De poort naar de geheime valei.

Bericht van de elven

POV Simon
De volgende ochtend maak ik Liza wakker met een klein kusje. Lachend maakt Liza Yara wakker en met zijn drieën rennen we naar de ingestorte poort. "Dus.... Wat komen we hier doen?" Vraagt Yara. "Ik ga proberen om de poort te maken." Zegt Liza bloed serieus. Vragend kijken Yara en ik elkaar aan. Zuchtend gaan we zitten en laten Liza  een uur lang dingen proberen, ze stuurt de elementen op de poort af maakt er rare dansjes omheen. Net als ze weer allemaal vuur naar de poort wil schieten schiet er een lichtstraal naar beneden. Verrast staan Yara en ik op en lopen er heen, met Liza op onze hielen. "Een brief!" Gilt Yara. Verrast pakt Liza de brief en begint voor te lezen

"Gegroet Yara, Liza en Simon.
Als jullie dit lezen is onze poging om contact te zoeken geslaagd. Omdat wij de poort niet gemaakt krijgen en we nemen aan jullie ook niet, anders zouden jullie wel al terug zijn, hebben we een weerwolven roedel in de buurt van jullie stad gevraagd om jullie op te zoeken. Zij zullen als het goed is jullie helpen.
Groetjes Evi en Sterre."

Geweldig! Mijn zussen hebben dit voor mekaar  gekregen! "Wacht ze zullen toch niet?..." Vraagt Yara. "Omg! Misschien hebben ze wel the Mountain shadows opgeroepen!" Gilt Liza. "Ik hoop het!" Lach ik. Opeens denk ik aan mijn zussen en ik word verdrietig.

POV Liza
Opeens zie ik Simon weglopen. Yara gebaart naar mij dat ik hem moet volgen met zo'n blik van: het is jou vriendje. Ik rol met mijn ogen en loop achter Simon aan. Na een tijdje vind ik hem aan de rand van een meertje. Een beetje zenuwachtig ga ik naast Simon zitten, ik ben niet goed in dit soort dingen! "Gaat het?" Vraag ik bezorgd. Snel veegt Simon zijn tranen weg. "Ja! Ja het gaat!" Zegt hij net iets te vlug. "Simon wat is er?" Vraag ik nog steeds aardig maar wel ietsjes dwingender. Ik hoor hem zuchten. "Ik moest door die brief gewoon aan mijn zussen denken." Oh.. Ehm... Omdat ik niet weet wat ik moet doen kijk ik maar zijn kant op, hij kijkt nog steeds weg. "Hé! We vinden echt wel een manier om terug ge komen!" Nu kijkt hij wel mijn kant op. "Beloofd?" Vraagt hij met nog steeds tranen in zijn ogen. "Beloofd" lach ik en geef hem een snelle kus. En ik meen het, al zou ik mezelf moeten opofferen, ik zal hem thuis krijgen.

POV Yara
Zodra ze op willen staan spring ik lachend over ze heen en gil"bommetje!!" "Hé!!" Gillen ze tegelijkertijd. Lachend springen ze er ook in en ik zwem snel weg. Opeens gilt Liza en als ik omkijk is ze verdwenen. "Liza?! Simon waar is ze?!" Gil ik in paniek. "Geen idee!" Gilt hij terug.

POV Liza
Zo snel ik kan zwem ik over de boden van het meer. Ik heb een lucht koepel om mijzelf heen dus ik kan gewoon ademhalen. Zodra ik onder Yara hang zwem ik naar boven en trek haar heel kort onder water, zelfs hier hoor ik haar gil! Lachend zwem ik naar Simon en kom boven water. Lachend kijken we elkaar aan want dit hadden we afgesproken. Boos kijken komt Yara boven water. Meteen moet ze lachen en lachend zwemt ze naar mij toe om wraak te nemen. Met mijn wolven gehoor hoor ik gegil uit de verte komen.

POV Yara
ik wil haar net gaan kietelen als ik zie dat er iets is. "Wat is er?" Vraag ik een beetje bang want die blik van Liza ken ik. "Ik hoor kinderen gillen in de verte, het komt van af onze school!" Voor Simon iets kan doen staan Dianne en ik al op de kant en hebben onze spullen gepakt. Zo snel we kunnen rennen we naar de school en al snel rent Simon naast ons. Terwijl we rennen hangen we onze bogen op onze rug en doen we onze riem met zwaarden en dolken om. Zodra we de bijna zijn trek ik mijn boog van mijn rug en zet er een pijl op. Ik hou hem gespannen voor mij terwijl ik ren. Liza heeft haar twee hele dunne zwaarden in haar handen en Simon heeft een normaal zwaard.

Zodra we het bos uit stormen blijven we alle drie verrast staan. Alle kinderen staan in een cirkel van wolven! Een wolf word mens en loopt naar Leyla toe, onze beste vriendin! "Waar is ze?!" Horen we het meisje( die net wolf was) "i ik weet het niet echt niet!" Gilt Leyla bang. "Grijp ze!" Gilt het meisje en alle wolven beginnen grommend naar de kinderen en juffen te lopen. Ook het meisje word weer wolf, een grote witte wolf... Wacht wit? Dat is Amira! Ik wil het net tegen Liza zeggen als ik naast mij een wolf zie weg rennen. Ik zucht diep en loop achter Liza aan. Liza gromt woest en ring over Amira en blijft voor haar staan. Amira wil haar aanvallen maar ik schiet snel een pijl, een millimeter voor haar.

Boos grommend draait ze zich om en zodra ze mij herkent huilt ze naar de zon. Vragend kijken Liza, Simon en ik elkaar aan. Liza word mens en alle wolven schrikken duidelijk als ze haar woedende blik zien. Nerveus stappen alle wolven een beetje naar ons toe. Zodra Amira mens word word Liza nog bozer en nu staan alle wolven rond ons. Een kleinere witte wolf word mens en ze loopt naar ons toe. "Hey Tay!" Roep ik blij. "Eh is Liza heel boos?" Vraagt ze onzeker. "O ja die is boos, heel boos." Mompelt Simon.

POV Liza
Woedend staar ik Amira aan en die word steeds zenuwachtiger. "Waar was je mee bezig?! Zomaar onschuldige kinderen aan vallen?!" Val ik woedend uit en achter mij hoor ik bang gepiep. "I ik w" "wat wou je?! Mijn vrienden aanvallen?!" Onderbreek ik Amira. Voor ze iets kan zeggen word ik wolf en door mijn woede heb ik een vuur staart en de punten van mijn oren zijn rood. Nu is Amira echt bang en ze probeert naar haar roedel te komen. Onmiddellijk staan daar Simon en Yara om haar tegen te houden. Ik zie dat Amira wolf wil worden maar ik spring op haar zodat ze niet kan bewegen. Ik kijk schuin naar Tay maar die is net als de rest van de roedel te bang om iets te doen.

Ik breng mijn oor heel dicht bij die van Amira en sis:" als ik jou ooit nog één keer een van mijn vrienden zie bedreigen of iets wat er op lijkt ben je dood! Begrepen?" "J ja be begrepen" zegt Amira met moeite. Ik kom van haar af en word mens. "Nou goede tweede ontmoeting." Zegt Simon sarcastisch.