De poort naar de geheime valei.

Draken, een leger en een verschrikkellijk geheim....

POV Liza
Als we bij de koning komen, ik, Yara, Amira en Tay, luistert die verbaast naar het verhaal. "Ongelofelijk! Een ding is zeker Liza sinds jij hier kwam veranderde er al veel maar Yara breekt alle records!" Zegt de koningin lachend. ik denk even na en wil wat zeggen maar bedenk me. De prins kijkt me onderzoekend aan en ik weet dat hij doorheeft dat er iets is. Ik kijk snel weg en er valt een ongemakkelijke stilte in de zaal. Dan horen we opeens gegil en er rent een hysterische jongen naar binnen. "Er staan draken koning! En Leria staat voorop en ze willen denk ik dat jullie komen want ze blijven naar het paleis brullen!" En weg is de jongen weer. "Voel jij Leria?" Vraagt Simon. "Ja. Ze wil ons inderdaad spreken." Dus lopen we naar buiten. Ik struikel een paar keer omdat ik niet oplet en Simon kijkt me bezorgt aan.ik negeer het. Als we bij de stads poort komen houden we van schrik onze adem in. Een stuk of 30 volgroeide draken staan netjes opgesteld naast elkaar en Leria voorop. "Leria zegt dat de draken ons willen helpen in de strijd en dat de beste strijders de beste draken mogen leren berijden!" Vertelt Yara lachend. We kijken elkaar lachend aan. Na een paar dagen staat er een super groot leger klaar voor de stad. Er staan honderden elven, vijf grote weerwolven roedels en dertig draken waarvan er tien elven op hun rug hebben. De koning spreekt het leger toe dat we de vijand zullen verslaan enzo. Ik glip stilletjes weg en ren weer naar het meertje.

POV Simon
Ik merk dat Liza weg is en loop naar waar Liza meestal heengaat als ze alleen wil zijn. En inderdaad zit ze bij het meertje. "Hey Liza. Waarom was je net opeens weg?" Vraag ik aardig en ik kom naast haar zitten. "I..ik wou even nadenken. Ik wil namelijk iets vertellen maar ik durf het niet.. Ik durf het zelfs jou miet te vertellen!" Daar schrik ik even van. "Als je het niet wil vertellen is dat niet erg. Als je er klaar voor bent luister ik graag." Liza lacht dankbaar naar me. Opeens zoent ze me weer. Dit keer schrik ik niet en ik ga helemaal op in de kus. Na een tijdje stoppen we met zoenen en ze kijkt me lachend aan. Tegen mijn borst valt ze in slaap.

POV Liza
Ik word wakker gemaakt door Simon die me lachend aankijkt. Zodra ik mijn ogen open springt hij met een gilletje op en ik val met mijn hoofd op de grond. Kreunend ga ik zitten en merk dan pas dat Simon nog steeds doodsbang naar me kijkt. "Wat is er? Je kijkt of je een spook ziet!" Lacht ik. "J... Je ogen!" Ik schrik. Mijn ogen zijn toch niet?..... "Jij bent slecht nietwaar?! Die Sebastiaan is jou vader ofniet?!" Hij gilt het uit en loopt steeds veder naar achter. "Ik wou het je zeggen! En ik haat hem! Alleen als ik het wil kan hij mij overnemen met zijn spreuk!" Ik zie dat Simon twijfelt. Dan rent hij hard weg. Ik kan niks goed doen! Denk ik verdrietig. Ik voel dat mijn vader mij over wil nemen. Normaal sla ik de spreuk zo af maar nu laat ik me lijden door het gevoel. Ik ga helemaal op in de spreuk en word terwijl ik het zelf wil, de slaaf van mijn grootste vijand...

POV Simon
Ik ren naar de andere en vertel het verhaal. Iedereen reageert verbaast en sommige boos. Maar lang kunnen we er niet over nadenken want een boodschapper komt melden dat er over drie dagen ene leger van de vijand aankomt. De koning kijkt ons allemaal aan en zegt met verdriet in zijn stem maar wel krachtig en kalm "met of zonder Liza, we zullen winnen!" En we maken ons klaar voor een grote oorlog...