Just The 2 of Us

Changes

Napatigil si Becky.

Becky: Kanina kapa jan?

Freen: (napatango) hmm..sinundan lang kita.

Becky: Bakit?

Freen: Ok lang ba kung sumama ako sayo? (nahihiyang tanong nya)

Di makapagsalita si Becky.
Di nya alam kung ano ang sasabihin nya.
Sa mga oras naun gusto lang din nman sana nyang mapag isa.

Freen: pero kung hindi ka komfortable na kasama ako... Aalis nalang ako.

Aalis na sana si Freen ng.

Becky: Hindi ok lang....

Nang marinig ni Freen ang sinabi ni Becky.

Nagsabay silang naglakad papunta sa seaside.

Tahimik lang sila at walang imikan..

Maya maya Umupo sila..

At parehas na nakatingin sa Malayo.

Andun parin ang awkwardness sa isat isa .

Naghihintayan kung sino sa knila ang unang mag sasalita.

Dahil naramdaman na nila ang tahimik sa paligid nila..

Di na natiis ni Freen ang sarili nya.

Freen: Aheeeemmmm ..Hhhmmmm .. Ngayon kalang ba ulit nakapunta dito ?

Napalingon nman si Becky dahil nagulat ito at nakikipag usap skanya si Freen.

Becky: Hmmm OO.. ngayon nalang ulit..(tingin ulit sa malayo,)

Di na alam ni Freen ang sasabihin nya at gusto nya mag open ng pag uusapan nila.

Freen: Hmmm... Iba talaga ang hangin dito noh nakakarelax.. nakakawala ng pagod.. (ngiti nyang nakatingin sa malayo)

Walang sagot si Becky at napangiti lang ito habang nakatingin sa dagat..

Di na mapakali si Freen..

Freen: Bec.

Becky: hmmm.

Freen: hmmm.. Kamusta kana?

Becky: Ok lang naman..

Freen: Di na kasi tayo masyado nagkakausap sa work.ei.

Becky: huh?. Hmmm Busy lang din Siguro.

Freen: Bec..galit kaba sakin,?.

Napatingin si Becky kay Freen na para bang may gustong sabihin pero ngumiti lang sya.

Umiwas sya ng tingin kay Freen at sumagot na.

Becky: hindi...bat mo naman natanong yun

Tinignan ulit ni Freen si Becky.

Freen: Kahit di mo sabihin...Nararamdaman ko..

Tumingin ulit si Becky kay Freen at natawa.

Becky: Talaga?? kelan kapa nagkaroon ng pakiramdam sa nararamdaman ko?.(pagbibiro nya) ..

Freen: Hindi nga..? Alam kung.maraming nagbago satin mula nung ...

Di pa natapos ni Freen ang sasabihin nya biglang nagsalita si Becky.

Becky: Ayoko na sanang pag usapan.. Ayoko na sanang maalala.. (tumingin kay Freen) kung pwede lang.(kunwaring nakangiti)

Freen: (nalungkot)hmmm.. Im sorry.

Becky: Para.saan??

Freen: Sa nangyari..

Becky: No... wag kang magsorry!.. Di mo naman kasalanan ei .. ako talaga ang may Problema honestly!. At ayoko na sanang isipin mo un.. Sana.. Kalimutan na natin Please..