. Terwijl we lopen krijg ik te horen waar we zijn en ik vertel de meiden dat Leria een prinses is en de laatste.

POV Liza.
Ik kan het nog steeds niet geloven Yara is de laatste draken rijder en haar raak is de laatste prinses! Het spookte door mijn hoofd. Ik weet zeker dat Yara en Leria heel speciaal zijn maar weet nog niet waarom. Ik weet zeker dat de koning boos zal zijn omdat Yara me kon volgen maar ik weet zeker dat ik zijn vertrouwen weer kan winnen. Na een half uurtje lopen kijk ik op en zie ik dat we voor de muren van het dorpje staan. En boven alle huizen uit zie ik het paleis. Evi en Sterre giechelen en buigen "welkom in treles en het paleis."

Ik weet dat het nog best korte stukjes zijn maar ik zit nog niet helemaal in het verhaal. Ik hoop later grotere stukjes te schrijven. Als jullie namen hebben voor de koning en de koningin en misschien leuke bij personen hoor ik het graag. Tips zijn ook altijd welkom 😉