De poort naar de geheime valei.

Groep 2

POV Amira

'we kunnen vertrekken baas' zegt Ritch onderdanig. 'ach man, noem me gewoon Amira wil je?' mopper ik geërgerd waarna ik hard huil naar de zon. Tegelijkertijd beginnen we allemaal met rennen en met een gevoel van vrijheid voel ik de wind door mijn vacht. Na een tijdje zie ik Zack naast me rennen en liefkozend geef ik hem een zacht kopje tijdens het rennen. Na een klein uurtje houden we pauze.

Als we allemaal hebben gegeten en hebben gedronken stuur ik een wolven roep naar de anderen groepen. Groep drie zit ongeveer links van ons, maar groep één zit veel verder naar voren. 'Stomkoppen! Nu zijn jullie te moe voor de rest van de dag, en zullen jullie achter gaan liggen!' Roep ik boos naar ze. 'Yara zegt dat het haar heel veel spijt. Maar er kunnen altijd 2 mensen op Leria dus dat komt wel goed.' Hoor ik Jason antwoorden. Met een zachte grom sluit ik het gesprek en ga ik naast de anderen liggen. Als we een uurtje hebben geslapen hoor ik van groep drie dat ze weer vertrekken, groep één blijft nog een uurtje waar ze zijn en komen dan achter ons aan, gelukkig hebben ze nog een voorsprong.

Na 2 uur rennen vallen we uitgeput neer op de grond en de meesten worden weer mens. Alleen ik en Zack blijven wolf, zodat we het horen als er gevaar dreigt. 'ga toch slapen.' Fluistert Zack in mijn oor. 'nee ik moet over mijn roedel waken' 'je moet over jezelf waken, ga slapen nu' zegt Zack op een echt alfa toon, ook al is hij het nog niet officieel. Met een geërgerde grom stem ik uiteindelijk toe. Na wat voelt als vijf minuutjes voel ik een snuit zacht tegen mijn zei drukken. 'Elivia verlaat de groep, ga jij maar ik blijf wel hier.' Met een dankbaar knikje sluip ik zacht achter het meisje aan. Als ze buiten gehoorafstand van de rest is begint ze te rennen, en ik volg. Als ze wolf was geweest of als ze gewoon had opgelet dan had ze mij opgemerkt, maar nu niet. Na een tijdje stopt ze aan de top van een redelijk grote heuvel. Opeens gaat het stijl naar beneden waardoor er een soort klif ontstaat, en daar staat Elivia.

Met een bang voorgevoel sluip ik naar voren, stiller dan ooit. Als ik dichterbij kom hoor ik duidelijk dat ze aan het huilen is. Waarom zou ze huilen? Weer sluip ik meer naar voren en nu sta ik eigenlijk vlak achter haar, en nog merkt ze niks. Dit is zo niet goed angst, zenuwen en woede giert door mijn lijf en ik moet moeite doen om niet naar voren te springen. 'vergeef het me..' hoor ik zachtjes en ik zie dat haar spieren zich aanspannen. Zelf voel ik ook hoe al mijn spieren klaar staan om te springen. Na nog niet eens een seconde later springt ze, en meteen schiet ik naar voren om haar aan haar shirt terug te trekken. Met een woeste beweging van mijn kop gooi ik haar ver weg van de rand en woedend word ik mens.

'wat denk jij dat je aan het doen bent?!' roep ik boos en geschrokken uit. Zonder antwoord te geven begint ze hard te huilen en zuchtend wacht ik tot ze wat gekalmeerd is. 'H het spijt m me.' Snikt ze. 'Zeg gewoon waarom je het deed.' Zucht ik duidelijk teleurgesteld. ' Ik hou gewoon niet van oorlog, en wou er vanaf zijn.' Zegt ze terwijl haar schoenen opeens interessant zijn. Zonder iets te zeggen trek ik haar overeind en boos en alles behalve vriendelijk sleur ik haar het hele eind mee terug. 'Au..' Hoor ik snikkend achter me. Zodra we bij de andere zijn pak ik snel de speciale armband en doe hem bij Elivia om. Meteen sluit het bandje zich zo dat het niet meer af kan. 'Van af nu bepaal ik hoe ver weg je kan gaan.' Zeg ik bot en zacht knikt ze.
'Ga slapen' mopper ik waarna ik weer naast Zack liggen. Met een klein likje begroet hij me en samen liggen we naar de sterren te kijken totdat de zon opkomt.

Sorry beetje kort. Die van groep drie weet ik niet hoelang die word. Maar daarna komt een heel lang stukje.